邪惡的可擴展性

邪惡的可擴展性

50萬名軍事人員自願離開自第二次世界大戰以來被蘇聯佔領的東德（前德意志民主共和國）領土，以及超過300萬俄羅斯軍事人員和前蘇聯加盟共和國的親屬離開； 但自同一天起，美國在德國的軍事存在繼續存在，就像整個沖繩島仍被美國人佔領一樣。

蘇聯人的離開將是不可避免的，因為這次入侵帶來了與常態不相容的文化不便，美國將不可避免地在未來某個地方停止佔領德國的120 個基地和沖繩的119 個基地，就像他們離開美國一樣。阿富汗，有一天他們將離開敘利亞並離開伊拉克領土。

最好耐心地、循序漸進地這樣做，以避免逃離越南和阿富汗。

有一天，對英國人來說，佔領福克蘭群島將有與阿富汗一樣的結局。

就前南斯拉夫小衝突升級導致前共和國巴爾幹化而言，這是企圖強迫投降的結果。

就委內瑞拉而言，解散主權民族主義政府的壓力導致了一個強大的反西方反美政府的崛起，該政府驅逐了美國主義者並失去了委內瑞拉的企業家精英：外科醫生、普通醫生、工程師、計算機技術人員，石油技術人員，失去了智力和智力資本，就像古巴發生的那樣。

壓力遍及世界各地，到達巴西、阿根廷。阿根廷被禁止對其武裝部隊進行現代化改造，沒有潛艇、飛機、沒有裝甲，繼續向巴西移交島嶼和財富，但委內瑞拉拒絕這樣做。

然後，當委內瑞拉、中國、玻利維亞以及未來的巴西受到迫害，以阻止他們完成自己的核潛艇、原子彈和洲際彈道飛彈等戰略項目時，它就爆炸了。

美國繼續執行烏克蘭、委內瑞拉、古巴、北韓失敗的戰略，但他們沒有這樣的評估，相反，對古巴的封鎖在伊朗、俄羅斯等國重演，後果就是這些。將會以玻利瓦爾、古巴或北韓的獨裁統治告終。

在命運攸關且被誤解的法國大革命中，由於貧困偶像崇拜的具體思想，我們造成了前馬克思主義貧困的入侵。

以前，帝國像埃及的帝國一樣持續了三千年，像羅馬的帝國一樣持續了八個世紀，或者說平均年齡是978歲，所以秘密就在於，國家領導人的薪水和世襲制是從古代複製過來的。商人獲利致富，因此俄羅斯聯邦取消了對禁止在國家中致富的領導人的獎勵，領導人變成了貧困的公務員，因此國家官僚的致富行為變得非法。

我們發明了領導人的腐敗行為，他們假裝不從國家偷竊，從而假裝他們是為了共同利益而犧牲自己，從而消除了人類在工作中努力的唯一原因，即對財富的追求。

為了補充這種虛偽，我們創造了臨時君主，假裝保證民主，選舉新國王，任期數年，甚至可以連任，但他們造成了治理能力和治理問題的悖論，打斷了由政府發起的行動。前任當選成員，造成國家生活、計畫和期望的中斷。

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

The scalability of evil

The scalability of evil

The voluntary departure of 500,000 military personnel from the territory of East Germany, the former German Democratic Republic, occupied by the USSR since the Second World War, and together with the departure of more than three million relatives of Russian military personnel and former Soviet republics; but the American military presence has continued in Germany since the same date, just as the entire island of Okinawa remains occupied by the Americans.

The departure of the Soviets would be inevitable because of the growing cultural inconveniences of this invasion incompatible with normality, inevitably the USA will stop occupying the 120 bases in Germany and the 119 bases in Okinawa somewhere in the future, in the same way they left the Afghanistan and one day they will leave Syria and leave the territory of Iraq.

It would be better to do this patiently and progressively to avoid escape such as leaving Vietnam and also Afghanistan.

One day the occupation of the Falkland Islands will have the same ending as Afghanistan for the British.

In the case of the escalation of skirmishes in the former Yugoslavia that resulted in the balkanization of the former Republic, this is the consequence of the attempt at forced submission.

In the case of Venezuela, the pressure for the dismissal of the sovereignist nationalist government resulted in the elevation of a strong anti-Western anti-American government that expelled the Americanists and lost the Venezuelan entrepreneurship elite: surgeons, doctors in general, engineers, computer technicians, technicians in oil, lost their intelligence and intellectual capital, as happened in Cuba.

The pressure goes around the world and reaches Brazil, Argentina, which, banned from modernizing its armed forces, scrapped without submarines, aircraft, without armor, continues to Brazil to hand over the islands and its riches, which Venezuela refuses.

Then it explodes as Venezuela, China, Bolivia and in the future Brazil are persecuted to prevent them from completing their own strategic projects of nuclear submarines, atomic bombs and intercontinental ballistic missiles.

The USA continues with the same strategy that failed in Ukraine, Venezuela, Cuba, North Korea, but they do not have this assessment, on the contrary, the blockade of Cuba has been reproduced in Iran, Russia, and other countries, as consequences these will end in Bolivarian or Cuban or North Korean dictatorships.

With the fateful and misunderstood French Revolution, we created the invasion of pre-Marxist poverty thanks to the crystallized ideas of the idolatry of poverty.

Before, empires lasted up to three millennia like the Egyptian one, eight centuries like the Roman one, or the average age was 978 years old, so the secret was that the leaders of the States were paid and with patrimonialism, which was copied from the merchants who profited and became rich , so the RF abolished the awards for leaders who were prohibited from enriching themselves with the state, the leaders became poor public servants, so the enrichment of state bureaucrats became illegal.

We invented the corruption of leaders who pretend not to steal from the state, thus pretending that they are sacrificing themselves for the common good, removing the only reason for human effort from their work, which is the search for wealth.

To complement this hypocrisy, we created temporary monarchs where, pretending to be guaranteeing democracy, electing new kings with mandates of a few years who can even be re-elected, but they create this paradox of Governability and governance hiccups that interrupt the actions initiated by the previous elected member, causing discontinuity in lives and projects and expectations of the nation.

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Escalabilidade do mal

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

A saída voluntária de 500 mil militares do território da Alemanha do leste antiga República Democrática Alemã ocupado pela URSS desde a segunda guerra mundial e juntamente saíram mais de três milhões de parentes de militares russos e das antigas repúblicas ex soviéticas; mas ainda continua a presença militar americana na Alemanha desde a mesma data, assim como em toda a ilha de Okinawa continua ocupada pelos americanos.

A saída dos soviéticos seria inevitável por causa  das crescentes inconveniências culturais desta invasão incompatível com a normalidade,  fatalmente os EUA vão deixar em algum lugar do futuro de ocupar as 120 bases na Alemanha e as 119 de bases em Okinawa, da mesma forma que deixaram o Afeganistão e um dia vão sair da Síria e vão deixar o território do Iraque.

Seria melhor faze-lo paciente e progressivamente para evitar a fuga como a saída do Vietnã e também do Afeganistão.

Um dia a ocupação das ilhas Falkland vai ter o mesmo final do Afeganistão para os britânicos. 

No caso da escalada de escaramuças na antiga Iugoslávia que resultou na balcanização da antiga República, essa é a consequência da tentativa de submissão forçada.

No caso da Venezuela a pressão pela destituição do governo nacionalista soberanista resultou na elevação de um governo forte anti ocidental anti americano que expulsou os americanistas e perdeu a elite de empreendedorismo venezuelano: de cirurgiões, médicos em geral, engenheiros, técnicos de informática, técnicos em petróleo, perderam sua inteligência e capital intelectual, como aconteceu em Cuba.

A pressão roda o mundo e chega ao Brasil, Argentina que proibida de modernizar suas forças armadas sucateada sem submarinos, aeronaves, sem blindados, segue no Brasil para que entregasse as ilhas e as suas riquezas que Venezuela se recusa. 

Então explode como Venezuela, China, Bolívia e futuramente o Brasil perseguido para impedir de concluir seus próprios projetos estratégicos dos submarinos nucleares, bomba atômica e míssil balístico intercontinental.

EUA continua com a mesma estratégia que fracassou em Ucrânia, Venezuela, Cuba, Coreia do Norte, mas eles não têm essa avaliação, ao contrário, o bloqueio à Cuba se reproduziu em Irã, Rússia, e pelos outros países,  Como consequências estes vão terminar em ditaduras bolivarianas ou cubanas ou norte coreanas.

Criamos com a fatídica e mal compreendida Revolução Francesa a invasão da pobreza pré marxista graças as ideias cristalizadas da idolatria da pobreza.

Antes os impérios duravam até três milênios como o egípcio, oito séculos como o romano, ou a idade média com 978 anos, então o segredo era que os dirigentes dos Estados eram remunerados com o patrimonialismo, que foi copiado dos comerciantes que lucravam e enriqueciam, então a RF extinguiu a premiação dos dirigentes que foram proibidos de enriquecerem com o estado, os dirigentes viraram pobres funcionários públicos, então passou a ser ilegal o enriquecimento dos burocratas do Estado. 

Inventamos a corrupção dos dirigentes que fingem não roubarem do estado assim fingindo que estão se sacrificando pelo bem comum retirando a única razão do esforço humano do seu trabalho que é a busca de riqueza.

Para complementar essa hipocrisia criamos os monarcas temporários onde fingindo estar garantindo a democracia elegendo novos reis com mandatos de alguns anos que pode ser até reeleito mas fazem esse paradoxo dos soluços de Governabilidade e governança que interrompe as ações iniciadas pelo eleito anterior causando descontinuidade nas vidas e projetos e expectativas da nação.

Cuestión de género literario

Cuestión de género literario.

¿Qué es un género literario?

La tipología de un género literario va más allá de lo canónico entre: poesía, crónica, disertación, narración, novela, crónica, reportaje, poema, listado, crítica, reportaje, titular, memoria, biografía, ficción, prosodia, letra de canción, oración, canción. , rimas, exaltación, himnos, cánticos, refranes, hai kai, dicho popular, guión, guión, audición, obras de teatro, discos; se expandió con nuevas formas de arte, principalmente nuevo arte escénico en cine y video que generaron otros subgéneros como: western, policial, aventuras, drama, suspenso, terror, ficción, romántico, telenovelas, acción, guerras, pornográfico, sensual, musical. , religioso, periodístico, historicista, documental, entrevista, reality, espectáculo, clips, meta cine, meta televisión, teleteatro, auditorio, variedades, científico, educativo, infantil, juvenil, dibujos animados, animación, efectos especiales, espionaje, deportes, concursos, retos, moda, científico, concursos, concursos, telecompra, curiosidades, regionalismo, cursos, publicidad, cocina, artesanía, debates, política, retransmisiones oficiales, y otras combinaciones de este tipo de géneros mixtos.

¿Qué será de nuestro arqueólogo dentro de unos quinientos años que consiga recuperar total o parcialmente nuestros soportes materiales y tecnológicos actuales y trate de descifrar nuestra cultura a partir de los estándares de los géneros mediáticos?

En este momento, sería de vital importancia recordar para quienes aún no lo saben, que en los primeros momentos de la creación del cine, cuando las primeras producciones comenzaron a proyectarse en auditorios transformados en salas de cine, había, obligatoriamente , dos profesionales importantes para que la película proyectada fuera entendida por el público dentro de la sala de cine; Como en los inicios del cine no había grabación de sonido, las películas eran mudas y sin música, siempre había un pianista proporcionando la banda sonora de la película, tocando en vivo dentro de la sala de cine mientras la película se proyectaba en cada sesión de proyección.

El segundo profesional estaba allí para narrar los marcajes de escena, donde ayudaba al espectador que miraba la película a ubicarse espacial y temporalmente en cada corte de una escena a otra de la trama de la película, actuando como guionista, por lo que el lenguaje del cine era nuevo, hecho con cortes hacia adelante y hacia atrás en el tiempo, con cambios de ubicación del escenario, todo esto fue informado para que el espectador no se perdiera en los rápidos cambios de corte porque la secuencia natural de los eventos de la vida real se rompía y se acortaron en muchos días, años, horas, las escenas que aparecían en la película; la cultura precinemática necesitaba incorporar y aprender a descifrar el lenguaje visual del nuevo tipo de espectáculo visual, con sus artimañas de aparición, desaparición, continuidades y discontinuidades de narrativas; A día de hoy, existen guiones cinematográficos muy complejos en los que el espectador necesita tiempo para comprender perfectamente la concatenación de las escenas, ¡imagínate en la época en la que se inventaba este lenguaje visual!

La pregunta entonces es: ¿sabrán nuestros futuros estudiantes de arqueología desentrañar y distinguir todos los géneros cuando estudien nuestra producción cultural, separando géneros, separando lo que era verdad de lo que era ficción; Podrán saber distinguir en un reality show qué fue un acto, qué fue una simple mentira, qué fue una exageración, qué fue sólo una estratagema artificial, qué fue un espectáculo, qué fue un pretexto, qué fue verdad, ¿Cuál era la costumbre y no una aberración de una minoría de celebridades, de lo meramente artístico, de lo que era verdad?

¿Cómo entenderán nuestra cultura, nuestra humanidad actual?

De la misma manera cuando interpretamos libros antiguos como la colección llamada santa biblia, no tenemos los estándares para saber cuáles eran los géneros que allí se mezclaban, qué era poesía, qué era simple mitología, qué era hecho histórico, ¿Cuáles fueron los hechos cotidianos, qué fue la puesta en escena, cuál fue la narrativa épica, qué fue un relato verídico?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Question du genre littéraire

Question du genre littéraire

Qu'est-ce qu'un genre littéraire ?

