LEGIFERIZZANDO LA PROATTIVITÀ DELL'STF COME LEGISLATORE PARALLELO

LEGIFERIZZANDO LA PROATTIVITÀ DELL'STF COME LEGISLATORE PARALLELO

ROBERTO DA SILVA ROCHA

INTRODUZIONE

L'attività dell'STF nel sistema giurisdizionale è stata quella di normale disposizione giudiziaria entro i parametri costituzionali della divisione dei poteri secondo l'art. CF88 e CE. È emerso un fenomeno tra giuristi, tra cui Ives Gandra Martins e altri, ministri in pensione come il ministro in pensione Celso de Mello, che non sono d'accordo tra loro riguardo all'estensione della competenza dell'STF nel definire e ridefinire l'ambito dell'interpretazione legale su argomenti tra cui quelli omessi nel CF88 e non regolamentati dalle camere legislative. Alcuni considerano questi casi come eccessiva attività legislativa, mentre altri difendono l'iperattività legislativa dell'STF per colmare lacune legali e risolvere l'oscurità semantica del testo normativo.

I - RASSEGNA BIBLIOGRAFICA

I-a Regolamenti interni della Corte Suprema Federale dell'STF

RISTF Art. 179. Il Procuratore generale della Repubblica può sottoporre alla Corte un esame di una legge federale o statale o di un atto normativo affinché la Corte ne determini l'interpretazione.

RISTF Art. 252. Quando, da una decisione resa in una qualsiasi Corte o Tribunale, vi è un rischio immediato di grave danno all'ordine pubblico, alla salute, alla sicurezza o alle finanze, il Procuratore generale della Repubblica può chiedere che il caso venga deferito alla corte, affinché ne siano sospesi gli effetti, restituendo piena conoscenza della controversia alla Corte federale suprema, a meno che la decisione non sia limitata alla questione incidentale, nel qual caso la conoscenza sarà limitata a quella. Paragrafo unico. Una richiesta di deferimento non è ammissibile se la decisione contestata è divenuta definitiva e vincolante, o se è ammesso un ricorso con effetto sospensivo.

RISTF Art. 354-e. La proposta di pubblicazione, revisione o annullamento di un Riassunto vincolante può riguardare una questione di riconosciuta ripercussione generale, nel qual caso può essere presentata da qualsiasi giudice immediatamente dopo la sentenza sul merito del caso, per una deliberazione immediata da parte della Corte plenaria nella stessa sessione. (Incluso dall'emendamento al Regolamento di procedura n. 46, del 6 luglio 2011)

RISTF Art. 1 Le disposizioni del Regolamento interno elencate di seguito entreranno in vigore con la seguente formulazione: "Art. 21. (…) § 1 (…) § 2 Il relatore può anche, in caso di palese disaccordo con il Riassunto, accogliere immediatamente un ricorso straordinario. § 3 Quando richiede una data per la sentenza o presenta il caso al collegio, il relatore deve indicare negli atti se lo sta presentando alla Plenaria o al collegio, a meno che l'organo competente non sia determinato dalla semplice designazione della classe.

RISTF Art. 326. Spetta al Presidente del Tribunale di origine, in appello della decisione di diniego al Tribunale Supremo Federale, esaminare l'ammissibilità del ricorso straordinario presentato ai sensi dei punti da I a X dell'articolo precedente. Art. 327. Il Tribunale Supremo Federale, in seduta plenaria, è l'unico competente ad esaminare l'argomento di pertinenza della questione federale. § 1º Una questione federale è considerata rilevante se, per il suo impatto sull'ordinamento giuridico e tenendo conto degli aspetti morali, economici, politici o sociali del caso, richiede la valutazione del ricorso straordinario da parte del Tribunale. § 2º Contro la decisione di diniego dell'esame dell'argomento di pertinenza può essere proposto ricorso nel merito.

I-b PRECEDENTI

La Plenaria della Corte Suprema Federale (STF) ha concluso il processo del Ricorso di Inosservanza di un Precetto Fondamentale (ADPF) 572 per dichiarare la legalità e la costituzionalità dell'Inchiesta (INQ) 4781, istituita con l'obiettivo di indagare sull'esistenza di notizie fraudolente (fake news), accuse diffamatorie e minacce contro la Corte, i suoi ministri e familiari.

Con dieci voti contro uno, l'interpretazione del relatore, il Ministro Edson Fachin, ha prevalso sul fatto che il Ricorso di Inosservanza di un Precetto Fondamentale (ADPF) 572, il cui oggetto era l'Ordinanza 69/2019 della Presidenza della STF, che ha determinato l'avvio dell'inchiesta, è completamente infondato, "dato l'incitamento a chiudere la STF, le minacce di morte o di prigionia dei suoi membri e la presunta disobbedienza alle decisioni giudiziarie". Il giudice Marco Aurélio è stato sconfitto e ha emesso una sentenza a favore dell'ADPF.

I-c Organizzazioni criminali

Nel suo voto, il giudice Celso de Mello ha osservato che la STF ha la funzione straordinaria e atipica di indagare su qualsiasi danno reale o potenziale alla sua indipendenza, e le norme del Regolamento interno della STF che hanno supportato l'apertura dell'inchiesta si qualificano come strumento di protezione e difesa dell'ordine e della costituzionalità. Secondo lui, non avrebbe senso rimuovere dalla Corte strumenti che le consentono di proteggere efficacemente l'ordine democratico, lo Stato democratico di diritto e l'istituzione stessa.

Per il preside, la macchina delle notizie fraudolente è simile a LEGIFERIZZANDO LA PROATTIVITÀ DELL'STF COME LEGISLATORE PARALLELO

ROBERTO DA SILVA ROCHA

INTRODUZIONE

L'attività dell'STF nel sistema giurisdizionale è stata quella di normale disposizione giudiziaria entro i parametri costituzionali della divisione dei poteri secondo l'art. CF88 e CE. È emerso un fenomeno tra giuristi, tra cui Ives Gandra Martins e altri, ministri in pensione come il ministro in pensione Celso de Mello, che non sono d'accordo tra loro riguardo all'estensione della competenza dell'STF nel definire e ridefinire l'ambito dell'interpretazione legale su argomenti tra cui quelli omessi nel CF88 e non regolamentati dalle camere legislative. Alcuni considerano questi casi come eccessiva attività legislativa, mentre altri difendono l'iperattività legislativa dell'STF per colmare lacune legali e risolvere l'oscurità semantica del testo normativo.

I - RASSEGNA BIBLIOGRAFICA

I-a Regolamenti interni della Corte Suprema Federale dell'STF

RISTF Art. 179. Il Procuratore generale della Repubblica può sottoporre alla Corte un esame di una legge federale o statale o di un atto normativo affinché la Corte ne determini l'interpretazione.

RISTF Art. 252. Quando, da una decisione resa in una qualsiasi Corte o Tribunale, vi è un rischio immediato di grave danno all'ordine pubblico, alla salute, alla sicurezza o alle finanze, il Procuratore generale della Repubblica può chiedere che il caso venga deferito alla corte, affinché ne siano sospesi gli effetti, restituendo piena conoscenza della controversia alla Corte federale suprema, a meno che la decisione non sia limitata alla questione incidentale, nel qual caso la conoscenza sarà limitata a quella. Paragrafo unico. Una richiesta di deferimento non è ammissibile se la decisione contestata è divenuta definitiva e vincolante, o se è ammesso un ricorso con effetto sospensivo.

RISTF Art. 354-e. La proposta di pubblicazione, revisione o annullamento di un Riassunto vincolante può riguardare una questione di riconosciuta ripercussione generale, nel qual caso può essere presentata da qualsiasi giudice immediatamente dopo la sentenza sul merito del caso, per una deliberazione immediata da parte della Corte plenaria nella stessa sessione. (Incluso dall'emendamento al Regolamento di procedura n. 46, del 6 luglio 2011)

RISTF Art. 1 Le disposizioni del Regolamento interno elencate di seguito entreranno in vigore con la seguente formulazione: "Art. 21. (…) § 1 (…) § 2 Il relatore può anche, in caso di palese disaccordo con il Riassunto, accogliere immediatamente un ricorso straordinario. § 3 Quando richiede una data per la sentenza o presenta il caso al collegio, il relatore deve indicare negli atti se lo sta presentando alla Plenaria o al collegio, a meno che l'organo competente non sia determinato dalla semplice designazione della classe.

RISTF Art. 326. Spetta al Presidente del Tribunale di origine, in appello della decisione di diniego al Tribunale Supremo Federale, esaminare l'ammissibilità del ricorso straordinario presentato ai sensi dei punti da I a X dell'articolo precedente. Art. 327. Il Tribunale Supremo Federale, in seduta plenaria, è l'unico competente ad esaminare l'argomento di pertinenza della questione federale. § 1º Una questione federale è considerata rilevante se, per il suo impatto sull'ordinamento giuridico e tenendo conto degli aspetti morali, economici, politici o sociali del caso, richiede la valutazione del ricorso straordinario da parte del Tribunale. § 2º Contro la decisione di diniego dell'esame dell'argomento di pertinenza può essere proposto ricorso nel merito.

I-b PRECEDENTI

La Plenaria della Corte Suprema Federale (STF) ha concluso il processo del Ricorso di Inosservanza di un Precetto Fondamentale (ADPF) 572 per dichiarare la legalità e la costituzionalità dell'Inchiesta (INQ) 4781, istituita con l'obiettivo di indagare sull'esistenza di notizie fraudolente (fake news), accuse diffamatorie e minacce contro la Corte, i suoi ministri e familiari.

Con dieci voti contro uno, l'interpretazione del relatore, il Ministro Edson Fachin, ha prevalso sul fatto che il Ricorso di Inosservanza di un Precetto Fondamentale (ADPF) 572, il cui oggetto era l'Ordinanza 69/2019 della Presidenza della STF, che ha determinato l'avvio dell'inchiesta, è completamente infondato, "dato l'incitamento a chiudere la STF, le minacce di morte o di prigionia dei suoi membri e la presunta disobbedienza alle decisioni giudiziarie". Il giudice Marco Aurélio è stato sconfitto e ha emesso una sentenza a favore dell'ADPF.

I-c Organizzazioni criminali

Nel suo voto, il giudice Celso de Mello ha osservato che la STF ha la funzione straordinaria e atipica di indagare su qualsiasi danno reale o potenziale alla sua indipendenza, e le norme del Regolamento interno della STF che hanno supportato l'apertura dell'inchiesta si qualificano come strumento di protezione e difesa dell'ordine e della costituzionalità. Secondo lui, non avrebbe senso rimuovere dalla Corte strumenti che le consentono di proteggere efficacemente l'ordine democratico, lo Stato democratico di diritto e l'istituzione stessa.

Per il preside, la macchina delle notizie fraudolente è simile a organizzazioni criminali, ma con lo scopo di costringere l'istituzione. Il giudice Celso de Mello ha sottolineato che l'incitamento all'odio pubblico e la propagazione di reati e minacce non sono coperti dalla clausola costituzionale che protegge la libertà di espressione. lità di espressione e di pensiero.

I-d Reazione istituzionale

Il presidente della STF, il ministro Dias Toffoli, ha affermato che, da tempo, la Corte e i suoi ministri sono sotto attacco e hanno visto minacciata la loro integrità e il loro onore da milizie digitali che cercano di attaccare l'istituzione e lo Stato democratico di diritto. Secondo il ministro, l'apertura dell'inchiesta, tramite un'ordinanza da lui firmata, è una prerogativa della reazione istituzionale che si è resa necessaria a causa dell'escalation degli attacchi commessi contro la Corte. Ha ricordato di aver preso l'iniziativa solo dopo aver notato "l'inerzia o la compiacenza di coloro che avrebbero dovuto adottare misure per impedire l'aumento del numero e dell'intensità di tali attacchi".

I-e Libertà di espressione

L'unico a non essere d'accordo, il giudice Marco Aurélio ritiene che l'articolo 43 del Regolamento interno della STF, che sostiene l'apertura dell'indagine, non sia stato accettato dalla Costituzione del 1988. Per il giudice, c'è stata una violazione del sistema penale accusatorio costituzionale, che separa le funzioni di accusatore, poiché la procedura di indagine non è stata avviata dal Procuratore generale della Repubblica, e questo difetto iniziale ne contamina l'elaborazione. Secondo lui, le indagini hanno come oggetto dichiarazioni critiche nei confronti dei ministri che, a suo avviso, sono protetti dalla libertà di espressione e di pensiero.

II - IPOTESI DI LAVORO

Una decisione delle corti superiori, vale a dire: TST, STJ, STF, STM, può generare effetti vincolanti con forza di guida procedurale nell'emissione di sentenze limitate alle giurisdizioni e competenze esclusivamente applicabili al caso specifico in esame nel procedimento, con la sua osservanza obbligatoria per gli operatori legali, gli organi di amministrazione diretta e indiretta, salvo divergenze tra giudici e ministri delle corti superiori che possono in qualsiasi momento rivedere queste giurisprudenze, o il congresso e le camere legislative (Senato federale e Camera federale) hanno il potere di sviluppare una diversa comprensione della giurisprudenza e creare leggi che regolano la materia giurisprudenziale.

III - SVILUPPO

Questo testo intende chiarire ai profani del diritto sostanziale e formale che sono principalmente confusi sulle decisioni su questioni scottanti che non sono ancora state regolate dal diritto costituzionale, dagli emendamenti costituzionali, dalle leggi ordinarie, dai decreti legislativi ed esecutivi, dalle leggi federali supplementari, dalle misure provvisorie, dalle risoluzioni e dalle norme amministrative.

La tesi di questo lavoro è che i precedenti giudiziari chiamati giurisprudenza obbligano i tribunali e gli operatori del diritto a conformarsi alle loro decisioni normative e orientative, ma i cittadini che non sono parti del processo legale sono esenti, tranne quando sono incidentalmente parti del processo legale; i cittadini comuni che non sono operatori del diritto e non sono amministratori pubblici non sono obbligati a conformarsi e rispettare ciò che non è legge, e quindi non devono conoscerli o rispettarli perché la giurisprudenza non è legge. Nessuno può scusarsi dal conformarsi alla legge sostenendo di non conoscerla, art. 3 LINDB dec legge 4567 del 4 settembre 1942. Pertanto: riassunti, recensioni, sentenze e giurisprudenza non rientrano nella categoria delle leggi.

Detto questo, vale la pena di sussumere casi recenti che hanno suscitato curiosità e dibattiti popolari che trovano le più svariate espressioni nei media in cui si commenta che:

a) le relazioni stabili con persone dello stesso sesso sono legali;

b) le unioni omosessuali sono legali;

c) il possesso e il consumo ricreativo di ~32 grammi di marijuana sono legali;

Pertanto, è necessario affermare e riaffermare immediatamente che queste concessioni giudiziarie (a; b; c) sono registrate e limitate al caso particolare e beneficiano esclusivamente solo le parti nell'azione in esame che hanno ricevuto la sentenza definitiva.

Altrimenti, ogni caso in casu costituisce una violazione della legislazione vigente, che viola innanzitutto ciò che il Codice civile definisce sul matrimonio come unione stabile tra persone che sono un uomo e una donna, art. 1514 e art. 1517 del Codice civile, art. 226 della Costituzione federale del 1988 §3 e §5, con i divieti tra parenti ascendenti e discendenti, aggregati tramite filiazione indiretta dei figliastri, e parenti acquisiti, che non possono sposarsi, devono soddisfare i requisiti di qualificazione e osservare i divieti, le cause sospensive e gli impedimenti; lo statuto matrimoniale e le leggi regolamentari non hanno accettato l'unione stabile, pertanto, non è obbligo del cittadino osservare questa intesa su questo argomento data dalla STF.

Sei ministri hanno votato per dichiarare incostituzionale l'articolo e della legge sulle droghe n. 11.343/2006 nel processo RE n. 635.659, che prevedeva la criminalizzazione di questa pratica.

Sono: Gilmar Mendes (relatore), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (già in pensione) e Cármen Lúcia.

Dias Toffoli ha votato per riconoscere la costituzionalità dell'articolo, ma ha riconosciuto che la legge aveva già decriminalizzato la pratica sin dalla sua origine, il che sarebbe un illecito amministrativo e non penale. Nonostante ciò, ha votato affinché la Corte penale rimanesse competente a gestire questi casi.

Luiz Fux ha seguito questa posizione.

Nunes Marques, Cristiano Zanin e André Mendonça sono stati sconfitti, votando per mantenere il possesso di marijuana per uso personale come reato.