La typologie d'un genre littéraire dépasse le canonique parmi : poésie, chronique, dissertation, narration, roman, chronique, reportage, poème, listing, critique, reportage, titre, mémoire, biographie, fiction, prosodie, paroles de chansons, prière, chanson , comptines, exaltation, hymnes, chants, proverbes, hai kai, dicton populaire, scénario, scénario, audition, pièces de théâtre, disques ; élargi avec de nouvelles formes d'art, principalement de nouveaux arts scéniques au cinéma et en vidéo qui ont généré d'autres sous-genres tels que : western, police, aventure, drame, suspense, horreur, fiction, romantique, feuilletons, action, guerres, pornographique, sensuel, musical religieux, journalistique, historiciste, documentaire, interview, réalité, spectacle, clips, méta cinéma, méta télévision, téléthéâtre, auditorium, variétés, scientifique, éducatif, enfants, jeunesse, dessin animé, animation, effets spéciaux, espionnage, sports, compétitions, défis, mode, scientifique, concours, concours, télé-achat, curiosités, régionalisme, cours, publicité, cuisine, artisanat, débats, politique, émissions officielles et autres combinaisons de ces types de genres mélangés.

Qu’arrivera-t-il à notre archéologue qui, dans environ cinq cents ans, parviendra à récupérer tout ou partie de nos supports matériels et médiatiques technologiques actuels et à tenter de décrypter notre culture à partir des standards des genres médiatiques ?

En ce moment, il serait d'une importance vitale de rappeler pour ceux qui ne savent pas encore que dans les premiers instants de la création du cinéma, lorsque les premières productions ont commencé à être projetées dans des salles transformées en salles de cinéma, il y avait, obligatoirement, , deux professionnels importants pour que le film projeté puisse être compris par le public à l'intérieur du cinéma ; comme aux débuts du cinéma il n'y avait pas d'enregistrement sonore, les films étaient sans voix et sans musique, il y avait toujours un pianiste assurant la bande sonore du film, jouant en direct à l'intérieur de la salle de cinéma pendant que le film était projeté à chaque projection de film.

Le deuxième professionnel était là pour raconter les repères de la scène, où il aidait le spectateur qui regardait le film à se situer dans l'espace et dans le temps à chaque passage d'une scène à l'autre de l'intrigue du film, agissant comme un scénariste, de sorte que le langage du cinéma était nouveau, réalisé avec des coupes en avant et en arrière dans le temps, avec des changements de lieux de décors, tout cela a été informé de manière à ce que le spectateur ne se perde pas dans les changements rapides de coupes car la séquence naturelle des événements de la vie réelle était interrompue et elles ont été raccourcies, en plusieurs jours, années, heures, les scènes qui apparaissaient dans le film ; la culture pré-cinématographique devait intégrer et apprendre à déchiffrer le langage visuel du nouveau type de spectacle visuel, avec ses astuces d'apparition, de disparition, de continuités et de discontinuités de récits ; Il existe encore aujourd’hui des scénarios de films très complexes dans lesquels le spectateur a besoin de temps pour comprendre parfaitement l’enchaînement des scènes, imaginez à l’époque où ce langage visuel était inventé !

La question est alors : nos futurs étudiants en archéologie sauront-ils démêler et distinguer tous les genres lorsqu'ils étudieront notre production culturelle, en séparant les genres, en séparant ce qui était vérité de ce qui était fiction ; Ils sauront distinguer dans une téléréalité ce qui était un acte, ce qui était un simple mensonge, ce qui était une exagération, ce qui n'était qu'un stratagème artificiel, ce qui était un spectacle, ce qui était un faux-semblant, ce qui était vrai, quelle était l'habitude et non une aberration d'une minorité de célébrités, de ce qui n'était qu'artistique, de ce qui était vrai ?

Comment comprendront-ils notre culture, notre humanité actuelle ?

De la même manière, lorsque nous interprétons des livres anciens comme le recueil appelé la Sainte Bible, nous n'avons pas les normes nécessaires pour savoir quels étaient les genres qui s'y mélangent, ce qu'était la poésie, ce qu'était la simple mythologie, ce qu'était le fait historique, quels étaient les faits du quotidien, qu'était la mise en scène, qu'était le récit épique, qu'était un reportage véridique ?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Frage der literarischen Gattung

Frage der literarischen Gattung

Was ist ein literarisches Genre?

Die Typologie einer literarischen Gattung geht über das Kanonische hinaus und umfasst: Poesie, Chronik, Dissertation, Erzählung, Roman, Chronik, Bericht, Gedicht, Auflistung, Kritik, Reportage, Schlagzeile, Memoiren, Biografie, Belletristik, Prosodie, Liedtext, Gebet, Lied , Reime, Erhöhung, Hymnen, Gesänge, Sprichwörter, Hai Kai, Volksspruch, Drehbuch, Drehbuch, Hören, Theaterstücke, Schallplatten; erweitert um neue Kunstformen, hauptsächlich neue szenische Kunst in Kino und Video, die andere Subgenres hervorbrachten, wie zum Beispiel: Western, Polizei, Abenteuer, Drama, Spannung, Horror, Fiktion, Romantik, Seifenopern, Action, Kriege, pornographisch, sinnlich, musikalisch , religiös, journalistisch, historistisch, dokumentarisch, Interview, Realität, Show, Clips, Meta-Kino, Meta-Fernsehen, Teletheater, Auditorium, Sorten, wissenschaftlich, pädagogisch, Kinder, Jugend, Cartoon, Animation, Spezialeffekte, Spionage, Sport, Wettbewerbe, Herausforderungen, Mode, Wissenschaft, Wettbewerbe, Wettbewerbe, Teleshopping, Kuriositäten, Regionalismus, Kurse, Werbung, Kochen, Handwerk, Debatten, Politik, offizielle Sendungen und andere Kombinationen dieser Art gemischter Genres.

Was wird in etwa fünfhundert Jahren mit unserem Archäologen passieren, der es schafft, alle oder einen Teil unserer aktuellen materiellen und technologischen Medienträger wiederherzustellen und zu versuchen, unsere Kultur auf der Grundlage der Standards der Mediengattungen zu entschlüsseln?

In diesem Moment wäre es für diejenigen, die es noch nicht wissen, von entscheidender Bedeutung, sich daran zu erinnern, dass es in den ersten Momenten der Entstehung des Kinos, als die ersten Produktionen in zu Kinosälen umgewandelten Sälen gezeigt wurden, obligatorisch gab , zwei wichtige Fachleute, damit der gezeigte Film vom Publikum im Kino verstanden werden konnte; Da es in den Anfängen des Films keine Tonaufzeichnung gab, die Filme sprachlos und ohne Musik waren, gab es bei jeder Vorführung immer einen Pianisten, der den Soundtrack des Films lieferte und live im Kinosaal spielte, während der Film gezeigt wurde. Filmprojektion.

Der zweite Fachmann war da, um die Szenenmarkierungen zu erzählen, wobei er dem Zuschauer, der den Film sah, dabei half, sich bei jedem Schnitt von einer Szene zur anderen in der Handlung des Films räumlich und zeitlich zu verorten, und fungierte dabei als Drehbuchautor, so war es in der Sprache des Kinos neu, mit zeitlichen Vorwärts- und Rückwärtsschnitten, mit Änderungen an den Schauplätzen, all dies wurde so gestaltet, dass sich der Zuschauer nicht in den schnellen Wechseln der Schnitte verliert, weil die natürliche Abfolge der realen Ereignisse unterbrochen wurde und sie wurden gekürzt. In vielen Tagen, Jahren, Stunden wurden die Szenen, die im Film vorkamen, gekürzt; Die vorfilmische Kultur musste die visuelle Sprache der neuen Art von visuellem Spektakel mit ihren Tricks des Erscheinens, Verschwindens, der Kontinuitäten und Diskontinuitäten der Erzählungen integrieren und zu entschlüsseln lernen. Bis heute gibt es sehr komplexe Filmdrehbücher, bei denen der Zuschauer Zeit braucht, um die Verkettung der Szenen perfekt zu verstehen, stellen Sie sich die Zeit vor, als diese Bildsprache erfunden wurde!

Die Frage ist dann: Werden unsere zukünftigen Archäologiestudenten wissen, wie sie alle Genres enträtseln und unterscheiden können, wenn sie unsere kulturelle Produktion studieren, Genres trennen, Wahrheit von Fiktion trennen? Sie werden in der Lage sein, in einer Reality-Show zu unterscheiden, was eine Tat, was eine einfache Lüge, was eine Übertreibung, was nur ein künstlicher Trick, was ein Spektakel, was ein Vorwand und was wahr war. Was war der Brauch und nicht die Verirrung einer Minderheit berühmter Persönlichkeiten, was war bloß künstlerisch, was war wahr?

Wie werden sie unsere Kultur, unsere gegenwärtige Menschlichkeit verstehen?

Ebenso verfügen wir bei der Interpretation alter Bücher wie der Sammlung „Heilige Bibel“ nicht über die Maßstäbe, um zu wissen, welche Genres dort vermischt sind, was Poesie, was einfache Mythologie, was historische Fakten usw. sind. Was waren alltägliche Fakten, was war Inszenierung, was war die epische Erzählung, was war ein wahrer Bericht?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Quaestio litteraria

Quaestio litteraria

Quid est genus litterarium?

Typologia generis litterarii excedit canonum in: poetica, annales, dissertatio, narratio, nove, annales, fama, carmen, enumeratio, critica, fama, headline, commentarium, biographiam, fictionem, prosodia, carmen lyricum, oratio, carmen. rhymes, exaltatio, hymni, cantus, proverbia, hai kai, vulgaris sermo, script, script, auditus, fabulae, monumenta; dilatetur novis artis formis, maxime novis artis scenicae in cinematographicis et video quae aliae subgenres generatae sunt, uti sunt: ​​occidentale, vigilum, casus, drama, suspensio, horror, fictio, venerea, saponis opera, actio, bella, pornographica, sensualia, musica. religiosus, diurnarius, historicista, documentalis, colloquium, res, spectaculum, clips, meta cinematographica, meta televisionis, teletheatrum, auditorium, varietates, scientifica, educationis, puerorum, iuvenum, viverra, animatio, effectus speciales, casus, ludi, certationes; provocationes, formas, scientias, certationes, certamina, teleshopping, curiositates, regionalismus, cursus, vendo, coquendo, artificia, disceptationes, politicae, missiones officiales, et aliae compositiones horum generum mixtorum.

Quid archaeologo nostro in posterum fiet circiter quingentos annos, qui omnia vel ex parte recuperare procurat, subsidia media nostra et technologica hodiernam materiam et technologicam subsidia interpretari ac culturam nostram ex signis instrumentorum generum investigare conetur?

Hoc momento, magni momenti esset meminisse iis qui adhuc non noverunt in primis cinematographicis creationis momentis, cum primae productiones in auditoriis in theatris cinematographicis transformatae exhiberi coeptae sunt, obligatoriae erant. duo magna professionales ita ut cinematographica cinematographica ab auditorio comprehendi possint; Sicut in primis cinematographicis diebus nulla memoria sana erat, membranae obmutescentes et sine musica, semper musicus providens cinematographicum cinematographicum, intra cinematographicum cinematographicum vivendo dum cinematographicum in omni sessione protegendo monstratum est.

Secunda professio ibi erat ad notationes narrandas, ubi spectatorem cinematographicum spectans adiuvit ut spatialiter et temporaliter se collocaret cum singulis ab uno scaena in aliam scaenam in cinematographico consilio, ut scriptorem gerens, lingua cinematographica erat. nova, cum in tempore et retro tempore secatur, mutatis locorum scenae, haec omnia certiora sunt, ne inspectoris celeris mutationes incisionum amitteretur, quia naturalis series vitae eventus fractus est; in multis diebus, annis, horis, scaenae quae in pellicula apparuerunt; culturae prae-cinematicae necessariae incorporandi ac discendi linguam visualem novi generis spectaculi visualis, cum suis praestigiis apparentiae, ablatione, continuitatibus et discontinuitatibus narrationum investigare; Hodierna scripta sunt valde implicata cinematographica in quibus inspectoris tempus indiget ut scaenarum concatenationem perfecte cognoscatur, quo tempore fingatur haec lingua visualis inventa esse!

Quaeritur ergo est: an futurae archaeologiae discipuli omnia genera explicare ac distinguere sciant cum nostrae culturae productioni student, genera seiungunt, verum ab his quae ficta sunt separant; In re discernere potuerint scire quid actum, quid simplex mendacium, quid exaggeratio, quid artificium, quid spectaculum, quid simulatum, quid verum; quae consuetudo, non minoris celebritatis aberratio, quid artificii, quid veri?

Quomodo intellegent nostram culturam, nostram humanitatem?

Similiter, cum libros antiquos interpretamur, sicut collectio quae vocatur biblia sacra, signa non habemus scire, quae genera mixta fuerint, quid poetica, quid mythologia simplex, quid historicum; quae res quotidiana, quae scena, quae narratio epica, quae vera fama?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

ሕቶ ስነ-ጽሑፋዊ ቅዲ

ሕቶ ስነ-ጽሑፋዊ ቅዲ

ስነ-ጽሑፋዊ ቅዲ እንታይ እዩ?