Il passo successivo per diventare legge sarebbe stato inviare un emendamento per la votazione e la successiva promulgazione e pubblicazione se approvato dal Senato federale, cosa che non è stata fatta. Pertanto, questa decisione della Corte Suprema è ancora in sospeso, poiché non è una legge e dipende dal fatto che ogni consumatore di marijuana presenti una causa per garantire il proprio diritto dichiarato in una sentenza definitiva fino a quando il Congresso non renderà queste misure una legge costituzionale.

IV - CONCLUSIONI

Esiste una differenza tra una legge e una decisione della STF o di qualsiasi tribunale superiore che deve inoltrare al Senato nazionale le decisioni di ADIN, ADECON, per la votazione e l'approvazione dell'annullamento di leggi e deliberazioni che violano il testo della legge costituzionale art. 52, voce X CF88, modificandolo, EC 45 art. 8 con il suo effetto vincolante approvato dalla SF con due terzi dei voti e pubblicazione che limita o amplia la portata della legge, perché il cittadino è obbligato a rispettare le leggi emanate e pubblicate nella gazzetta ufficiale dell'unione, altrimenti, le decisioni dei tribunali superiori sono obbligatorie solo all'interno dei verbali dei procedimenti che sono soggetti a giudizio caso per caso nei tribunali competenti art. 103-A CF88, e riguardano solo gli amministratori pubblici.

Sono tenuti a seguire i riassunti dell'STF art. 103-A:

a) gli organi della magistratura;

b) la pubblica amministrazione diretta e indiretta;

c) in ambito amministrativo: federale, statale, municipale, fatto salvo quanto stabilito dalla legge.

IV- Il Riassunto non è legge.

IV-a.1 - Il Riassunto ha forza vincolante esclusivamente sulle decisioni in casi specifici nei verbali dei tribunali, e la sua applicazione da parte degli agenti pubblici in casi discrezionali può essere valutata e analizzata, che alla fine saranno analizzati solo dall'STF stesso, secondo l'art. 103-A CF88 §3, che giudicherà se il disaccordo è ammissibile o meno.

IV-a.2 - Pertanto, se un pastore evangelico non è un agente dell'amministrazione diretta o indiretta di un ente pubblico o un membro della magistratura delle sfere federale, statale o municipale, non è soggetto al rispetto dei riassunti vincolanti e può rifiutarsi di compiere atti di matrimonio o unione stabile nella sua sfera religiosa e, allo stesso modo, non manca di rispettare la legge se la sua coscienza e le sue convinzioni si oppongono all'atto di consacrare un'unione omosessuale nella sua chiesa. Né è obbligatorio accettare la presenza di uno sballato nella tua chiesa o nel tuo servizio di culto se lo desideri e decidi.

IV-a.3 - Il riassunto è una linea guida giurisprudenziale amministrativa di stretta applicazione ai dipendenti pubblici in tutte le sfere;

Iva.4 - La legge è coercitiva erga omnes, oggettiva e universale.

V - BIBLIOGRAFIA

1. BRASILE. Codice civile. Organizzato da Jorge Goetten. Fed. Dep. SC. Brasilia: CD, 2023.

2. BRASILE. Costituzione (1988). Costituzione della Repubblica Federativa del Brasile. Camera Federale dei Deputati, 65a ed. Brasilia: CD, 2024.

3. BRASILE. Costituzione (1988). Costituzione della Repubblica Federativa del Brasile. Emendamento costituzionale n. 45 del 2004. Modifica l'articolo. Modifica gli artt. 37, 40, 42, 48, 96, 149 e 201 della Costituzione Federale e le disposizioni della Costituzione Federale, abroga l'articolo IX del § 3 dell'art. 142 della Costituzione Federale e le disposizioni dell'Emendamento costituzionale n. 20 del 15 novembre 1998 e contiene altre disposizioni. Camera Federale dei Deputati, 65a ed. Brasilia: CD, 2024.

4. BRASILE. Legge di Introduzione alle Norme del Diritto Brasiliano – LINDB. Organizzato da Jorge Goetten. Fed. Rep. SC. Brasilia: CD, 2023.

5. STF. Regolamenti Interni della Corte Suprema Federale – RISTF. Camera Federale dei Deputati, 65a ed. Brasilia: CD, 2024.

6. STF. Corte Suprema Federale. Sito Web di notizie disponibile su <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΠΡΟΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΤΦ ΩΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗ

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΠΡΟΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΤΦ ΩΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗ

ROBERTO DA SILVA ROCHA

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η δραστηριότητα του STF στο δικαιοδοτικό σύστημα ήταν αυτή της συνήθους δικαστικής διάταξης εντός των συνταγματικών παραμέτρων της κατανομής των εξουσιών σύμφωνα με το άρθ. CF88 και EC. Ένα φαινόμενο έχει εμφανιστεί μεταξύ νομικών, συμπεριλαμβανομένου του Ives Gandra Martins και άλλων, συνταξιούχων υπουργών όπως ο συνταξιούχος υπουργός Celso de Mello, οι οποίοι διαφωνούν μεταξύ τους σχετικά με την έκταση της αρμοδιότητας του STF να ορίζει και να επαναπροσδιορίζει το πεδίο της νομικής ερμηνείας σε θέματα συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παραλείπονται στο CF88 και δεν ρυθμίζεται από τα νομοθετικά σώματα. Ορισμένοι θεωρούν αυτές τις υποθέσεις ως υπερβολική νομοθετική δραστηριότητα, ενώ άλλοι υπερασπίζονται τη νομοθετική υπερδραστηριότητα του STF για την κάλυψη νομικών κενών και την επίλυση της σημασιολογικής ασάφειας του κανονιστικού κειμένου.

Ι - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

I-a Εσωτερικοί Κανονισμοί του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου STF

RISTF Art. 179. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας μπορεί να υποβάλει στο Δικαστήριο εξέταση ομοσπονδιακού ή πολιτειακού νόμου ή κανονιστικής πράξης ώστε το Δικαστήριο να αποφασίσει την ερμηνεία του.

RISTF Art. 252. Όταν, από μια απόφαση που εκδόθηκε σε οποιοδήποτε Δικαστήριο ή Δικαστήριο, υπάρχει άμεσος κίνδυνος σοβαρής βλάβης στη δημόσια τάξη, υγεία, ασφάλεια ή οικονομικά, ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας μπορεί να ζητήσει την παραπομπή της υπόθεσης στο δικαστήριο. ότι τα αποτελέσματά της μπορεί να ανασταλούν, επιστρέφοντας πλήρη γνώση της διαφοράς στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, εκτός εάν η απόφαση περιορίζεται στο παρεμπίπτον ζήτημα, οπότε η γνώση περιορίζεται σε αυτό. Μοναδική παράγραφος. Η αίτηση παραπομπής δεν γίνεται παραδεκτή εάν η προσβαλλόμενη απόφαση έχει καταστεί οριστική και δεσμευτική ή εάν γίνει δεκτή προσφυγή με ανασταλτικό αποτέλεσμα.

RISTF Art. 354-ε. Η πρόταση για δημοσίευση, αναθεώρηση ή ακύρωση μιας δεσμευτικής περίληψης μπορεί να αφορά ένα ζήτημα αναγνωρισμένου γενικού αντίκτυπου, οπότε μπορεί να παρουσιαστεί από οποιοδήποτε Δικαστήριο αμέσως μετά την κρίση επί της ουσίας της υπόθεσης, για άμεση συζήτηση από το πλήρες Δικαστήριο στην ίδια συνεδρίαση. (Περιλαμβάνεται από την Τροποποίηση του Κανονισμού Αρ. 46, της 6ης Ιουλίου 2011)

RISTF Art. 1 Οι διατάξεις των Εσωτερικών Κανόνων που παρατίθενται παρακάτω τίθενται σε ισχύ με την ακόλουθη διατύπωση: «Άρθρο. 21. (…) § 1 (…) § 2 Ο εισηγητής μπορεί επίσης, σε περίπτωση σαφούς διαφωνίας με την Περίληψη, να κάνει αμέσως έκτακτη προσφυγή. § 3 Όταν ζητά ημερομηνία για την έκδοση απόφασης ή παρουσιάζει την υπόθεση στην ειδική ομάδα, ο εισηγητής αναφέρει στα πρακτικά εάν την υποβάλλει στην Ολομέλεια ή στην Επιτροπή, εκτός εάν το αρμόδιο όργανο καθορίζεται από τον απλό ορισμό της τάξης.