ዓይነት ስነ-ጽሑፋዊ ቅዲ ካብቲ ቀኖናዊ ሓሊፉ ኣብ መንጎ፡ ግጥሚ፡ ዛንታ፡ ዲሰርት፡ ትረኻ፡ ልብ-ወለድ፡ ዛንታ፡ ጸብጻብ፡ ግጥሚ፡ ዝርዝር፡ ነቐፌታ፡ ጸብጻብ፡ ኣርእስቲ፡ ተዘክሮ፡ ታሪኽ ህይወት፡ ልቢ-ወለድ፡ ፕሮሶዲ፡ ግጥሚ ደርፊ፡ ጸሎት፡ ደርፊ ፣ ቅኒት፣ ልዕልና፣ መዝሙር፣ ጭርሖ፣ ምስላ፣ ሃይ ካይ፣ ህቡብ ብሂል፣ ስክሪፕት፣ ስክሪፕት፣ ምስማዕ፣ ተዋስኦ፣ መዛግብቲ፤ ብሓድሽ መልክዓት ስነ-ጥበብ ተሰፊሑ፣ ብቐንዱ ሓድሽ ስእላዊ ስነ-ጥበብ ኣብ ሲነማን ቪድዮን ካልኦት ንኡሳን ቅዲታት ከም: ምዕራባዊ፣ ፖሊስ፣ ኣድቨንትሪ፣ ድራማ፣ ስግኣት፣ ራዕዲ፣ ልቢ ወለድ፣ ፍቕራዊ፣ ሳሙና፣ ተግባር፣ ውግኣት፣ ስእለ-ጽዩፍ፣ ስምዒታዊ ፣ ሙዚቃዊ ዝፈጠረ , ሃይማኖታዊ, ጋዜጠኛ, ጸሓፊ ታሪኽ, ሰነዳዊ, ቃለ መሕትት, ክውንነት, ምርኢት, ክሊፓት, ሜታ ሲነማ, ሜታ ተለቪዥን, ቴለትያትር, ኣዳራሽ, ዓይነታት, ሳይንሳዊ, ትምህርታዊ, ህጻናት, መንእሰያት, ካርቱን, ኣኒሜሽን, ፍሉይ ጽልዋ, ስለያ, ስፖርት , ውድድራት, ብድሆታት፡ ፋሽን፡ ሳይንሳዊ፡ ውድድራት፡ ውድድራት፡ ቴለሾፒንግ፡ ፍሉይ ድሌት፡ ኣውራጃውነት፡ ኮርሳት፡ መወዓውዒ፡ ምብሳል መግቢ፡ ኢደ ጥበብ፡ ክትዓት፡ ፖለቲካ፡ ወግዓዊ ፈነወታትን ካልእ ውህደት ናይዞም ዓይነት ዝተሓዋወሰ ቅዲታትን።

ንኹሉ ወይ ብኸፊል ህሉው ንዋታውን ቴክኖሎጂካውን መራኸቢ ብዙሓን ዝድግፍና ድጋፍ ክመልስን ኣብ ደረጃታት ቅዲታት ሚድያ ተመርኲሱ ባህልና ክፈትሖ ዝፍትንን ድሕሪ ኣስታት ሓሙሽተ ሚእቲ ዓመት ኣብ መጻኢ እንታይ ክኸውን እዩ?

ኣብዚ ህሞት እዚ፡ ነቶም ክሳብ ሕጂ ዘይፈልጡ፡ ኣብተን ቀዳሞት ህሞታት ምፍጣር ሲነማ፡ እቶም ቀዳሞት ፍርያት ኣብተን ናብ ፊልም ትያትር ዝተቐየሩ ኣዳራሻት ክረኣዩ ምስ ጀመሩ፡ ከም ዝነበሩ ምዝካር ኣዝዩ ኣገዳሲ ምኾነ ፣ ክልተ ኣገደስቲ ሰብ ሞያታት ምእንቲ እቲ ዝተራእየ ፊልም ብተዓዘብቲ ኣብ ውሽጢ ሲነማ ክርድኦ፤ ከምቲ ኣብ መጀመርታ መዓልታት ፊልምታት ድምጺ ምቕዳሕ ስለዘይነበረ፡ እተን ፊልምታት ቃላት ዘይብለንን ብዘይ ሙዚቃን ስለዝነበራ፡ ኩሉ ግዜ ድምጺ ናይታ ፊልም ዝህብ ፒያኒስት ነይሩ፡ እታ ፊልም ኣብ ነፍሲ ወከፍ ምርኢት ክትረአ ከላ ኣብ ውሽጢ ክፍሊ ሲነማ ብቐጥታ ይጻወት።film projection.

እቲ ካልኣይ በዓል ሞያ ድማ ነቲ ናይ ትርኢት ምልክታት ንምዝንታው ኣብኡ እዩ ነይሩ፣ ኣብኡ ድማ ነቲ ፊልም ዝከታተል ዝነበረ ተዓዛቢ ኣብ ዛንታ ናይታ ፊልም ካብ ሓደ ትርኢት ናብ ካልእ ትርኢት እናተቖርጸ ነፍሲ ወከፍ ካብ ሓደ ትርኢት ናብ ካልእ ትርኢት እናተቖርጸ ብቦታውን ብግዜን ንነብሱ ንኽረክብ ይሕግዞ ነበረ፣ ከም ስክሪፕት ራይተር ኮይኑ ይዋሳእ ነበረ፣ ስለዚ ቋንቋ ሲነማ እዩ ነይሩ። ሓድሽ፡ ምስ ምቑራጽ ንቕድሚት ብግዜን ንድሕሪትን ብግዜ ዝተሰርሐ፡ ምስ ለውጢ ኣብ ኣቀማምጣ ትርኢት፡ እዚ ኩሉ ተሓቢሩ፡ እቲ ተዓዛቢ ኣብቲ ቅልጡፍ ለውጢ ምቑራጽ ከይጠፍእ ምኽንያቱ እቲ ተፈጥሮኣዊ ቅደም ተኸተል ናይ ሓቀኛ ህይወት ፍጻመታት ስለ ዝተሰብረን... ተሓጺሮም።ኣብ ብዙሕ መዓልታት፣ ዓመታት፣ ሰዓታት፣ ኣብታ ፊልም ዝቐረቡ ትርኢታት፤ ቅድሚ ሲነማ ዝነበረ ባህሊ፡ ምስቲ ናይ መልክዕ፡ ምጥፋእ፡ ቀጻልነትን ዘይቀጻልነትን ትረኻታቱ፡ ስእላዊ ቋንቋ ናይቲ ሓድሽ ዓይነት ስእላዊ ትርኢት ንምውህሃድን ንምፍታሕ ምምሃርን የድሊ ነይሩ፤ ክሳብ ሎሚ፡ ተዓዛቢ ምትእስሳር ናይቶም ትርኢታት ፍጹም ንምርዳእ ግዜ ዘድልዮም ኣዝዮም ዝተሓላለኹ ስክሪፕት ፊልምታት ኣለዉ፡ እዚ ስእላዊ ቋንቋ ኣብ ዝምሃዘሉ ዝነበረ እዋን እሞ ሕሰብዎ!

ሽዑ እቲ ሕቶ፡ መጻኢ ተማሃሮ ስነ-ጥንቲና፡ ባህላዊ ፍርያትና ከጽንዑ፡ ቅዲታት ክፈላልዩ፡ ነቲ ሓቂ ዝነበረ ካብቲ ልቢ ወለድ ዝነበረ ክፈልዩ ከለዉ፡ ንኹሉ ቅዲታት ከመይ ጌሮም ከም ዝፈትሑን ከም ዝፈልዩን ክፈልጡ ድዮም፤ ኣብ ሓደ ሪኣሊቲ ሾው እንታይ ተግባር ከም ዝነበረ፡ እንታይ ከም ቀሊል ሓሶት፡ እንታይ ከም ምግናን፡ እንታይ ከም ኣርቲፊሻል ተንኮል ጥራይ ከም ዝነበረ፡ እንታይ ከም ዝነበረ ትርኢት፡ እንታይ ከም ምምሳል፡ እንታይ ከም ሓቂ፡ እንታይ ከም ዝፈሊ ክፈልጡ ክኽእሉ እዮም። እንታይ ልምዲ እምበር ናይ ውሑዳት ፍሉጣት ሰባት ምዝንባል ኣይነበረን፡ ናይ ስነ-ጥበባዊ ጥራይ ዝነበረ፡ ናይ ሓቂ እንታይ እዩ ነይሩ?

ባህልና፡ ህሉው ሰብኣውነትና ብኸመይ ክርድእዎ እዮም?

ብተመሳሳሊ መንገዲ ከም ቅዱስ መጽሓፍ ዝተባህለ እኩብ ዝኣመሰሉ ጥንታውያን መጻሕፍቲ ክንትርጉሞም ከለና፡ ኣብኡ ዝተሓዋወሱ ቅዲታት እንታይ ከም ዝነበሩ፡ ግጥሚ እንታይ ከም ዝነበረ፡ ቀሊል ጽውጽዋይ እንታይ ከም ዝነበረ፡ ታሪኻዊ ሓቂ እንታይ ከም ዝነበረ፡ ክንፈልጥ መዐቀኒ የብልናን። መዓልታዊ ሓቅታት እንታይ ነይሩ፡ መድረኽ እንታይ እዩ ነይሩ፡ እቲ ቅያዊ ትረኻ እንታይ እዩ ነይሩ፡ ሓቀኛ ጸብጻብ እንታይ እዩ ነይሩ?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

සාහිත්‍ය ප්‍රභේදයේ ප්‍රශ්නය

සාහිත්‍ය ප්‍රභේදයේ ප්‍රශ්නය

සාහිත්‍ය ප්‍රභේදයක් යනු කුමක්ද?

සාහිත්‍ය ප්‍රභේදයක මුද්‍රණ ශාස්ත්‍රය කැනොනිකල් වලින් ඔබ්බට යයි: කවි, වංශකථාව, නිබන්ධනය, ආඛ්‍යානය, නවකතාව, වංශකතාව, වාර්තාව, කවිය, ලැයිස්තුගත කිරීම, විවේචනය, වාර්තාව, සිරස්තලය, මතක සටහන්, චරිතාපදානය, ප්‍රබන්ධ, ප්‍රොසොඩි, ගීත පද, යාච්ඤාව, ගීතය , රයිම්, උසස් කිරීම, ගීතිකා, ගීතිකා, හිතෝපදේශ, හායි කයි, ජනප්‍රිය කියමන, පිටපත, පිටපත, ශ්‍රවණය, නාට්‍ය, වාර්තා; බටහිර, පොලිස්, ත්‍රාසජනක, නාට්‍ය, සස්පෙන්ස්, ත්‍රාසජනක, ප්‍රබන්ධ, ආදර, සෝප් ඔපෙරා, ක්‍රියාදාම, යුද්ධ, අසභ්‍ය, කාමුක , සංගීතමය වැනි වෙනත් උප ප්‍රභේද ජනනය කරන ලද ප්‍රධාන වශයෙන් සිනමාවේ සහ වීඩියෝවල නව දර්ශනීය කලාවන් සමඟින් ප්‍රසාරණය විය. , ආගමික, මාධ්‍යවේදය, ඓතිහාසික, වාර්තා චිත්‍රපට, සම්මුඛ සාකච්ඡාව, රියැලිටි, සංදර්ශන, ක්ලිප්, මෙටා සිනමාව, මෙටා රූපවාහිනිය, ටෙලි නාට්‍ය, ශ්‍රවණාගාරය, ප්‍රභේද, විද්‍යාත්මක, අධ්‍යාපනික, ළමා, තරුණ, කාටූන්, සජීවිකරණ, විශේෂ ප්‍රයෝග, ඔත්තු බැලීම, ක්‍රීඩා , තරඟ අභියෝග, විලාසිතා, විද්‍යාත්මක, තරඟ, තරඟ, ටෙලිෂොපිං, කුතුහලය, ප්‍රාදේශීයවාදය, පාඨමාලා, ප්‍රචාරණය, ඉවුම් පිහුම්, අත්කම්, විවාද, දේශපාලනය, නිල විකාශන සහ මෙම වර්ගයේ මිශ්‍ර ප්‍රභේදවල වෙනත් සංයෝජන.

අපගේ වර්තමාන ද්‍රව්‍යමය සහ තාක්‍ෂණික මාධ්‍ය සහාය සියල්ල හෝ අර්ධ වශයෙන් ප්‍රතිසාධනය කර මාධ්‍ය ප්‍රභේදවල ප්‍රමිතීන් මත පදනම්ව අපගේ සංස්කෘතිය විකේතනය කිරීමට උත්සාහ කරන අපගේ පුරාවිද්‍යාඥයාට වසර පන්සියයකින් පමණ අනාගතයේදී කුමක් සිදුවේද?