RISTF Art. 326. Είναι ευθύνη του Προέδρου του Δικαστηρίου προέλευσης, μετά από έφεση της απορριπτικής απόφασης στο Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο, να εξετάσει το παραδεκτό της έκτακτης προσφυγής που ασκήθηκε σύμφωνα με τα σημεία Ι έως Χ του προηγούμενου άρθρου. Τέχνη. 327. Το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο, σε μια σύνοδο του Συμβουλίου, είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την εξέταση του επιχειρήματος της συνάφειας του ομοσπονδιακού ζητήματος. § 1º Ένα ομοσπονδιακό ζήτημα θεωρείται σχετικό εάν, λόγω των επιπτώσεών του στο νομικό σύστημα και λαμβάνοντας υπόψη τις ηθικές, οικονομικές, πολιτικές ή κοινωνικές πτυχές της υπόθεσης, απαιτεί την αξιολόγηση της έκτακτης προσφυγής από το Δικαστήριο. § 2º Κατά της απόφασης που απορρίπτει την επεξεργασία του σχετικού επιχειρήματος μπορεί να ασκηθεί έφεση επί της ουσίας.

Ι-β ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

Η Ολομέλεια του Ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστηρίου (STF) ολοκλήρωσε τη δίκη της αξίωσης μη συμμόρφωσης με θεμελιώδη αρχή (ADPF) 572 για να δηλώσει τη νομιμότητα και τη συνταγματικότητα της έρευνας (INQ) 4781, που ξεκίνησε με στόχο τη διερεύνηση της ύπαρξης για δόλιες ειδήσεις (fake news), συκοφαντικές κατηγορίες και απειλές κατά του Δικαστηρίου, των υπουργών και των μελών της οικογένειάς του.

Με δέκα ψήφους κατά μία, η κατανόηση του εισηγητή, Υπουργού Edson Fachin, υπερίσχυσε ότι ο ισχυρισμός περί μη συμμόρφωσης με θεμελιώδη αρχή (ADPF) 572, αντικείμενο του οποίου ήταν το διάταγμα 69/2019 της Προεδρίας του STF, το οποίο καθόρισε Η έναρξη της έρευνας είναι εντελώς αβάσιμη, «δεδομένης της παρότρυνσης για κλείσιμο του STF, των απειλών θανάτου ή φυλάκισης των μελών του και της εικαζόμενης ανυπακοής των δικαστικών αποφάσεων». Ο δικαστής Marco Aurélio ηττήθηκε και αποφάνθηκε υπέρ του ADPF.

I-c Εγκληματικές οργανώσεις

Στην ψηφοφορία του, ο δικαστής Celso de Mello σημείωσε ότι το STF έχει την εξαιρετική και άτυπη λειτουργία της διερεύνησης οποιασδήποτε πραγματικής ή πιθανής βλάβης στην ανεξαρτησία του και οι κανόνες του εσωτερικού κανονισμού του STF που υποστήριξαν την έναρξη της έρευνας πληρούν τις προϋποθέσεις για την προστασία και υπεράσπιση της τάξης και της συνταγματικότητας. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θα είχε νόημα να αφαιρεθούν από το Δικαστήριο όργανα που του επιτρέπουν να προστατεύει αποτελεσματικά τη δημοκρατική τάξη, το Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου και τον ίδιο τον θεσμό.

Για τον κοσμήτορα, η δόλια μηχανή ειδήσεων είναι παρόμοια με εγκληματικές οργανώσεις, αλλά με σκοπό τον εξαναγκασμό του θεσμού. Ο δικαστής Celso de Mello τόνισε ότι η υποκίνηση δημόσιου μίσους και η διάδοση αδικημάτων και απειλών δεν καλύπτονται από τη συνταγματική ρήτρα που προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης. ρυθμότητα έκφρασης και σκέψης.

Ι-δ Θεσμική αντίδραση

Ο πρόεδρος του STF, υπουργός Dias Toffoli, δήλωσε ότι, εδώ και αρκετό καιρό, το Δικαστήριο και οι υπουργοί του δέχονται επίθεση και απειλούνται η ακεραιότητα και η τιμή τους από ψηφιακές πολιτοφυλακές που επιδιώκουν να επιτεθούν στο θεσμό και το Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου. . Σύμφωνα με τον υπουργό, η έναρξη της ανάκρισης, με διάταγμα που υπέγραψε, αποτελεί προνόμιο θεσμικής αντίδρασης που κατέστη αναγκαία λόγω της κλιμάκωσης των επιθέσεων κατά του Δικαστηρίου. Υπενθύμισε ότι πήρε την πρωτοβουλία μόνο αφού σημείωσε την «αδράνεια ή τον εφησυχασμό εκείνων που θα έπρεπε να είχαν λάβει μέτρα για να αποτρέψουν την αύξηση του αριθμού και της έντασης τέτοιων επιθέσεων».

I-e Ελευθερία έκφρασης

Ο μόνος που διαφωνεί, ο δικαστής Marco Aurélio θεωρεί ότι το άρθρο 43 του Εσωτερικού Κανονισμού του STF, το οποίο υποστηρίζει την έναρξη της έρευνας, δεν έγινε δεκτό από το Σύνταγμα του 1988. Για τη δικαιοσύνη, υπήρξε παραβίαση του συνταγματικού καταγγελτικού ποινικού συστήματος, το οποίο διαχωρίζει τις λειτουργίες της κατηγορίας, αφού η ανακριτική διαδικασία δεν κινήθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και αυτό το αρχικό ελάττωμα μολύνει την επεξεργασία της. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι έρευνες έχουν ως αντικείμενο επικριτικές δηλώσεις κατά των υπουργών που κατά την άποψή του προστατεύονται από την ελευθερία έκφρασης και σκέψης.

II - ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μια απόφαση ανώτερων δικαστηρίων, συγκεκριμένα: TST, STJ, STF, STM, μπορεί να δημιουργήσει δεσμευτικά αποτελέσματα με τη ισχύ της δικονομικής καθοδήγησης στην έκδοση ποινών που περιορίζονται στις δικαιοδοσίες και τις αρμοδιότητες που ισχύουν αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη υπόθεση που αναλύεται στη διαδικασία, με η συμμόρφωσή του είναι υποχρεωτική για τους νομικούς φορείς, τους άμεσους και έμμεσους φορείς διοίκησης, εκτός από τις αποκλίσεις μεταξύ δικαστών και υπουργών ανώτερων δικαστηρίων που μπορούν ανά πάσα στιγμή να αναθεωρήσουν αυτές τις νομολογίες, ή το Κογκρέσο και τα νομοθετικά σώματα (Ομοσπονδιακή Γερουσία και Ομοσπονδιακό Επιμελητήριο) έχουν την εξουσία να αναπτύξει μια διαφορετική κατανόηση της νομολογίας και να δημιουργήσει νόμους που ρυθμίζουν το νομικό ζήτημα.

III - ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Αυτό το κείμενο προορίζεται να διευκρινίσει τους μη ειδικούς του ουσιαστικού και τυπικού δικαίου που βρίσκονται κυρίως σε σύγχυση σχετικά με αποφάσεις για φλέγοντα ζητήματα που δεν έχουν ακόμη ρυθμιστεί από συνταγματικό δίκαιο, συνταγματικές τροποποιήσεις, συνήθεις νόμους, νομοθετικά και εκτελεστικά διατάγματα, συμπληρωματικούς ομοσπονδιακούς νόμους, προσωρινά μέτρα, ψηφίσματα και διοικητικοί κανόνες.

Η θέση αυτής της εργασίας είναι ότι τα δικαστικά προηγούμενα που ονομάζονται νομολογία υποχρεώνουν τα δικαστήρια και τους δικηγόρους να συμμορφώνονται με τις κανονιστικές και κατευθυντήριες αποφάσεις τους, αλλά οι πολίτες που δεν συμμετέχουν στη νομική διαδικασία εξαιρούνται, εκτός εάν είναι παρεμπιπτόντως μέρη στη νομική διαδικασία. Οι απλοί πολίτες που δεν είναι νομικοί και δεν είναι δημόσιοι διαχειριστές δεν είναι υποχρεωμένοι να συμμορφώνονται και να τηρούν ό,τι δεν είναι νόμος και επομένως δεν χρειάζεται να τους γνωρίζουν ή να τους σέβονται επειδή η νομολογία δεν είναι νομική. Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την τήρηση του νόμου ισχυριζόμενος ότι δεν το γνωρίζει, άρθ. 3 LINDB dec law 4567 της 4ης Σεπτεμβρίου 1942. Επομένως: οι περιλήψεις, οι κριτικές, οι αποφάσεις και η νομολογία δεν ανήκουν στην κατηγορία των νόμων.