මේ මොහොතේ, සිනමාව නිර්මාණය වූ මුල්ම මොහොතේ, පළමු නිෂ්පාදන සිනමා ශාලා බවට පරිවර්තනය වූ ප්‍රේක්ෂකාගාරවල ප්‍රදර්ශනය කිරීමට පටන් ගත් විට, අනිවාර්යයෙන් තිබූ බව තවමත් නොදන්නා අය සිහිපත් කිරීම ඉතා වැදගත් වනු ඇත. , ප්‍රදර්ශනය කෙරෙන චිත්‍රපටය සිනමා ශාලාව තුළ සිටින ප්‍රේක්ෂකයන්ට තේරුම් ගත හැකි වන පරිදි වැදගත් වෘත්තිකයන් දෙදෙනෙක්; චිත්‍රපටවල මුල් කාලයේ ශබ්ද පටිගත කිරීමක් නොතිබුණි, චිත්‍රපට ගොළු වූ අතර සංගීතය නොමැතිව, සෑම ප්‍රදර්ශන සැසියකදීම චිත්‍රපටය ප්‍රදර්ශනය කරන අතරතුර, සිනමා ශාලාව තුළ සජීවීව වාදනය කරමින්, චිත්‍රපටයේ හඬ පටය සපයන පියානෝ වාදකයෙක් සෑම විටම සිටියේය.

දෙවන වෘත්තිකයා එහි සිටියේ දර්ශන සලකුණු කීමටය, එහිදී ඔහු චිත්‍රපටය නරඹන ප්‍රේක්ෂකයාට චිත්‍රපටයේ කථා වස්තුවේ එක් දර්ශනයකින් තවත් දර්ශනයකට අවකාශීයව හා තාවකාලිකව ස්ථානගත කිරීමට උදව් කළේය, පිටපත් රචකයෙකු ලෙස ක්‍රියා කළේය, එබැවින් සිනමාවේ භාෂාව විය. අලුතින්, කාලයෙන් ඉදිරියට හා පසුපසට කැපුම් සහිතව, දර්ශන ස්ථාන වල වෙනස්කම් සහිතව, මේ සියල්ල දන්වා සිටියේ සැබෑ ජීවිතයේ සිදුවීම්වල ස්වාභාවික අනුපිළිවෙල කැඩී ගිය නිසා සහ සීඝ්‍රයෙන් සිදුවන කප්පාදුවල වෙනස්කම් වලින් නරඹන්නා අතරමං නොවන ලෙසයි. ඒවා කෙටි කරන ලදී, බොහෝ දින, අවුරුදු, පැය, චිත්‍රපටයේ දර්ශනය වූ දර්ශන; නව ආකාරයේ දෘශ්‍ය සංදර්ශනවල දෘශ්‍ය භාෂාව, එහි පෙනුම, අතුරුදහන් වීම, අඛණ්ඩතාව සහ ආඛ්‍යානවල අඛන්ඩතාවයන් ඇතුළත් කිරීමට සහ තේරුම් ගැනීමට ඉගෙනීමට අවශ්‍ය පූර්ව සිනමා සංස්කෘතිය; අද දක්වාම, ඉතා සංකීර්ණ චිත්‍රපට පිටපත් තිබේ, එහි දර්ශනවල සංකලනය මනාව වටහා ගැනීමට නරඹන්නාට කාලය අවශ්‍ය වේ, මෙම දෘශ්‍ය භාෂාව සොයා ගන්නා කාලය ගැන සිතන්න!

එවිට ප්‍රශ්නය වන්නේ: අපගේ අනාගත පුරාවිද්‍යා සිසුන් අපගේ සංස්කෘතික නිෂ්පාදනය අධ්‍යයනය කරන විට, ප්‍රභේද වෙන්කරමින්, සත්‍යය කුමක්ද යන්න ප්‍රබන්ධවලින් වෙන්කර අධ්‍යයනය කරන විට, සියලු ප්‍රභේද හෙළිදරව් කර වෙන්කර හඳුනා ගන්නේ කෙසේදැයි දැනගනීද යන්නයි. ක්‍රියාවක් යනු කුමක්ද, සරල බොරුව කුමක්ද, අතිශයෝක්තිය කුමක්ද, කෘත්‍රිම උපක්‍රමයක් වූයේ කුමක්ද, සංදර්ශනය කුමක්ද, මවාපෑම කුමක්ද, සත්‍ය කුමක්ද, රියැලිටි වැඩසටහනකදී වෙන්කර හඳුනා ගන්නේ කෙසේද යන්න ඔවුන්ට දැන ගැනීමට හැකි වනු ඇත. ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයන් සුළුතරයකගේ චාරිත්‍රය සහ අපගමනය නොවීම, හුදෙක් කලාත්මක දේ, සත්‍ය කුමක්ද?

ඔවුන් අපේ සංස්කෘතිය, අපේ වර්තමාන මනුෂ්‍යත්වය තේරුම් ගන්නේ කෙසේද?

එලෙසම, ශුද්ධ වූ බයිබලය නම් වූ එකතුව වැනි පැරණි ග්‍රන්ථ අර්ථකථනය කරන විට, එහි මිශ්‍ර වී ඇති ශානරයන් මොනවාද, කාව්‍යය යනු කුමක්ද, සරල මිථ්‍යාව කුමක්ද, ඉතිහාස සත්‍ය කුමක්ද කියා දැන ගැනීමට ප්‍රමිතියක් අපට නොමැත. එදිනෙදා කරුණු මොනවාද, වේදිකාගත වූයේ කුමක්ද, වීර කතාන්දරය කුමක්ද, සත්‍ය වාර්තාව කුමක්ද?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

އަދަބީ ޖޯންރާއާ ބެހޭ ސުވާލެވެ

އަދަބީ ޖޯންރާއާ ބެހޭ ސުވާލެވެ

އަދަބީ ޖޯންރަކީ ކޮބައި ހެއްޔެވެ؟

އަދަބީ ޖޯންރާއެއްގެ ޓައިޕޮލޮޖީ ކެނޮނިކަލް އަށް ވުރެ މާ ދުރަށް ދާއިރު އޭގެ ތެރޭގައި: ޅެން، ތާރީޚު، ޑިސެޓް، ވާހަކަ، ވާހަކަ، ތާރީޚު، ރިޕޯޓް، ޅެން، ލިސްޓިންގ، ފާޑުކިޔުން، ރިޕޯޓް، ސުރުޚީ، ހަނދާނީ، ބަޔޮގްރަފީ، ފިކްޝަން، ޕްރޮސޯޑީ، ލަވަ ލިރިކްސް، ދުޢާ، ލަވަ , ރައިމްސް، މަތިވެރިކަން، ލަވަ، ޗާންސް، މާނަ، ހައި ކައި، މަޝްހޫރު ބުނުން، ސްކްރިޕްޓް، ސްކްރިޕްޓް، އަޑުއެހުން، ޑްރާމާތައް، ރެކޯޑްތައް؛ އާޓް ފޯމްތަކާއެކު ފުޅާވެ، މައިގަނޑު ގޮތެއްގައި ސިނަމާ އަދި ވީޑިއޯގައި އާ ސީނިކް އާޓް އުފެއްދި އެހެން ސަބްޖެންރަތައް ކަމަށްވާ: ހުޅަނގު، ފުލުހުން، އެޑްވެންޗާ، ޑްރާމާ، ސަސްޕެންސް، ބިރުވެރި، ފިކްޝަން، ރޮމޭންޓިކް، ސޮޕް އޮޕެރާ، އެކްޝަން، ހަނގުރާމަތައް، ޕޯނޮގްރަފިކް، ސެންޝަލް , މިއުޒިކަލް , ދީނީ, ނޫސްވެރި, ތާރީޚް ލިޔުންތެރިޔާ, ޑޮކިއުމެންޓްރީ, އިންޓަވިއު, ރިއަލިޓީ, ޝޯ, ކްލިޕްސް, މެޓާ ސިނަމާ, މެޓާ ޓީވީ, ޓެލެތީޓަރ, އޮޑިޓޯރިއަމް, ވައްތަރުތައް, ސައިންޓިފިކް, ތައުލީމީ, ކުޑަކުދިންގެ, ޒުވާނުން, ކާޓޫން, އެނިމޭޝަން, ސްޕެޝަލް އިފެކްޓްސް, ޖާސޫސީ, ކުޅިވަރު , މުބާރާތްތައް, ގޮންޖެހުންތަކާއި، ފެޝަން، ސައިންޓިފިކް، މުބާރާތްތަކާއި، މުބާރާތްތަކާއި، ޓެލެޝޮޕިންގއާއި، ކިއުރިއޮސިޓީތަކާއި، ސަރަހައްދީ ކަންކަމާއި، ކޯސްތަކާއި، އިޝްތިހާރުތަކާއި، ކެއްކުމާއި، ކްރާފްޓްތަކާއި، ބަހުސްތަކާއި، ސިޔާސީ ކަންކަމާއި، ރަސްމީ ބްރޯޑްކާސްޓްތަކާއި، މިބާވަތުގެ މިކްސްޑް ޖޯންރާތައް އެއްކޮށްލުން.

އަޅުގަނޑުމެންގެ މިހާރުގެ މާއްދީ އަދި ޓެކްނޮލޮޖީގެ މީޑިއާގެ ހުރިހާ ސަޕޯޓްތަކެއް، ނުވަތަ ބައެއް ގޮތްގޮތުން ހޯދައި، މީޑިއާ ޖޯންރާތަކުގެ މިންގަނޑުތަކަށް ބިނާކޮށް އަޅުގަނޑުމެންގެ ސަގާފަތް ޑިސިފަރ ކުރަން މަސައްކަތްކުރާ، ގާތްގަނޑަކަށް ފަސްސަތޭކަ އަހަރު ފަހުން ކުރިއަށް އޮތްތަނުގައި އަޅުގަނޑުމެންގެ އާކިއޮލޮޖިސްޓަކަށް ވާނީ ކިހިނެއް ހެއްޔެވެ؟

މިވަގުތު ސިނަމާ އުފެއްދުމުގެ ފުރަތަމަ ވަގުތުތަކުގައި، ފިލްމު ސިނަމާތަކަށް ބަދަލުވި އޮޑިޓޯރިއަމްތަކުގައި ފުރަތަމަ ޕްރޮޑަކްޝަންތައް ދައްކަން ފެށިއިރު، އޮތީ، ވާޖިބުކޮށްކަން ހަނދާން ބެހެއްޓުމަކީ ވަރަށް މުހިންމު ކަމެކެވެ , ސިނަމާގެ ތެރޭގައި ތިބި ބެލުންތެރިންނަށް ދައްކާ ފިލްމު ވިސްނޭނެ ގޮތަށް މުހިންމު ދެ ޕްރޮފެޝަނަލުން؛ ފިލްމުތަކުގެ ކުރީކޮޅު ސައުންޑް ރެކޯޑިން ނެތުމުން، ފިލްމުތައް ވާހަކަ ނުދެއްކޭ އަދި މިއުޒިކެއް ނެތި އަބަދުވެސް ފިލްމުގެ ސައުންޑްޓްރެކް ފޯރުކޮށްދޭ ޕިއާނޯ ކުޅުންތެރިއަކު ހުރެ، ކޮންމެ ސްކްރީނިން ސެޝަނެއްގައި ފިލްމު ދައްކާއިރު ސިނަމާ ކޮޓަރީގެ ތެރޭގައި ލައިވްކޮށް ކުޅެމުން ދިޔައެވެ.

ދެވަނަ ޕްރޮފެޝަނަލް އެތަނުގައި ހުރީ މަންޒަރު ނިޝާންތައް ކިޔައިދިނުމަށް، ފިލްމު ބަލަން ހުރި ބެލުންތެރިޔާއަށް ފިލްމުގެ ޕްލޮޓްގައި އެއް މަންޒަރަކުން އަނެއް މަންޒަރަށް ކޮންމެ ކަނޑާލުމުން ޖާގައާއި ވަގުތީ ގޮތުން އަމިއްލައަށް ލޮކޭޓް ކުރުމަށް އެހީތެރިވެދީ، ސްކްރިޕްޓް ރައިޓަރެއްގެ ގޮތުގައި ހަރަކާތްތެރިވަމުންނެވެ އައު، ވަގުތުން ކުރިއަށް އަދި ފަހަތަށް ކަނޑާލުމާއެކު ހަދާފައިވާ، މަންޒަރު ލޮކޭޝަންތަކަށް ބަދަލު އައުމާއެކު، މި ހުރިހާ ކަމެއް އަންގާފައިވަނީ ކަނޑާފައިވާ ހަލުވި ބަދަލުތަކުގެ ތެރެއަށް ބަލާ މީހާއަށް ގެއްލިގެން ނުދިއުމަށްޓަކައި ޙަޤީޤީ ދިރިއުޅުމުގެ ހާދިސާތަކުގެ ގުދުރަތީ ތަރުތީބު ފަޅައިގެން ގޮސް،... އެމީހުން ކުރުކޮށްލެވުނެވެ.ގިނަ ދުވަސްތަކެއްގެ ތެރޭގައި، އަހަރުތަކެއްގެ ތެރޭގައި، ގަޑިތަކެއްގެ ތެރޭގައި، ފިލްމުން ފެނުނު މަންޒަރުތައް؛ ޕްރީ ސިނަމެޓިކް ސަގާފަތުގައި އާ ބާވަތުގެ ވިޝުއަލް ސްޕެކްޓަކަލްގެ ވިޝުއަލް ލޭންގުއޭޖް ހިމަނައި ޑިސިފަރ ކުރަން ދަސްކުރަން ބޭނުންވި، އޭގެ ސިފަތަކާއި، ގެއްލުމާއި، ނެރެޓިވްތަކުގެ ކޮންޓިނިއުޓީތަކާއި، ޑިސްކޮންޓިނިއުޓީތަކުގެ ޓްރިކްތަކާއެކު؛ މިއަދާ ހަމައަށްވެސް ވަރަށް ކޮމްޕްލެކްސް ފިލްމީ ސްކްރިޕްޓްތަކެއް އެބަހުރި، މަންޒަރުތަކުގެ ގުޅުން ފުރިހަމައަށް ދެނެގަތުމަށް ބަލާ މީހާއަށް ވަގުތު ބޭނުންވާ، މި ވިޝުއަލް ލޭންގުއޭޖް އީޖާދު ކުރަމުން ދިޔަ ދުވަސްވަރު ތަޞައްވުރު ކޮށްލައްވާށެވެ!

ދެން އުފެދޭ ސުވާލަކީ: އަޅުގަނޑުމެންގެ މުސްތަޤްބަލުގެ އާކިއޮލޮޖީ ދަރިވަރުންނަށް އަޅުގަނޑުމެންގެ ސަގާފީ އުފެއްދުން ދިރާސާކޮށް، ޖޯންރާތައް ވަކިކޮށް، ޙަޤީޤަތަކީ ކޮބައިކަން ފިކްޝަން އާއި ވަކިކޮށް، ހުރިހާ ޖޯންރާއެއް ފަޅާއަރުވައި ވަކިކުރަން އެނގޭނެ ހެއްޔެވެ؟ އެމީހުންނަށް ރިއަލިޓީ ޝޯއެއްގައި ވަކިކުރަން އެނގޭނީ އަމަލަކީ ކޮބައިކަން، އާދައިގެ ދޮގަކީ ކޮބައިކަން، މާބޮޑަށް ބޮޑުކޮށްދިނުމަކީ ކޮބައިކަން، ހަމައެކަނި އާޓިފިޝަލް ރޭވުމަކީ ކޮބައިކަން، ބެލުންތެރިކަމަކީ ކޮބައިކަން، ޕްރެޓެންސްއަކީ ކޮބައިކަން، ހަގީގަތަކީ ކޮބައިކަން، މަޝްހޫރު ފަރާތްތަކުގެ މައިނޯރިޓީއެއްގެ އާދައަކީ ކޮބައިތޯއާއި، ހަމައެކަނި ފަންނުވެރިކަމުގެ ކަންތައްތަކާއި، ހަގީގަތަކީ ކޮބައިތޯ އެއްކިބާވުމެއް ނޫންތޯއެވެ؟

އަޅުގަނޑުމެންގެ ސަގާފަތް، އަޅުގަނޑުމެންގެ މިހާރުގެ އިންސާނިއްޔަތުކަން އެމީހުންނަށް ވިސްނޭނީ ކިހިނެއް ހެއްޔެވެ؟

ހަމައެފަދައިން، މާތް ބައިބަލް ކިޔާ ކަލެކްޝަން ފަދަ ޤަދީމީ ފޮތްތައް މާނަކުރާއިރު، އެތަނުގައި މިކްސް ކުރެވިފައިވާ ޖޯންރާތަކަކީ ކޮބައިކަން، ޅެންވެރިކަމަކީ ކޮބައިކަން، ސާދާ މައިތޮލޮޖީއަކީ ކޮބައިކަން، ތާރީޚީ ޙަޤީޤަތަކީ ކޮބައިކަން އެނގޭނެ މިންގަނޑުތަކެއް އަޅުގަނޑުމެންނަކަށް ނެތެވެ. ކޮންމެ ދުވަހެއްގެ ހަގީގަތްތަކަކީ ކޮބައިތޯ، ސްޓޭޖް ކުރަމުން ދިޔައީ ކޮބައިތޯ، މަހާނަ ވާހަކައަކީ ކޮބައިތޯ، ހަގީގީ ރިޕޯޓަކީ ކޮބައިތޯ؟

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Ζήτημα λογοτεχνικού είδους

Ζήτημα λογοτεχνικού είδους

Τι είναι ένα λογοτεχνικό είδος;

Η τυπολογία ενός λογοτεχνικού είδους υπερβαίνει τα κανονικά μεταξύ: ποίηση, χρονικό, διατριβή, αφήγηση, μυθιστόρημα, χρονικό, έκθεση, ποίημα, λίστα, κριτική, έκθεση, τίτλος, απομνημονεύματα, βιογραφία, μυθοπλασία, προσωδία, στίχοι τραγουδιών, προσευχή, τραγούδι , ομοιοκαταληξίες, εξύψωση, ύμνοι, ψαλμωδίες, παροιμίες, χαι και, λαϊκή ρήση, σενάριο, σενάριο, ακοή, θεατρικά έργα, δίσκοι· επεκτάθηκε με νέες μορφές τέχνης, κυρίως νέα σκηνική τέχνη στον κινηματογράφο και το βίντεο που δημιούργησε άλλα υποείδη όπως: γουέστερν, αστυνομία, περιπέτεια, δράμα, αγωνία, τρόμου, μυθοπλασία, ρομαντικό, σαπουνόπερες, δράση, πόλεμοι, πορνογραφικό, αισθησιακό, μιούζικαλ , θρησκευτικός, δημοσιογραφικός, ιστορικός, ντοκιμαντέρ, συνέντευξη, ριάλιτι, εκπομπή, κλιπ, μετακινηματογράφος, μετα-τηλεόραση, τηλεθέατρο, αμφιθέατρο, ποικιλίες, επιστημονική, εκπαιδευτική, παιδική, νεολαία, κινούμενα σχέδια, κινούμενα σχέδια, ειδικά εφέ, κατασκοπεία, αθλήματα , διαγωνισμοί, προκλήσεις, μόδα, επιστημονικές, διαγωνισμοί, διαγωνισμοί, τηλεαγορές, περιέργεια, τοπικισμός, μαθήματα, διαφήμιση, μαγειρική, χειροτεχνίες, συζητήσεις, πολιτική, επίσημες εκπομπές και άλλοι συνδυασμοί αυτών των τύπων μικτών ειδών.

Τι θα συμβεί στο μέλλον με τον αρχαιολόγο μας σε περίπου πεντακόσια χρόνια που θα καταφέρει να ανακτήσει το σύνολο ή εν μέρει τα τρέχοντα υλικά και τεχνολογικά μέσα μας υποστηρίζουν και προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τον πολιτισμό μας με βάση τα πρότυπα των ειδών των μέσων;

Αυτή τη στιγμή, θα ήταν ζωτικής σημασίας να θυμόμαστε για όσους ακόμα δεν γνωρίζουν ότι στις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του κινηματογράφου, όταν άρχισαν να προβάλλονται οι πρώτες παραγωγές σε αμφιθέατρα που μετατράπηκαν σε κινηματογραφικές αίθουσες, υπήρχαν υποχρεωτικά , δύο σημαντικοί επαγγελματίες ώστε η ταινία που προβάλλεται να γίνει κατανοητή από το κοινό μέσα στον κινηματογράφο. καθώς στις πρώτες μέρες των ταινιών δεν υπήρχε ηχογράφηση, οι ταινίες ήταν άφωνες και χωρίς μουσική, υπήρχε πάντα ένας πιανίστας που έδινε το soundtrack της ταινίας, που έπαιζε ζωντανά μέσα στην αίθουσα του κινηματογράφου ενώ η ταινία προβαλλόταν σε κάθε προβολή.

Ο δεύτερος επαγγελματίας ήταν εκεί για να αφηγηθεί τα σημάδια της σκηνής, όπου βοήθησε τον θεατή που παρακολουθούσε την ταινία να εντοπίσει τον εαυτό του χωρικά και χρονικά με κάθε περικοπή από τη μια σκηνή στην άλλη σκηνή στην πλοκή της ταινίας, ενεργώντας ως σεναριογράφος, έτσι η γλώσσα του κινηματογράφου ήταν καινούργιο, με περικοπές προς τα εμπρός στο χρόνο και προς τα πίσω στο χρόνο, με αλλαγές στις τοποθεσίες του τοπίου, όλα αυτά ενημερώθηκαν για να μην χαθεί ο θεατής στις γρήγορες αλλαγές των περικοπών επειδή η φυσική ακολουθία των πραγματικών γεγονότων είχε σπάσει και σε πολλές μέρες, χρόνια, ώρες, οι σκηνές που εμφανίστηκαν στην ταινία. Η προ-κινηματογραφική κουλτούρα που χρειαζόταν για να ενσωματώσει και να μάθει να αποκρυπτογραφεί την οπτική γλώσσα του νέου τύπου οπτικού θεάματος, με τα κόλπα της εμφάνισης, της εξαφάνισης, τις συνέχειες και τις ασυνέχειες των αφηγήσεων. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν πολύ περίπλοκα σενάρια ταινιών στα οποία ο θεατής χρειάζεται χρόνο για να κατανοήσει τέλεια τη συνένωση των σκηνών, φανταστείτε την εποχή που εφευρέθηκε αυτή η εικαστική γλώσσα!

Το ερώτημα λοιπόν είναι: θα ξέρουν οι μελλοντικοί μας φοιτητές αρχαιολογίας πώς να ξετυλίγουν και να ξεχωρίζουν όλα τα είδη όταν μελετούν την πολιτιστική μας παραγωγή, διαχωρίζοντας τα είδη, διαχωρίζοντας αυτό που ήταν αλήθεια από αυτό που ήταν μυθοπλασία; Θα μπορούν να ξέρουν πώς να ξεχωρίζουν σε ένα ριάλιτι τι ήταν πράξη, τι απλό ψέμα, τι υπερβολή, τι ήταν απλώς ένα τεχνητό κόλπο, τι θέαμα, τι προσποίηση, τι ήταν αλήθεια, ποιο ήταν το έθιμο και όχι μια παρέκκλιση μιας μειοψηφίας διασημοτήτων, του τι ήταν απλώς καλλιτεχνικό, του τι ήταν αληθινό;

Πώς θα κατανοήσουν τον πολιτισμό μας, τον σημερινό μας ανθρωπισμό;

Με τον ίδιο τρόπο, όταν ερμηνεύουμε αρχαία βιβλία, όπως η συλλογή που ονομάζεται αγία Γραφή, δεν έχουμε τα πρότυπα να γνωρίζουμε ποια ήταν τα είδη που αναμειγνύονται εκεί, τι ήταν ποίηση, τι απλή μυθολογία, τι ιστορικό γεγονός, ποια ήταν τα καθημερινά γεγονότα, τι σκηνοθετούσε, ποια ήταν η επική αφήγηση, ποια ήταν η αληθινή αναφορά;

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Ninau no ke ano palapala

Ninau no ke ano palapala

He aha ke ano palapala?

ʻO ke ʻano o ke ʻano moʻokalaleo ma mua o ka canonical ma waena o: poetry, chronicle, dissertation, narration, novel, chronicle, report, poem, list, criticism, report, headline, memoir, biography, fiction, prosody, song lyrics, pule, mele , mele, hookiekie, himeni, oli, olelo nane, hai kai, olelo kaulana, palapala, palapala, lohe, keaka, moolelo; i hoʻonui ʻia me nā ʻano hana hou, ʻoi aku ka nui o nā kiʻi nani hou i ka hale kiʻiʻoniʻoni a me nā wikiō i hoʻokumu i nā ʻano subgenres ʻē aʻe e like me: komohana, mākaʻi, huakaʻi, pāʻani, hoʻopaʻapaʻa, weliweli, fiction, aloha, soap operas, action, wars, pornographic, sensual, musical. , haipule, nūpepa, mōʻaukala, palapala, nīnauele, ʻoiaʻiʻo, hōʻike, clips, meta cinema, meta television, teletheater, auditorium, nā ʻano like ʻole, ʻepekema, hoʻonaʻauao, keiki, ʻōpio, kiʻi kiʻi, animation, nā hopena kūikawā, espionage, haʻuki , hoʻokūkū, nā luʻi, nā ʻano, nā ʻepekema, nā hoʻokūkū, nā hoʻokūkū, teleshopping, curiosities, regionalism, papa, hoʻolaha, kuke, hana lima, hoʻopaʻapaʻa, politika, hoʻolaha kūhelu, a me nā hui ʻē aʻe o kēia mau ʻano ʻano like ʻole.

He aha ka mea e hiki mai ana i kā mākou archaeologist i ka wā e hiki mai ana i loko o ʻelima haneli mau makahiki nāna e hoʻihoʻi i nā mea āpau, a i ʻole hapa, kākoʻo kā mākou mea a me ka ʻenehana media i kēia manawa a hoʻāʻo e wehewehe i kā mākou moʻomeheu ma muli o nā kūlana o nā ʻano media?

I kēia manawa, he mea nui ia e hoʻomanaʻo no ka poʻe ʻike ʻole i nā manawa mua o ka hana ʻana i ka hale kiʻiʻoniʻoni, i ka wā i hoʻomaka ai nā hana mua e hōʻike ʻia i loko o nā auditorium i hoʻololi ʻia i nā hale kiʻiʻoniʻoni, aia nō, obligatorily. , ʻelua mau ʻoihana koʻikoʻi i hiki ke hoʻomaopopo ʻia ke kiʻiʻoniʻoni i hōʻike ʻia e ka poʻe i loko o ka hale kiʻiʻoniʻoni; e like me ka wā mua o nā kiʻiʻoniʻoni ʻaʻohe leo leo, ʻaʻohe leo a me ke mele ʻole o nā kiʻiʻoniʻoni, aia mau ka mea hoʻokani piano e hāʻawi ana i ke kani o ke kiʻiʻoniʻoni, e hoʻokani ola ana i loko o ka lumi kiʻiʻoniʻoni a hōʻike ʻia ke kiʻiʻoniʻoni i kēlā me kēia kau kiʻiʻoniʻoni.