Τούτου λεχθέντος, αξίζει να συνυπολογίσουμε πρόσφατες περιπτώσεις που έχουν προκαλέσει την περιέργεια και τις δημοφιλείς συζητήσεις που βρίσκουν τις πιο ποικίλες εκφράσεις στα μέσα ενημέρωσης στα οποία σχολιάζεται ότι:

α) οι σταθερές σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου είναι νόμιμες·

β) οι ομόφυλες ενώσεις είναι νόμιμες.

γ) η κατοχή και η ψυχαγωγική κατανάλωση ~32 γραμμαρίων μαριχουάνας είναι νόμιμη.

Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να δηλωθεί αμέσως και να επιβεβαιωθεί ότι αυτές οι δικαστικές παραχωρήσεις (α; β; γ) είναι καταχωρημένες και περιορίζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση και ωφελούνται αποκλειστικά μόνο τα μέρη στην υπό εξέταση αγωγή που έλαβε την οριστική απόφαση.

Σε αντίθετη περίπτωση, κάθε περίπτωση in casu συνιστά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας, η οποία καταρχήν παραβιάζει όσα ορίζει ο Αστικός Κώδικας για τον γάμο ως σταθερή ένωση μεταξύ ατόμων που είναι άνδρας και γυναίκα, άρθρ. 1514 και άρθρ. 1517 ΑΚ, άρθ. 226 του Ομοσπονδιακού Συντάγματος του 1988 § 3 και § 5, με τις απαγορεύσεις μεταξύ ανιόντων και κατιόντων συγγενών, συγκεντρωμένες μέσω έμμεσης συσχέτισης θετών τέκνων και συγγενών από γάμο, που δεν μπορούν να παντρευτούν, πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις προσόντων και να τηρούν τις απαγορεύσεις, ανασταλτικές αιτίες , και εμπόδια? το καταστατικό του γάμου και οι κανονιστικοί νόμοι δεν αποδέχονταν τη σταθερή ένωση, επομένως, δεν είναι υποχρέωση του πολίτη να τηρήσει αυτήν την αντίληψη σχετικά με αυτό το θέμα που δόθηκε από το STF.

Έξι υπουργοί ψήφισαν για να κηρυχθεί αντισυνταγματικό το άρθρο ε του Ν. 11.343/2006 περί Ναρκωτικών στη διαδικασία RE Νο. 635.659, που προέβλεπε την ποινικοποίηση αυτής της πρακτικής.

Πρόκειται για τους: Gilmar Mendes (εισηγητής), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (ήδη συνταξιούχος) και Cármen Lúcia.

Ο Ντίας Τοφφόλι ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης της συνταγματικότητας του άρθρου, αλλά αναγνώρισε ότι ο νόμος είχε ήδη αποποινικοποιήσει την πρακτική από την αρχή της – κάτι που θα ήταν διοικητικό και όχι ποινικό παράπτωμα. Παρά ταύτα, ψήφισε το Κακουργιοδικείο να παραμείνει αρμόδιο να χειριστεί αυτές τις υποθέσεις.

Ο Λουίζ Φουξ ακολούθησε αυτή τη θέση.

Οι Nunes Marques, Cristiano Zanin και André Mendonça ηττήθηκαν, ψηφίζοντας υπέρ της διατήρησης της κατοχής μαριχουάνας για προσωπική χρήση ως έγκλημα.

Το επόμενο βήμα για να γίνει νόμος θα ήταν η αποστολή μιας τροπολογίας για ψηφοφορία και η επακόλουθη ψήφιση και δημοσίευση εάν εγκριθεί από την Ομοσπονδιακή Γερουσία, κάτι που δεν έγινε. Ως εκ τούτου, αυτή η απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο εκκρεμεί ακόμη, καθώς δεν είναι νόμος και εξαρτάται από κάθε χρήστη μαριχουάνας που θα υποβάλει αγωγή για να εγγυηθεί το δικαίωμά του που δηλώνεται σε τελική απόφαση έως ότου το Κογκρέσο κάνει αυτά τα μέτρα συνταγματικό νόμο.

IV - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Υπάρχει διαφορά μεταξύ νόμου και απόφασης του STF ή οποιουδήποτε ανώτερου δικαστηρίου που πρέπει να διαβιβάσει στην Εθνική Γερουσία τις αποφάσεις των ADIN, ADECON, για ψήφιση και έγκριση ακύρωσης νόμων και διαβουλεύσεων που παραβιάζουν το κείμενο του συνταγματικού δικαίου . 52, στοιχείο X CF88, τροποποιώντας το, ΕΚ 45 άρθ. 8 με δεσμευτική ισχύ που εγκρίθηκε από το SF με τα δύο τρίτα των ψήφων, και δημοσίευση που περιορίζει ή διευρύνει το πεδίο εφαρμογής του νόμου, επειδή ο πολίτης υποχρεούται να συμμορφώνεται με τους νόμους που θεσπίζονται και δημοσιεύονται στην επίσημη εφημερίδα του σωματείου, διαφορετικά , οι αποφάσεις των ανώτερων δικαστηρίων είναι υποχρεωτικές μόνο στα πρακτικά των διαδικασιών που υπόκεινται σε κρίση κατά περίπτωση στα αρμόδια δικαστήρια άρθ. 103-A CF88 και επηρεάζουν μόνο τους δημόσιους διαχειριστές.

Οι παρακάτω υποχρεούνται να ακολουθούν τις περιλήψεις του άρθρου STF. 103-Α:

α) τα όργανα της δικαιοσύνης·

β) άμεση και έμμεση δημόσια διοίκηση.

γ) σε διοικητικούς τομείς: ομοσπονδιακός, κρατικός, δημοτικός, με την επιφύλαξη των όσων μπορεί να ορίσει ο νόμος.

IV- Η Περίληψη δεν είναι νόμος.

IV-a.1 - Η περίληψη έχει δεσμευτική ισχύ αποκλειστικά για αποφάσεις σε συγκεκριμένες υποθέσεις στα δικαστικά αρχεία και η εφαρμογή της από δημόσιους φορείς σε διακριτικές υποθέσεις μπορεί να αξιολογηθεί και να αναλυθεί, η οποία τελικά θα αναλυθεί μόνο από το ίδιο το STF, σύμφωνα με το άρθρο . 103-A CF88 §3, που θα κρίνει αν η διαφωνία είναι παραδεκτή ή όχι.

IV-a.2 - Επομένως, εάν ένας ευαγγελικός πάστορας δεν είναι εκπρόσωπος της άμεσης ή έμμεσης διοίκησης ενός δημόσιου φορέα ή μέλος του δικαστικού σώματος της ομοσπονδιακής, πολιτειακής ή δημοτικής σφαίρας, δεν υπόκειται σε συμμόρφωση με δεσμευτικές περιλήψεις και μπορεί να αρνηθεί να πραγματοποιήσει πράξεις γάμου ή σταθερής ένωσης στη θρησκευτική του σφαίρα, και με τον ίδιο τρόπο, δεν παραλείπει να συμμορφωθεί με το νόμο εάν η συνείδησή του και οι πεποιθήσεις του αντιτίθενται στην πράξη καθαγιασμού μιας ομοφυλοφιλικής ένωσης στην εκκλησία του. Ούτε είναι υποχρεωτικό να αποδεχτείτε την παρουσία ενός κεφαλιού στην εκκλησία ή τη λατρεία σας, εάν το επιθυμείτε και το αποφασίσετε.

IV-α.3 - Η περίληψη είναι μια διοικητική νομολογία αυστηρής εφαρμογής στους δημόσιους υπαλλήλους σε όλους τους τομείς.

Iva.4 - Ο νόμος είναι καταναγκαστικός erga omnes, αντικειμενικός και καθολικός.

V - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Αστικός Κώδικας. Διοργάνωση Jorge Goetten. Fed. Τμ. SC. Μπραζίλια: CD, 2023.

2. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Σύνταγμα (1988). Σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας. Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, 65η έκδ. Μπραζίλια: CD, 2024.

3. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Σύνταγμα (1988). Σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας. Συνταγματική Τροποποίηση Αρ. 45 του 2004. Τροποποιεί το άρθρο. Τροποποιεί τις τέχνες. 37, 40, 42, 48, 96, 149, και 201 του Ομοσπονδιακού Συντάγματος και διατάξεις του Ομοσπονδιακού Συντάγματος, καταργεί το στοιχείο IX της § 3 του άρθρ. 142 του Ομοσπονδιακού Συντάγματος και τις διατάξεις της Συνταγματικής Τροποποίησης Αρ. 20, της 15ης Νοεμβρίου 1998, και περιέχει άλλες διατάξεις. Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, 65η έκδ. Μπραζίλια: CD, 2024.

4. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Νόμος εισαγωγής στους κανόνες του βραζιλιάνικου δικαίου – LINDB. Διοργάνωση Jorge Goetten. Fed. Αντιπρ. SC. Μπραζίλια: CD, 2023.

5. STF. Εσωτερικοί Κανονισμοί του Ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστηρίου – RISTF. Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, 65η έκδ. Μπραζίλια: CD, 2024.

6. STF. Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο. Ιστότοπος ειδήσεων Διαθέσιμος στη διεύθυνση <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

PROACTIVIDAD LEGIFERIZANTE DEL STF COMO LEGISLADOR PARALELO

PROACTIVIDAD LEGIFERIZANTE DEL STF COMO LEGISLADOR PARALELO

ROBERTO DA SILVA ROCHA

INTRODUCCIÓN

La actividad del STF en el sistema jurisdiccional ha sido la de normal provisión judicial dentro de los parámetros constitucionales de la división de poderes según el art. CF88 y CE. Ha surgido un fenómeno entre juristas, entre ellos Ives Gandra Martins y otros, ministros jubilados como el ministro jubilado Celso de Mello, que discrepan entre sí sobre la extensión de la competencia del STF para definir y redefinir el alcance de la interpretación jurídica sobre temas incluso omitidos en el CF88 y no regulados por las cámaras legislativas. Algunos consideran estos casos como actividad legislativa excesiva, mientras que otros defienden la hiperactividad legislativa del STF para llenar lagunas legales y resolver la oscuridad semántica del texto normativo.

I - REVISIÓN BIBLIOGRÁFICA

I-a Reglamento Interno del Supremo Tribunal Federal del STF

RISTF Art. 179. El Procurador General de la República podrá someter a la Corte el examen de una ley o acto normativo federal o estatal para que la Corte determine su interpretación.

RISTF Art. 252. Cuando, de una decisión dictada en cualquier Juzgado o Tribunal, surja riesgo inmediato de daño grave al orden público, a la salud, a la seguridad o a las finanzas públicas, el Procurador General de la República podrá solicitar que el caso sea remitido al tribunal, para que se suspendan sus efectos, devolviendo el conocimiento pleno de la controversia al Supremo Tribunal Federal, a menos que la decisión se restrinja a la cuestión incidental, en cuyo caso el conocimiento se limitará a eso. Párrafo único. No será admisible la solicitud de remisión si la decisión impugnada ha adquirido carácter definitivo y obligatorio, o si se admite recurso con efecto suspensivo.

RISTF Art. 354-e. La propuesta de publicación, revisión o cancelación de un Resumen Vinculante puede versar sobre materia de reconocida repercusión general, en cuyo caso podrá ser presentada por cualquier Ministro inmediatamente después de la sentencia sobre el fondo del asunto, para inmediata deliberación del Pleno del Tribunal en la misma sesión. (Incluido por Enmienda al Reglamento nº 46, de 6 de julio de 2011)

RISTF Art. 1 Las disposiciones del Reglamento Interno que a continuación se relacionan entrarán en vigor con la siguiente redacción: “Art. 21. (…) § 1 (…) § 2 El relator podrá también, en caso de manifiesta disconformidad con el Resumen, conceder inmediatamente recurso extraordinario. § 3 Al solicitar fecha para sentencia o presentar el asunto al tribunal, el relator deberá indicar en autos si lo somete al Pleno o al Tribunal, salvo que el órgano competente se determine por la simple designación de la clase.

RISTF Art. 326. Corresponde al Presidente del Tribunal de origen, en apelación de la decisión denegatoria ante el Supremo Tribunal Federal, examinar la admisibilidad del recurso extraordinario interpuesto en los términos de los incisos I a X del artículo anterior. Art. 327. Corresponde exclusivamente al Supremo Tribunal Federal, en sesión de Consejo, examinar el argumento de relevancia de la cuestión federal. § 1º Se considerará relevante una cuestión federal si, por su impacto en el ordenamiento jurídico y considerando los aspectos morales, económicos, políticos o sociales del caso, exige la apreciación del recurso extraordinario por el Tribunal. § 2º Contra la decisión que deniega la tramitación del argumento de relevancia cabe interponer recurso de apelación sobre el fondo.

I-b PRECEDENTES

El Pleno del Supremo Tribunal Federal (STF) concluyó el juicio de la Demanda de Incumplimiento de Precepto Fundamental (ADPF) 572 para declarar la legalidad y constitucionalidad de la Investigación (INQ) 4781, instituida con el objetivo de investigar la existencia de noticias fraudulentas (fake news), acusaciones calumniosas y amenazas contra el Tribunal, sus ministros y familiares.

Por diez votos a uno, prevaleció la interpretación del relator, ministro Edson Fachin, de que la Demanda de Incumplimiento de Precepto Fundamental (ADPF) 572, cuyo objeto era la Ordenanza 69/2019 de la Presidencia del STF, que determinó el inicio de la investigación, es completamente infundada, “dada la incitación al cierre del STF, las amenazas de muerte o prisión de sus miembros y la supuesta desobediencia a decisiones judiciales”. El ministro Marco Aurélio fue derrotado y falló a favor de la ADPF.

I-c Organizaciones criminales

En su voto, el ministro Celso de Mello destacó que el STF tiene la función extraordinaria y atípica de investigar cualquier daño real o potencial a su independencia, y las normas del Reglamento Interno del STF que fundamentaron la apertura de la investigación se califican como un instrumento de protección y defensa del orden y de la constitucionalidad. Según él, no tendría sentido retirar de la Corte instrumentos que le permitan proteger eficazmente el orden democrático, el Estado Democrático de Derecho y la propia institución.

Para el decano, la máquina de noticias fraudulentas es similar a organizaciones criminales, pero con el propósito de coaccionar a la institución. El ministro Celso de Mello enfatizó que la incitación al odio público y la propagación de delitos y amenazas no están contempladas en la cláusula constitucional que protege la libertad de expresión.

I-d Reacción institucional

El presidente del STF, ministro Dias Toffoli, afirmó que, desde hace algún tiempo, el Tribunal y sus ministros están siendo atacados y tienen su integridad y honor amenazados por milicias digitales que buscan atacar la institución y el Estado Democrático de Derecho. Según el ministro, la apertura de la investigación, mediante una ordenanza firmada por él, es una prerrogativa de la reacción institucional que se hizo necesaria debido a la escalada de ataques cometidos contra el Tribunal. Recordó que tomó la iniciativa solo después de notar la “inercia o complacencia de quienes deberían haber adoptado medidas para evitar el aumento del número e intensidad de tales ataques”.

I-e Libertad de expresión

El único que no está de acuerdo, el ministro Marco Aurélio, considera que el artículo 43 del Reglamento Interno del STF, que fundamenta la apertura de la investigación, no fue acogido por la Constitución de 1988. Para el ministro, hubo violación del sistema penal acusatorio constitucional, que separa las funciones de acusar, ya que el procedimiento de investigación no fue iniciado por el Procurador General de la República, y ese defecto inicial contamina su tramitación. Según él, las investigaciones tienen por objeto declaraciones críticas contra los ministros que, a su entender, están protegidos por la libertad de expresión y de pensamiento.

II - HIPÓTESIS DE TRABAJO

Una decisión de tribunales superiores, a saber: TST, STJ, STF, STM, puede generar efectos vinculantes con fuerza de orientación procesal en la emisión de sentencias limitadas a las competencias y competencias exclusivamente aplicables al caso específico en análisis en el proceso, siendo su cumplimiento obligatorio para los operadores jurídicos, órganos de administración directa e indirecta, salvo divergencias entre jueces y ministros de tribunales superiores que pueden en cualquier momento revisar estas jurisprudencias, o el congreso y las cámaras legislativas (Senado Federal y Cámara Federal) tienen la facultad de desarrollar una comprensión diferente de la jurisprudencia y crear leyes que regulen la materia jurisprudencial.

III - DESARROLLO

Este texto tiene como objetivo aclarar a los legos en derecho sustantivo y formal que se encuentran principalmente confundidos acerca de decisiones sobre cuestiones candentes que aún no han sido reguladas por el derecho constitucional, enmiendas constitucionales, leyes ordinarias, decretos legislativos y ejecutivos, leyes federales complementarias, medidas provisionales, resoluciones y normas administrativas.

La tesis de este trabajo es que los precedentes judiciales llamados jurisprudencia obligan a los tribunales y a los operadores de justicia a cumplir con sus decisiones normativas y orientadoras, pero los ciudadanos que no son parte del proceso judicial están exentos, salvo cuando incidentalmente lo son; los ciudadanos comunes que no son operadores de justicia y no son administradores públicos no están obligados a cumplir y acatar aquello que no es ley, y por tanto no tienen por qué conocerlos ni respetarlos porque la jurisprudencia no es ley. Nadie puede excusarse de cumplir la ley alegando que la desconoce, art. 3 LINDB dec ley 4567 del 4 de septiembre de 1942. Por tanto: los sumarios, reseñas, fallos y jurisprudencia no están en la categoría de leyes.

Dicho esto, vale la pena subsumir casos recientes que han despertado curiosidad y debates populares que encuentran las más variadas expresiones en los medios de comunicación en los que se comenta que:

a) son lícitas las relaciones estables con personas del mismo sexo;

b) las uniones entre personas del mismo sexo son legales;

c) la posesión y el consumo recreativo de ~32 gramos de marihuana es legal;

Por lo tanto, es necesario afirmar y reafirmar inmediatamente que estas concesiones judiciales (a; b; c) están registradas y restringidas al caso particular y benefician exclusivamente a las partes en la acción en examen que recibieron la sentencia definitiva.

De lo contrario, cada caso in casu constituye una violación de la legislación vigente, que viola en primer lugar lo que el Código Civil define sobre el matrimonio como unión estable entre personas que son un hombre y una mujer, art. 1514 y art. 1517 del Código Civil, art. 226 de la Constitución Federal de 1988 §3 y §5, con las prohibiciones entre parientes ascendentes y descendientes, agregados por filiación indirecta de hijastros, y parientes por matrimonio, que no pueden casarse, deben cumplir los requisitos de calificación y observar las prohibiciones, causas suspensivas e impedimentos; El estatuto del matrimonio y las leyes que lo regulan no admiten la unión estable, por lo que no es obligación del ciudadano observar el entendimiento dado al respecto por el STF.

Seis ministros votaron a favor de declarar inconstitucional el artículo e de la Ley de Drogas nº 11.343/2006 en el proceso RE nº 635.659, que preveía la penalización de esta práctica.

Son ellos: Gilmar Mendes (ponente), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (ya jubilada) y Cármen Lúcia.

Dias Toffoli votó por reconocer la constitucionalidad del artículo, pero reconoció que la ley ya había despenalizado la práctica desde su origen – lo que sería una falta administrativa y no penal. A pesar de ello, votó por que el Tribunal Penal siguiera siendo competente para tratar estos casos.

Luiz Fux siguió esta posición.

Nunes Marques, Cristiano Zanin y André Mendonça fueron derrotados, votando por mantener la posesión de marihuana para uso personal como delito.

El siguiente paso para convertirse en ley sería enviar una enmienda para votación y posterior promulgación y publicación si fuera aprobada por el Senado Federal, lo que no se hizo. Por lo tanto, esta decisión de la Corte Suprema aún está pendiente, ya que no es ley y depende de que cada usuario de marihuana presente una acción judicial para garantizar su derecho declarado en sentencia definitiva hasta que el Congreso convierta estas medidas en ley constitucional.

IV - CONCLUSIONES

Hay una diferencia entre una ley y una decisión del STF o de cualquier tribunal superior que debe enviar al Senado Nacional las decisiones de la ADIN, ADECON, para votación y aprobación de anulación de leyes y deliberaciones que violen el texto de la Ley Constitucional art. 52, inciso X CF88, modificándolo, EC 45 art. 8 con su efecto vinculante aprobado por la SF con dos tercios de los votos, y publicación restringiendo o ampliando el alcance de la ley, porque el ciudadano está obligado a cumplir las leyes promulgadas y publicadas en el diario oficial de la unión, de lo contrario, las decisiones de los tribunales superiores solo son obligatorias dentro de los registros de los procesos que son objeto de juicio caso por caso en los tribunales competentes art. 103-A CF88, y afectan sólo a los administradores públicos.

Están obligados a seguir los sumarios del art. 103-A del STF:

a) los órganos del poder judicial;

b) la administración pública directa e indirecta;

c) en las esferas administrativas: federal, estatal, municipal, sin perjuicio de lo que establezca la ley.

IV- El Sumario no es ley.

IV-a.1 - El Sumario tiene fuerza vinculante exclusivamente sobre decisiones en casos específicos en autos, y su aplicación por agentes públicos en casos discrecionales podrá ser objeto de apreciación y análisis, que en última instancia sólo serán analizados por el propio STF, en los términos del art. 103-A CF88 §3, que juzgará si la disconformidad es admisible o no.

IV-a.2 - Por lo tanto, si un pastor evangélico no es agente de la administración directa o indirecta de un organismo público o miembro del poder judicial de las esferas federal, estatal o municipal, no está sujeto al cumplimiento de sumarios vinculantes y puede negarse a realizar actos de matrimonio o unión estable en su esfera religiosa, y de la misma forma, no deja de cumplir la ley si su conciencia y creencias se oponen al acto de consagrar una unión del mismo sexo en su iglesia. Tampoco es obligatorio aceptar la presencia de un fumador de marihuana en su iglesia o servicio de culto si así lo desea y decide.

IV-a.3 - El sumario es una directriz jurisprudencial administrativa de estricta aplicación a los servidores públicos en todas las esferas;

Iva.4 - La ley es coercitiva erga omnes, objetiva y universal.

V - BIBLIOGRAFÍA

1. BRASIL. Código Civil. Organizado por Jorge Goetten. Fed. Dep. SC. Brasilia: CD, 2023.

2. BRASIL. Constitución (1988). Constitución de la República Federativa del Brasil. Cámara Federal de Diputados, 65ª ed. Brasilia: CD, 2024.

3. BRASIL. Constitución (1988). Constitución de la República Federativa del Brasil. Enmienda Constitucional nº 45 de 2004. Altera el artículo. Modifica los arts. 37, 40, 42, 48, 96, 149 y 201 de la Constitución Federal y disposiciones de la Constitución Federal, deroga el inciso IX del § 3º del art. 142 de la Constitución Federal y disposiciones de la Enmienda Constitucional nº 20, de 15 de noviembre de 1998, y contiene otras disposiciones. Cámara Federal de Diputados, 65ª ed. Brasilia: CD, 2024.

4. BRASIL. Ley de Introducción a las Normas del Derecho Brasileño – LINDB. Organizado por Jorge Goetten. Fed. Rep. SC. Brasilia: CD, 2023.

5. STF. Reglamento Interno del Supremo Tribunal Federal – RISTF. Cámara Federal de Diputados, 65ª ed. Brasilia: CD, 2024.

6. STF. Supremo Tribunal Federal. Sitio web de noticias Disponible en <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

LÉGISLATION PROACTIVITÉ DU STF EN TANT QUE LÉGISLATEUR PARALLÈLE

LÉGISLATION PROACTIVITÉ DU STF EN TANT QUE LÉGISLATEUR PARALLÈLE

ROBERTO DA SILVA ROCHA

INTRODUCTION

L'activité du STF dans le système juridictionnel a été celle de la provision judiciaire normale dans les paramètres constitutionnels de la division des pouvoirs selon l'art. CF88 et CE. Un phénomène est apparu parmi les juristes, parmi lesquels Ives Gandra Martins et d'autres, des ministres à la retraite comme le ministre à la retraite Celso de Mello, qui sont en désaccord entre eux sur l'étendue de la compétence du STF pour définir et redéfinir le champ d'interprétation juridique sur des sujets y compris ceux omis dans CF88 et non réglementés par les chambres législatives. Certains considèrent ces cas comme une activité législative excessive, tandis que d'autres défendent la suractivité législative du STF pour combler les lacunes juridiques et résoudre l'obscurité sémantique du texte réglementaire.