ʻO ka lua o ka ʻoihana ma laila e haʻi i nā hōʻailona hōʻike, kahi āna i kōkua ai i ka mea nānā e nānā ana i ke kiʻiʻoniʻoni e loaʻa iā ia iho ma kahi āpau a me ke kino me kēlā me kēia ʻoki ʻana mai kekahi hiʻohiʻona a i kahi hiʻohiʻona ʻē aʻe i ke kiʻi o ke kiʻiʻoniʻoni, ma ke ʻano he kākau moʻolelo, no laila ʻo ka ʻōlelo o ka hale kiʻiʻoniʻoni. hou, i hana ʻia me nā ʻoki i mua i ka manawa a i hope i ka manawa, me nā loli i nā wahi hiʻona, ua hoʻomaopopo ʻia kēia mau mea a pau i ʻole e nalowale ka mea nānā i nā loli wikiwiki o nā ʻoki no ka mea ua haki ke kaʻina kūlohelohe o nā hanana maoli. ua hoʻopōkole ʻia i loko o nā lā, makahiki, hola, nā hiʻohiʻona i ʻike ʻia ma ke kiʻiʻoniʻoni; Pono ka moʻomeheu pre-cinematic e hoʻohui a aʻo i ka wehewehe ʻana i ka ʻōlelo ʻike o ke ʻano hou o ka ʻike maka, me kāna mau hana hoʻopunipuni o ka helehelena, nalowale, hoʻomau a me ka hoʻopau ʻana o nā moʻolelo; A hiki i kēia lā, aia nā palapala kiʻiʻoniʻoni paʻakikī e pono ai ka mea nānā i ka manawa e hoʻomaopopo pono ai i ka hui ʻana o nā hiʻohiʻona, e noʻonoʻo i ka manawa i haku ʻia ai kēia ʻōlelo ʻike!

A laila, ʻo ka nīnau: e ʻike anei kā mākou mau haumāna archeology e hiki mai ana i ka wehe ʻana a me ka hoʻokaʻawale ʻana i nā ʻano ʻano āpau ke aʻo lākou i kā mākou hana moʻomeheu, ka hoʻokaʻawale ʻana i nā ʻano, ka hoʻokaʻawale ʻana i ka ʻoiaʻiʻo mai ka moʻolelo; Hiki iā lākou ke ʻike i ke ʻano o ka hōʻike ʻoiaʻiʻo i ka hana, he aha ka wahaheʻe maʻalahi, he aha ka hoʻonui ʻana, he aha ka hana hoʻopunipuni, he aha ka nānā ʻana, he aha ka hoʻopunipuni, he aha ka ʻoiaʻiʻo. He aha ke ʻano maʻamau a ʻaʻole ka hoʻololi ʻana o ka hapa liʻiliʻi o ka poʻe kaulana, ʻo ka mea noʻeau wale nō, o ka mea ʻoiaʻiʻo?

Pehea lākou e hoʻomaopopo ai i kā mākou moʻomeheu, ko mākou lāhui kanaka i kēia manawa?

Pēlā nō, ke unuhi mākou i nā puke kahiko e like me ka hōʻiliʻili i kapa ʻia ʻo ka Baibala hemolele, ʻaʻohe o mākou maʻamau e ʻike i ke ʻano o nā ʻano i hui ʻia ma laila, he aha ke mele, he aha ka moʻolelo moʻolelo maʻalahi, he aha ka moʻolelo maoli, he aha nā ʻike o kēlā me kēia lā, he aha ka hana, he aha ka moʻolelo epic, he aha ka hōʻike ʻoiaʻiʻo?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਧਾ ਦਾ ਸਵਾਲ

ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਧਾ ਦਾ ਸਵਾਲ

ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਧਾ ਕੀ ਹੈ?

ਇੱਕ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਧਾ ਦੀ ਟਾਈਪੋਲੋਜੀ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਨੋਨੀਕਲ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ: ਕਵਿਤਾ, ਇਤਹਾਸ, ਨਿਬੰਧ, ਬਿਰਤਾਂਤ, ਨਾਵਲ, ਇਤਹਾਸ, ਰਿਪੋਰਟ, ਕਵਿਤਾ, ਸੂਚੀ, ਆਲੋਚਨਾ, ਰਿਪੋਰਟ, ਸਿਰਲੇਖ, ਯਾਦਾਂ, ਜੀਵਨੀ, ਗਲਪ, ਵਿਅੰਗ, ਗੀਤ ਦੇ ਬੋਲ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ, ਗੀਤ , rhymes, exaltation, hymns, chanants, ਕਹਾਵਤਾਂ, Hai kai, ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਹਾਵਤ, script, script, listening, plays, records; ਕਲਾ ਦੇ ਨਵੇਂ ਰੂਪਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਸਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਨੇਮਾ ਅਤੇ ਵੀਡੀਓ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਨਜ਼ਾਰੇ ਕਲਾ ਜਿਸ ਨੇ ਹੋਰ ਉਪ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ: ਪੱਛਮੀ, ਪੁਲਿਸ, ਸਾਹਸੀ, ਡਰਾਮਾ, ਸਸਪੈਂਸ, ਡਰਾਉਣੀ, ਗਲਪ, ਰੋਮਾਂਟਿਕ, ਸੋਪ ਓਪੇਰਾ, ਐਕਸ਼ਨ, ਯੁੱਧ, ਅਸ਼ਲੀਲ, ਸੰਵੇਦੀ, ਸੰਗੀਤਕ , ਧਾਰਮਿਕ, ਪੱਤਰਕਾਰੀ, ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ, ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ, ਇੰਟਰਵਿਊ, ਰਿਐਲਿਟੀ, ਸ਼ੋਅ, ਕਲਿੱਪ, ਮੈਟਾ ਸਿਨੇਮਾ, ਮੈਟਾ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ, ਟੈਲੀਥਿਏਟਰ, ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ, ਕਿਸਮਾਂ, ਵਿਗਿਆਨਕ, ਵਿਦਿਅਕ, ਬੱਚਿਆਂ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ, ਕਾਰਟੂਨ, ਐਨੀਮੇਸ਼ਨ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰਭਾਵ, ਜਾਸੂਸੀ, ਖੇਡਾਂ, ਮੁਕਾਬਲੇ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਫੈਸ਼ਨ, ਵਿਗਿਆਨਕ, ਮੁਕਾਬਲੇ, ਮੁਕਾਬਲੇ, ਟੈਲੀਸ਼ੌਪਿੰਗ, ਉਤਸੁਕਤਾਵਾਂ, ਖੇਤਰਵਾਦ, ਕੋਰਸ, ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ, ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ, ਸ਼ਿਲਪਕਾਰੀ, ਬਹਿਸਾਂ, ਰਾਜਨੀਤੀ, ਅਧਿਕਾਰਤ ਪ੍ਰਸਾਰਣ, ਅਤੇ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਮਿਸ਼ਰਤ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਦੇ ਹੋਰ ਸੰਜੋਗ।

ਸਾਡੇ ਪੁਰਾਤੱਤਵ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਸੌ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਸਾਰੇ, ਜਾਂ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਸਾਡੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮਗਰੀ ਅਤੇ ਤਕਨੀਕੀ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਦੇ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਸਾਡੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ?

ਇਸ ਸਮੇਂ, ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਫਿਲਮ ਥੀਏਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਕੇ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਨ। , ਦੋ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਤਾਂ ਜੋ ਦਿਖਾਈ ਗਈ ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਰਸ਼ਕ ਸਮਝ ਸਕਣ; ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਆਵਾਜ਼ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਫਿਲਮਾਂ ਬੇਬਾਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਇੱਕ ਪਿਆਨੋਵਾਦਕ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫਿਲਮ ਦਾ ਸਾਉਂਡਟ੍ਰੈਕ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਸਿਨੇਮਾ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲਾਈਵ ਖੇਡਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਹਰ ਸਕ੍ਰੀਨਿੰਗ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਦੂਜਾ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸੀਨ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਲਈ ਉੱਥੇ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਫਿਲਮ ਦੇ ਪਲਾਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੀਨ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਸੀਨ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਕੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਥਾਨਿਕ ਅਤੇ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਲਈ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸੀ। ਨਵਾਂ, ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਕਟੌਤੀਆਂ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਸ ਸਭ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਦਰਸ਼ਕ ਕੱਟਾਂ ਦੇ ਤੇਜ਼ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚ ਨਾ ਜਾਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸਲ-ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਕੁਦਰਤੀ ਕ੍ਰਮ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ, ਸਾਲਾਂ, ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦ੍ਰਿਸ਼; ਪੂਰਵ-ਸਿਨੇਮੈਟਿਕ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਕਿਸਮ ਦੇ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਤਮਾਸ਼ੇ ਦੀ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਲਈ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਇਸਦੀ ਦਿੱਖ, ਅਲੋਪ ਹੋਣ, ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਅਤੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਨਾਲ; ਅੱਜ ਤੱਕ, ਬਹੁਤ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਫਿਲਮ ਸਕ੍ਰਿਪਟਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਕ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਜੋਗ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਇਹ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ!

ਫਿਰ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ: ਕੀ ਸਾਡੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਉਤਪਾਦਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸੱਚ ਕੀ ਸੀ ਅਤੇ ਗਲਪ ਕੀ ਸੀ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ; ਉਹ ਇੱਕ ਰਿਐਲਿਟੀ ਸ਼ੋਅ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜਾਣ ਸਕਣਗੇ ਕਿ ਇੱਕ ਐਕਟ ਕੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਝੂਠ ਕੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਅਤਿਕਥਨੀ ਕੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਨਕਲੀ ਚਾਲ ਕੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕੀ ਸੀ, ਦਿਖਾਵਾ ਕੀ ਸੀ, ਸੱਚ ਕੀ ਸੀ, ਕੀ ਰਿਵਾਜ ਸੀ ਅਤੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਸਤੀਆਂ ਦੀ ਘੱਟਗਿਣਤੀ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀ ਸੀ, ਕੀ ਸਿਰਫ਼ ਕਲਾਤਮਕ ਸੀ, ਕੀ ਸੱਚ ਸੀ?

ਉਹ ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਸਾਡੀ ਮੌਜੂਦਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਣਗੇ?

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੁਰਾਤਨ ਪੁਸਤਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਬਾਈਬਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹ ਜਾਣਨ ਲਈ ਮਾਪਦੰਡ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉੱਥੇ ਮਿਲੀਆਂ ਵਿਧਾਵਾਂ ਕੀ ਸਨ, ਕਵਿਤਾ ਕੀ ਸੀ, ਸਧਾਰਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਕੀ ਸੀ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੱਥ ਕੀ ਸੀ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਤੱਥ ਕੀ ਸਨ, ਸਟੇਜਿੰਗ ਕੀ ਸੀ, ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਬਿਰਤਾਂਤ ਕੀ ਸੀ, ਸੱਚੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀ ਸੀ?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

שאלה של ז'אנר ספרותי

שאלה של ז'אנר ספרותי

מהו ז'אנר ספרותי?

טיפולוגיה של ז'אנר ספרותי חורגת מהקנוני בין: שירה, כרוניקה, עבודת גמר, קריינות, רומן, כרוניקה, דוח, שיר, רישום, ביקורת, דיווח, כותרת, ספר זיכרונות, ביוגרפיה, סיפורת, פרוזודיה, מילות שיר, תפילה, שיר , חרוזים, התרוממות רוח, מזמורים, מזמורים, פתגמים, היי קאי, אמירה עממית, תסריט, תסריט, שמיעה, מחזות, תקליטים; התרחב עם צורות חדשות של אמנות, בעיקר אמנות נופית חדשה בקולנוע ובווידיאו שיצרו תת-ז'אנרים אחרים כמו: מערבון, משטרה, הרפתקאות, דרמה, מתח, אימה, בדיוני, רומנטיקה, אופרות סבון, אקשן, מלחמות, פורנוגרפיה, חושני, מוזיקלי , דתי, עיתונאי, היסטוריקאי, דוקומנטרי, ראיון, מציאות, תוכנית, קליפים, מטא קולנוע, מטא טלוויזיה, טלתיאטרון, אודיטוריום, סוגים, מדעי, חינוכי, ילדים, נוער, קריקטורה, אנימציה, אפקטים מיוחדים, ריגול, ספורט, תחרויות, אתגרים, אופנה, מדעי, תחרויות, תחרויות, טלשופינג, קוריוזים, אזוריות, קורסים, פרסום, בישול, אומנות, דיונים, פוליטיקה, שידורים רשמיים ושילובים אחרים של סוגים אלו של ז'אנרים מעורבים.

מה יעלה בגורל הארכיאולוג שלנו בעתיד בעוד כחמש מאות שנה שיצליח לשחזר את כל האמצעים החומריים והטכנולוגיים הנוכחיים שלנו, או חלקית, ולנסות לפענח את התרבות שלנו על סמך אמות המידה של ז'אנרים תקשורתיים?

ברגע זה יהיה חשיבות חיונית לזכור למי שעדיין לא יודע שברגעים הראשונים של יצירת הקולנוע, כשהחלו להקרין ההפקות הראשונות באולמות שהוסבו לאולמות קולנוע, היו, בחובה. , שני אנשי מקצוע חשובים כדי שהסרט המוצג יוכל להיות מובן לקהל בתוך הקולנוע; כפי שבימים הראשונים של הסרטים לא הייתה הקלטת סאונד, הסרטים היו חסרי מילים וללא מוזיקה, תמיד היה פסנתרן שסיפק את פס הקול של הסרט, מנגן חי בתוך חדר הקולנוע בזמן שהסרט הוקרן בכל סשן הקרנה.

איש המקצוע השני היה שם כדי לקרוא את סימוני הסצנה, שם הוא עזר לצופה הצופה בסרט לאתר את עצמו במרחב ובזמני עם כל חתך מסצנה אחת לסצנה אחרת בעלילת הסרט, כשהוא פועל כתסריטאי, כך ששפת הקולנוע הייתה חדש, שנעשה עם חיתוכים קדימה בזמן ואחורה בזמן, עם שינויים במקומות הנוף, כל זה נודע כדי שהצופה לא ילך לאיבוד בשינויים המהירים של החיתוכים כי הרצף הטבעי של האירועים בחיים האמיתיים נשבר הם קוצרו.בימים, שנים, שעות רבות, הסצנות שהופיעו בסרט; התרבות הפרה-קולנועית נדרשת לשלב וללמוד לפענח את השפה החזותית של הסוג החדש של מחזה חזותי, על תחבולותיו של הופעה, היעלמות, המשכיות וחוסר המשכיות של נרטיבים; עד היום ישנם תסריטי סרטים מורכבים מאוד בהם הצופה זקוק לזמן כדי להבין בצורה מושלמת את שרשרת הסצנות, דמיינו את הזמן בו הומצאה השפה הויזואלית הזו!

השאלה היא אם כן: האם תלמידינו העתידיים לארכיאולוגיה יידעו לפרום ולהבדיל בין כל הז'אנרים כאשר הם לומדים את ההפקה התרבותית שלנו, מפרידים בין ז'אנרים, מפרידים בין מה שהיה אמת לבין מה שהיה בדיה; הם יוכלו לדעת להבחין בתוכנית ריאליטי מה היה מעשה, מה היה שקר פשוט, מה היה הגזמה, מה היה רק ​​תכסיס מלאכותי, מה היה מחזה, מה היה העמדת פנים, מה היה נכון, מה היה המנהג ולא סטייה של מיעוט מפורסמים, של מה שהיה אמנותי בלבד, של מה נכון?

איך הם יבינו את התרבות שלנו, את האנושות הנוכחית שלנו?

באותו אופן, כאשר אנו מפרשים ספרים עתיקים כמו האוסף שנקרא התנ"ך הקדוש, אין לנו את הסטנדרטים לדעת מה היו הז'אנרים שמעורבים שם, מה הייתה שירה, מה הייתה מיתולוגיה פשוטה, מה הייתה עובדה היסטורית, מה היו העובדות היומיומיות, מה היה בימוי, מה היה הנרטיב האפי, מה היה דיווח אמיתי?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

سؤال النوع الأدبي

سؤال النوع الأدبي

ما هو النوع الأدبي؟

يتجاوز تصنيف النوع الأدبي المعياري بين: الشعر، التاريخ، الأطروحة، السرد، الرواية، التاريخ، التقرير، القصيدة، القائمة، النقد، التقرير، العنوان، المذكرات، السيرة الذاتية، الخيال، العروض، كلمات الأغاني، الصلاة، الأغنية. ، القوافي، التمجيد، الترانيم، الأناشيد، الأمثال، هاي كاي، القول الشعبي، السيناريو، السيناريو، السمع، المسرحيات، السجلات؛ توسعت بأشكال جديدة من الفن، وخاصة الفن التصويري الجديد في السينما والفيديو الذي ولّد أنواعًا فرعية أخرى مثل: الغربي، والبوليسي، والمغامرة، والدراما، والتشويق، والرعب، والخيال، والرومانسية، والمسلسلات، والحركة، والحروب، والإباحية، والحسية، والموسيقية ، ديني، صحفي، تاريخي، وثائقي، مقابلة، واقع، عرض، مقاطع، سينما ميتا، تلفزيون ميتا، مسرح عن بعد، قاعة محاضرات، منوعات، علمية، تعليمية، أطفال، شباب، كارتون، رسوم متحركة، مؤثرات خاصة، تجسس، رياضة، مسابقات، التحديات، والأزياء، والعلمية، والمسابقات، والمسابقات، والتسوق عبر الهاتف، والفضول، والإقليمية، والدورات، والإعلانات، والطبخ، والحرف اليدوية، والمناظرات، والسياسة، والبث الرسمي، ومجموعات أخرى من هذه الأنواع من الأنواع المختلطة.

ماذا سيحدث لعالم الآثار لدينا في المستقبل بعد حوالي خمسمائة عام إذا تمكن من استعادة كل أو جزئيًا دعمنا المادي والوسائط التكنولوجية الحالية ومحاولة فك رموز ثقافتنا بناءً على معايير أنواع الوسائط؟

في هذه اللحظة، سيكون من الأهمية بمكان أن يتذكر أولئك الذين ما زالوا لا يعرفون أنه في اللحظات الأولى لإنشاء السينما، عندما بدأ عرض الإنتاجات الأولى في القاعات التي تحولت إلى دور سينما، كان هناك، بشكل إلزامي، وهما محترفان مهمان حتى يتمكن الجمهور من فهم الفيلم المعروض داخل السينما؛ حيث أنه في الأيام الأولى للأفلام لم يكن هناك تسجيل صوتي، وكانت الأفلام صامتة وبدون موسيقى، كان هناك دائمًا عازف بيانو يقدم الموسيقى التصويرية للفيلم، يعزف مباشرة داخل غرفة السينما بينما يتم عرض الفيلم في كل جلسة عرض.

وكان المحترف الثاني موجوداً ليروي علامات المشهد، حيث ساعد المشاهد الذي يشاهد الفيلم على تحديد موقعه مكانياً وزمانياً مع كل قطع من مشهد إلى مشهد آخر في حبكة الفيلم، حيث قام بدور كاتب السيناريو، فكانت لغة السينما جديدة، مصنوعة من قطع إلى الأمام والخلف في الوقت المناسب، مع تغييرات في مواقع المشهد، كل هذا تم إعلامه حتى لا يضيع المشاهد في التغيرات السريعة للتقطيعات بسبب كسر التسلسل الطبيعي لأحداث الحياة الواقعية و فقد اختصرت في أيام وسنوات وساعات كثيرة المشاهد التي ظهرت في الفيلم؛ كانت ثقافة ما قبل السينما بحاجة إلى دمج وتعلم فك رموز اللغة المرئية للنوع الجديد من المشهد البصري، مع حيل المظهر والاختفاء والاستمرارية والانقطاع في السرد؛ حتى يومنا هذا، هناك نصوص سينمائية معقدة للغاية يحتاج فيها المشاهد إلى وقت لفهم تسلسل المشاهد بشكل كامل، تخيل في الوقت الذي تم فيه اختراع هذه اللغة البصرية!

السؤال إذن هو: هل سيعرف طلاب علم الآثار في المستقبل كيفية كشف وتمييز جميع الأنواع عندما يدرسون إنتاجنا الثقافي، ويفصلون بين الأنواع، ويفصلون ما كان حقيقة عما كان خيالا؛ سيكونون قادرين على معرفة كيفية التمييز في عرض الواقع ما كان فعلًا، وما كان كذبة بسيطة، وما كان مبالغة، وما كان مجرد حيلة مصطنعة، وما كان مشهدًا، وما كان ادعاءً، وما كان صحيحًا، ما هي العادة وليس الانحراف لدى أقلية من المشاهير، عما كان مجرد فن، وما كان صحيحًا؟

كيف سيفهمون ثقافتنا وإنسانيتنا الحالية؟

وبنفس الطريقة، عندما نفسر الكتب القديمة مثل المجموعة التي تسمى الكتاب المقدس، ليس لدينا المعايير لمعرفة ما هي الأنواع المختلطة هناك، ما هو الشعر، ما هي الأساطير البسيطة، ما هي الحقيقة التاريخية، ما هي الحقائق اليومية، ما الذي كان يتم عرضه، ما هو السرد الملحمي، ما هو التقرير الحقيقي؟

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Вопрос о литературном жанре

Вопрос о литературном жанре

Что такое литературный жанр?

Типология литературного жанра выходит за рамки канонических среди: поэзии, хроники, диссертации, повествования, романа, хроники, отчета, поэмы, перечисления, критики, отчета, заголовка, мемуаров, биографии, художественной литературы, просодии, песенного текста, молитвы, песни. , рифмы, экзальтации, гимны, песнопения, пословицы, хай-кай, народные поговорки, сценарий, сценарий, слух, пьесы, пластинки; расширился за счет новых форм искусства, в основном нового сценического искусства в кино и видео, породившего другие поджанры, такие как: вестерн, полицейский, приключенческий, драма, саспенс, ужасы, художественная литература, романтика, мыльные оперы, боевики, войны, порнографический, чувственный, музыкальный , религиозный, публицистический, историцистский, документальный, интервью, реалити, шоу, клипы, метакино, метателевидение, телетеатр, зрительный зал, разновидности, научный, образовательный, детский, молодежный, мультфильм, анимация, спецэффекты, шпионаж, спорт, конкурсы, вызовы, мода, наука, конкурсы, конкурсы, телеторговля, диковинки, регионализм, курсы, реклама, кулинария, ремесла, дебаты, политика, официальные передачи и другие комбинации этих типов смешанных жанров.

Что произойдет с нашим археологом в будущем, примерно через пятьсот лет, которому удастся восстановить все или частично наши нынешние материальные и технологические носители и попытаться расшифровать нашу культуру на основе стандартов медиажанров?

В этот момент было бы жизненно важно вспомнить для тех, кто еще не знает, что в первые моменты создания кино, когда первые постановки стали показываться в зрительных залах, превращенных в кинотеатры, обязательно были , два важных профессионала, чтобы показанный фильм был понятен зрителям внутри кинотеатра; Поскольку на заре кинематографа не было звукозаписи, фильмы были безмолвными и без музыки, всегда был пианист, исполнявший саундтрек к фильму, игравший вживую в кинозале, пока фильм показывался на каждом сеансе показа.

Второй профессионал должен был озвучивать разметку сцены, помогая зрителю, смотрящему фильм, ориентироваться в пространстве и во времени при каждом переходе от одной сцены к другой в сюжете фильма, выступая в роли сценариста, поэтому язык кино был новые, сделанные с переходами вперед и назад во времени, с изменением мест декораций, все это было сообщено для того, чтобы зритель не терялся в быстрой смене монтажей, потому что естественная последовательность реальных событий была нарушена и были сокращены во многие дни, годы, часы сцены, появившиеся в фильме; докинематографической культуре необходимо было вобрать в себя и научиться расшифровывать визуальный язык нового типа визуального зрелища с его трюками появления, исчезновения, непрерывности и разрывов повествований; По сей день существуют очень сложные киносценарии, в которых зрителю нужно время, чтобы идеально понять взаимосвязь сцен, представьте себе, в то время, когда этот визуальный язык изобретался!

Тогда возникает вопрос: смогут ли наши будущие студенты-археологи знать, как разгадывать и различать все жанры, когда они будут изучать нашу культурную продукцию, разделяя жанры, отделяя то, что было правдой, от того, что было вымыслом; Они смогут отличить в реалити-шоу, что было поступком, что было простой ложью, что было преувеличением, что было всего лишь искусственной уловкой, что было зрелищем, что было притворством, что было правдой. что было обычаем, а не отклонением от нормы меньшинства знаменитостей, того, что было просто художественным, того, что было правдой?

Как они поймут нашу культуру, нашу нынешнюю человечность?

Точно так же, когда мы интерпретируем древние книги, такие как сборник под названием «Святая Библия», у нас нет стандартов, чтобы знать, какие жанры там были смешаны, что такое поэзия, что было простой мифологией, что было историческим фактом и т. д. каковы были повседневные факты, что было инсценировкой, что было эпическим повествованием, что было правдивым сообщением?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

文学ジャンルの質問

文学ジャンルの質問

文学ジャンルとは何ですか?

文学ジャンルの類型は、詩、年代記、論文、ナレーション、小説、年代記、報告書、詩、リスト、批評、報告書、見出し、回想録、伝記、フィクション、韻律、歌詞、祈り、歌など、標準的なものを超えています。 、韻、高揚、讃美歌、聖歌、ことわざ、俳諧、流行語、台本、台本、聞き取り、演劇、記録。 新しい形式の芸術、主に西部、警察、冒険、ドラマ、サスペンス、ホラー、フィクション、ロマンチック、メロドラマ、アクション、戦争、ポルノ、官能的、ミュージカルなどの他のサブジャンルを生み出した映画やビデオの新しい風景芸術で拡張されました。 、宗教的、ジャーナリズム、歴史主義者、ドキュメンタリー、インタビュー、現実、ショー、クリップ、メタシネマ、メタテレビ、テレシアター、講堂、品種、科学的、教育的、子供向け、若者、漫画、アニメーション、特殊効果、スパイ行為、スポーツ、競技、挑戦、ファッション、科学、コンテスト、コンテスト、テレショッピング、珍品、地域主義、講座、広告、料理、工芸品、討論、政治、公式放送、およびこれらの種類の混合ジャンルのその他の組み合わせ。

現在の物質的および技術的メディアをサポートし、メディアのジャンルの標準に基づいて私たちの文化を解読しようとしている考古学者は、約500年後の将来にどうなるでしょうか?

現時点で、まだ知らない人々にとって、映画の創造の最初の瞬間、最初の作品が映画館に改造された講堂で上映され始めたとき、義務的に、上映される映画が映画館内の観客に理解されるようにするための 2 人の重要な専門家。 映画の初期には録音がなく、映画は言葉も音楽もなく、常にピアニストが映画のサウンドトラックを提供し、映画が各上映セッションで上映されている間、映画館の室内で生演奏していました。

2人目の専門家は、シーンのしるしをナレーションするためにそこにいて、映画を見ている観客が、映画のプロットのあるシーンから別のシーンへの各カットで空間的および時間的に自分の位置を特定できるように手助けし、脚本家としての役割を果たしました。つまり、映画の言語は、新しい、時間の順方向と時間の逆方向のカット、風景の場所の変更で作成され、これらすべては、現実の出来事の自然な順序が壊れて視聴者がカットの急速な変化で迷子にならないように通知されていました。映画に登場したシーンは、何日も、何年も、何時間もかけて短縮されました。 映画以前の文化は、物語の出現、消滅、連続性と非連続性のトリックを伴う新しいタイプの視覚スペクタクルの視覚言語を取り入れ、解読することを学ぶ必要がありました。 今日に至るまで、非常に複雑な映画脚本があり、視聴者がシーンのつながりを完全に理解するのに時間がかかります。この視覚言語が発明された当時を想像してみてください。

そこで問題は、私たちの将来の考古学学生が、私たちの文化生産を研究する際に、ジャンルを分けて、何が真実であったかをフィクションであったかを区別するなど、すべてのジャンルを解明して区別する方法を知っているだろうかということである。 彼らは、リアリティショーの中で何が演技なのか、何が単なる嘘なのか、何が誇張なのか、何がただの人為的な策略なのか、何が見世物なのか、何が見せかけなのか、何が真実なのかを区別する方法を知ることができるようになるだろう。少数の有名人の逸脱ではなく、単なる芸術的なもの、真実とは何なのか？

彼らは私たちの文化や現在の人間性をどのように理解するのでしょうか？

同様に、私たちが聖書と呼ばれるコレクションのような古代の本を解釈するとき、そこに混在しているジャンルは何だったのか、何が詩であったのか、何が単純な神話であったのか、何が史実であったのか、という基準を持ちません。日常の事実とは何だったのか、演出とは何だったのか、壮大な物語とは何だったのか、真実の報道とは何だったのか？

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

문학 장르의 문제

문학 장르의 문제

문학 장르란 무엇인가?

문학 장르의 유형은 시, 연대기, 논문, 서술, 소설, 연대기, 보고서, 시, 목록, 비평, 보고서, 표제, 회고록, 전기, 소설, 운율, 노래 가사, 기도, 노래 등의 표준을 뛰어넘습니다. , 운율, 승영, 찬송가, 성가, 잠언, 하이 카이, 대중 속담, 대본, 대본, 청각, 연극, 음반; 새로운 형태의 예술로 확장되었으며, 주로 서부, 경찰, 모험, 드라마, 서스펜스, 공포, 소설, 로맨틱, 연속극, 액션, 전쟁, 포르노, 감각적, 뮤지컬과 같은 다른 하위 장르를 생성한 영화 및 비디오의 새로운 풍경 예술로 확장되었습니다. , 종교적인, 저널리즘, 역사주의자, 기록한 것, 회견, 현실, 보여 주다, 클립, 메타 시네마, 메타 텔레비전, 텔레시어터, 강당, 품종, 과학적인, 교육적인, 어린이, 청소년, 만화, 생기, 특수 효과, 간첩 활동, 스포츠, 대회, 도전, 패션, 과학, 대회, 콘테스트, 텔레쇼핑, 호기심, 지역주의, 강좌, 광고, 요리, 공예, 토론, 정치, 공식 방송 및 이러한 유형의 혼합 장르의 기타 조합.

현재의 물질적, 기술적 미디어가 뒷받침하는 전부 또는 일부를 복구하고 미디어 장르의 기준에 따라 우리 문화를 해독하려고 노력하는 고고학자에게 앞으로 약 500년 후에 무슨 일이 일어날까요?

지금 이 순간, 영화 창작의 첫 순간, 첫 번째 작품이 영화관으로 변모한 강당에서 상영되기 시작했을 때, 의무적으로 , 영화관 내부의 관객이 상영된 영화를 이해할 수 있도록 두 명의 중요한 전문가; 영화 초창기에는 녹음이 없었고, 영화에 말도 없고 음악도 없었기 때문에 항상 영화의 사운드트랙을 제공하는 피아니스트가 있었고, 모든 상영 세션에서 영화가 상영되는 동안 영화관에서 라이브로 연주했습니다.

두 번째 전문가는 장면 표시를 설명하기 위해 거기에 있었고, 여기서 그는 영화를 보는 관객이 영화 줄거리의 한 장면에서 다른 장면으로 각 컷을 사용하여 공간적, 시간적으로 자신의 위치를 ​​찾을 수 있도록 도우며 각본가 역할을 했습니다. new, 시간을 앞지르는 컷과 시간을 거꾸로 넣는 컷, 풍경 위치의 변화 등을 모두 알려줌으로써 실제 사건의 자연스러운 순서가 깨지고 컷의 급격한 변화에 시청자가 길을 잃지 않도록 알려준다. 영화에 등장한 장면들은 며칠, 몇 년, 몇 시간 만에 단축되었습니다. 영화 이전 문화는 내러티브의 출현, 사라짐, 연속성 및 불연속성 등의 트릭을 통해 새로운 유형의 시각적 스펙터클의 시각적 언어를 통합하고 해독하는 방법을 배워야 했습니다. 오늘날까지도 시청자가 장면의 연결을 완벽하게 이해하는 데 시간이 필요한 매우 복잡한 영화 대본이 있습니다. 이 시각적 언어가 발명된 당시를 상상해보세요!

그렇다면 문제는 미래의 고고학 학생들이 우리의 문화적 생산물을 연구할 때 장르를 분리하고 진실과 허구를 분리할 때 모든 장르를 풀고 구별하는 방법을 알 수 있는가 하는 것입니다. 그들은 리얼리티 쇼에서 무엇이 행위였는지, 무엇이 단순한 거짓말인지, 무엇이 과장인지, 무엇이 단지 인위적인 계략인지, 무엇이 구경거리였는지, 무엇이 가식인지, 무엇이 진실인지, 무엇이 진실인지 구별하는 방법을 알 수 있을 것입니다. 소수의 유명인사들의 일탈이 아닌 관습, 단지 예술적이었던 것, 진실이었던 것은 무엇이었습니까?

그들은 우리 문화, 현재 인류를 어떻게 이해할 것인가?

마찬가지로 우리가 성경이라는 모음집 같은 고대서를 해석할 때 거기에 섞여 있는 장르가 무엇인지, 시가 무엇인지, 단순한 신화가 무엇인지, 역사적 사실이 무엇인지, 일상적인 사실은 무엇이고, 연출은 무엇이고, 서사적 서술은 무엇이고, 진정한 보고서는 무엇이었습니까?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

文學體裁問題

文學體裁問題

什麼是文學體裁？

文學體裁的類型超越了以下規範：詩歌、編年史、論文、敘述、小說、編年史、報告、詩歌、列表、批評、報告、標題、回憶錄、傳記、小說、韻律、歌詞、祈禱、歌曲、押韻、頌揚、讚美詩、聖歌、諺語、俚語、俗語、劇本、劇本、聽力、戲劇、唱片； 隨著新的藝術形式的擴展，主要是電影和視頻中的新風景藝術，產生了其他子類型，例如：西部，警察，冒險，戲劇，懸疑，恐怖，小說，浪漫，肥皂劇，動作，戰爭，色情，感性，音樂、宗教、新聞、歷史主義、紀錄片、採訪、現實、表演、剪輯、元電影院、元電視、電視劇場、禮堂、品種、科學、教育、兒童、青年、卡通、動畫、特效、間諜、體育、比賽、挑戰、時尚、科學、競賽、比賽、電視購物、好奇心、地區主義、課程、廣告、烹飪、手工藝、辯論、政治、官方廣播以及這些類型的混合類型的其他組合。

未來大約五百年後，我們的考古學家會發生什麼，他設法恢復全部或部分我們現有的物質和技術媒體支持，並試圖根據媒體類型的標準解讀我們的文化？

此時此刻，對於那些仍然不知道的人來說，記住這一點至關重要：在電影創作的最初時刻，當第一批作品開始在改造成電影院的禮堂中放映時，有必要，兩位重要的專業人士，以便電影院內的觀眾能夠理解所放映的電影； 由於早期的電影沒有錄音，電影是無聲的，沒有音樂，每次放映時都會有鋼琴家提供電影配樂，在戲院室內現場演奏電影放映。

第二位專業人士則負責敘述場景標記，他幫助觀眾在電影情節中從一個場景切換到另一個場景，幫助觀看電影的觀眾在空間和時間上定位自己，充當編劇的角色，所以電影的語言是新的，時間向前和向後的剪輯，隨著風景位置的變化，所有這些都是經過告知的，這樣觀眾就不會迷失在剪輯的快速變化中，因為現實生活事件的自然順序被打破了，它們被縮短了很多天、很多年、很多小時，電影中出現的場景； 前電影文化需要融入並學習破解新型視覺奇觀的視覺語言，及其出現、消失、敘事的連續性和不連續性的技巧； 直到今天，電影劇本仍然非常複雜，觀眾需要時間才能完全理解場景的串聯，想像一下這種視覺語言被發明的時候！

那麼問題是：我們未來的考古學學生在研究我們的文化生產時是否知道如何闡明和區分所有流派，區分流派，區分真實與虛構？ 他們將能夠知道如何在真人秀節目中區分什麼是表演，什麼是簡單的謊言，什麼是誇張，什麼是人為的策略，什麼是奇觀，什麼是偽裝，什麼是真實的，什麼是習俗，而不是少數名人的反常行為，什麼只是藝術性的，什麼是真實的？

他們將如何理解我們的文化、我們當下的人性？

同樣的，當我們解讀《聖經》這樣的古籍時，我們也沒有標準去了解其中混雜著什麼體裁，什麼是詩歌，什麼是簡單的神話，什麼是歷史事實，什麼是日常事實，什麼是舞台表演，什麼是史詩般的敘述，什麼是真實的報道？

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Question of literary genre

Question of literary genre

What is a literary genre?

The typology of a literary genre goes beyond the canonical among: poetry, chronicle, dissertation, narration, novel, chronicle, report, poem, listing, criticism, report, headline, memoir, biography, fiction, prosody, song lyrics, prayer, song, rhymes, exaltation, hymns, chants, proverbs, hai kai, popular saying, script, script, hearing, plays, records; expanded with new forms of art, mainly new scenic art in cinema and video that generated other subgenres such as: western, police, adventure, drama, suspense, horror, fiction, romantic, soap operas, action, wars, pornographic, sensual , musical, religious, journalistic, historicist, documentary, interview, reality, show, clips, meta cinema, meta television, teletheater, auditorium, varieties, scientific, educational, children's, youth, cartoon, animation, special effects, espionage, sports , competitions, challenges, fashion, scientific, competitions, contests, teleshopping, curiosities, regionalism, courses, advertising, cooking, crafts, debates, politics, official broadcasts, and other combinations of these types of mixed genres.

What will happen to our archaeologist in the future in about five hundred years who manages to recover all, or partially, our current material and technological media supports and try to decipher our culture based on the standards of media genres?

At this moment, it would be of vital importance to remember for those who still don't know that in the first moments of the creation of cinema, when the first productions began to be shown in auditoriums transformed into movie theaters, there were, obligatorily, two important professionals so that the film shown could be understood by the audience inside the cinema; as in the early days of films there was no sound recording, the films were speechless and without music, there was always a pianist providing the film's soundtrack, playing live inside the cinema room while the film was shown in every screening session. film projection.

The second professional was there to narrate the scene markings, where he helped the spectator watching the film to locate himself spatially and temporally with each cut from one scene to another scene in the film's plot, acting as a scriptwriter, so the language of cinema was new, made with cuts forward in time and backwards in time, with changes in scenery locations, all of this was informed so that the viewer would not get lost in the rapid changes of cuts because the natural sequence of real-life events was broken and they were shortened. in many days, years, hours, the scenes that appeared in the film; pre-cinematic culture needed to incorporate and learn to decipher the visual language of the new type of visual spectacle, with its tricks of appearance, disappearance, continuities and discontinuities of narratives; To this day, there are very complex film scripts in which the viewer needs time to perfectly understand the concatenation of the scenes, imagine at the time when this visual language was being invented!

The question then is: will our future archeology students know how to unravel and distinguish all genres when they study our cultural production, separating genres, separating what was truth from what was fiction; They will be able to know how to distinguish in a reality show what was an act, what was a simple lie, what was an exaggeration, what was just an artificial ploy, what was a spectacle, what was a pretense, what was true, what was the custom and not an aberration of a minority of celebrities, of what was merely artistic, of what was true?

How will they understand our culture, our current humanity?

In the same way, when we interpret ancient books such as the collection called the holy bible, we do not have the standards to know what the genres that are mixed there were, what was poetry, what was simple mythology, what was historical fact, what were the everyday facts, what was staging, what was the epic narrative, what was a true report?

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político