I - REVUE BIBLIOGRAPHIQUE

I-a Règlement intérieur du Tribunal suprême fédéral du STF

RISTF Art. 179. Le Procureur général de la République peut soumettre à la Cour l'examen d'une loi fédérale ou étatique ou d'un acte normatif afin que la Cour détermine son interprétation.

RISTF Art. 252. Lorsque, à partir d'une décision rendue dans une Cour ou un Tribunal, il existe un risque immédiat de préjudice grave à l'ordre public, à la santé, à la sécurité ou aux finances, le Procureur général de la République peut demander que l'affaire soit renvoyée à la Cour, afin que ses effets soient suspendus, renvoyant la pleine connaissance du litige à la Cour suprême fédérale, à moins que la décision ne soit limitée à la question incidente, auquel cas la connaissance sera limitée à celle-ci. Paragraphe unique. La demande de renvoi n'est pas recevable si la décision contestée est devenue définitive et obligatoire, ou si un recours avec effet suspensif est admis.

RISTF Art. 354-e. La proposition de publication, de révision ou d’annulation d’un résumé contraignant peut porter sur une question de portée générale reconnue, auquel cas elle peut être présentée par tout juge immédiatement après le jugement sur le fond de l’affaire, pour délibération immédiate par la Cour plénière au cours de la même session. (Inclus par l’amendement au Règlement de procédure n° 46, du 6 juillet 2011)

RISTF Art. 1 Les dispositions du Règlement intérieur énumérées ci-dessous entrent en vigueur avec la rédaction suivante : « Art. 21. (…) § 1 (…) § 2 Le rapporteur peut également, en cas de désaccord manifeste avec le résumé, accorder immédiatement un recours extraordinaire. § 3 Lorsqu’il demande une date de jugement ou présente l’affaire au collège, le rapporteur indique dans le procès-verbal s’il la soumet à l’Assemblée plénière ou au Collège, à moins que l’organe compétent ne soit déterminé par la simple désignation de la classe.

RISTF Art. 326. Il appartient au Président du Tribunal d'origine, en cas d'appel de la décision de rejet devant la Cour suprême fédérale, d'examiner la recevabilité du recours extraordinaire formé dans les termes des points I à X de l'article précédent. Art. 327. La Cour suprême fédérale, en séance du Conseil, est seule compétente pour examiner l'argument de pertinence de la question fédérale. § 1º Une question fédérale est considérée comme pertinente si, en raison de son impact sur l'ordre juridique et compte tenu des aspects moraux, économiques, politiques ou sociaux de l'affaire, elle nécessite l'appréciation du recours extraordinaire par la Cour. § 2º Un recours au fond peut être formé contre la décision de rejet de l'argument de pertinence.

I-b PRÉCÉDENTS

La plénière du Tribunal suprême fédéral (STF) a conclu le procès de la plainte pour non-respect d'un précepte fondamental (ADPF) 572 pour déclarer la légalité et la constitutionnalité de l'enquête (INQ) 4781, instituée dans le but d'enquêter sur l'existence de fausses nouvelles, d'accusations calomnieuses et de menaces contre le Tribunal, ses ministres et les membres de sa famille.

Par dix voix contre une, la compréhension du rapporteur, le ministre Edson Fachin, a prévalu que la plainte pour non-respect d'un précepte fondamental (ADPF) 572, dont l'objet était l'ordonnance 69/2019 de la présidence du STF, qui a déterminé l'ouverture de l'enquête, est totalement infondée, « compte tenu de l'incitation à fermer le STF, des menaces de mort ou d'emprisonnement de ses membres et de la prétendue désobéissance aux décisions judiciaires ». Le juge Marco Aurélio a été battu et a statué en faveur de l'ADPF.

I-c Organisations criminelles

Dans son vote, le juge Celso de Mello a souligné que le STF a la fonction extraordinaire et atypique d'enquêter sur tout préjudice réel ou potentiel à son indépendance, et les normes du Règlement intérieur du STF qui ont soutenu l'ouverture de l'enquête sont qualifiées d'instrument de protection et de défense de l'ordre et de la constitutionnalité. Selon lui, il ne serait pas logique de retirer à la Cour des instruments qui lui permettent de protéger efficacement l'ordre démocratique, l'État de droit démocratique et l'institution elle-même.

Pour le doyen, la machine à informations frauduleuses s'apparente à organisations criminelles, mais dans le but de contraindre l'institution. Le juge Celso de Mello a souligné que l'incitation à la haine publique et la propagation de délits et de menaces ne sont pas couvertes par la clause constitutionnelle qui protège la liberté d'expression et de pensée.

I-d Réaction institutionnelle

Le président du STF, le ministre Dias Toffoli, a déclaré que, depuis un certain temps, la Cour et ses ministres sont attaqués et voient leur intégrité et leur honneur menacés par des milices numériques qui cherchent à attaquer l'institution et l'État démocratique de droit. Selon le ministre, l'ouverture de l'enquête, au moyen d'une ordonnance signée par lui, est une prérogative de réaction institutionnelle devenue nécessaire en raison de l'escalade des attaques commises contre la Cour. Il a rappelé qu'il n'a pris l'initiative qu'après avoir constaté « l'inertie ou la complaisance de ceux qui auraient dû adopter des mesures pour empêcher l'augmentation du nombre et de l'intensité de ces attaques ».

I-e Liberté d'expression

Seul juge en désaccord, le juge Marco Aurélio considère que l'article 43 du Règlement intérieur du STF, qui soutient l'ouverture de l'enquête, n'a pas été accepté par la Constitution de 1988. Pour le juge, il y a eu violation du système pénal accusatoire constitutionnel, qui sépare les fonctions d'accusateur, puisque la procédure d'enquête n'a pas été initiée par le Procureur général de la République, et ce défaut initial contamine son déroulement. Selon lui, les enquêtes ont pour objet des déclarations critiques contre les ministres qui, selon lui, sont protégés par la liberté d'expression et de pensée.

II - HYPOTHÈSE DE TRAVAIL

Une décision des tribunaux supérieurs, à savoir : TST, STJ, STF, STM, peut générer des effets contraignants avec force de guide procédural dans l'émission de peines limitées aux juridictions et compétences exclusivement applicables au cas spécifique analysé dans la procédure, son respect étant obligatoire pour les opérateurs juridiques, les organes d'administration directe et indirecte, sauf divergences entre les juges et les ministres des tribunaux supérieurs qui peuvent à tout moment réviser ces jurisprudences, ou le congrès et les chambres législatives (Sénat fédéral et Chambre fédérale) ont le pouvoir de développer une compréhension différente de la jurisprudence et de créer des lois réglementant la matière jurisprudentielle.

III - DÉVELOPPEMENT

Ce texte a pour but de clarifier pour les profanes du droit substantiel et formel qui sont principalement confus au sujet des décisions sur des questions brûlantes qui n'ont pas encore été réglementées par le droit constitutionnel, les amendements constitutionnels, les lois ordinaires, les décrets législatifs et exécutifs, les lois fédérales complémentaires, les mesures provisoires, les résolutions et les règles administratives.

La thèse de ce travail est que les précédents judiciaires appelés jurisprudence obligent les tribunaux et les praticiens du droit à se conformer à leurs décisions normatives et directrices, mais les citoyens qui ne sont pas parties au processus juridique en sont exemptés, sauf lorsqu'ils sont accessoirement parties au processus juridique ; les citoyens ordinaires qui ne sont pas des praticiens du droit et ne sont pas des administrateurs publics ne sont pas obligés de se conformer et de se conformer à ce qui n'est pas la loi, et n'ont donc pas à en être conscients ou à les respecter car la jurisprudence n'est pas la loi. Personne ne peut s'excuser de se conformer à la loi en prétendant qu'il ne la connaît pas, art. 3 LINDB dec loi 4567 du 4 septembre 1942. Par conséquent : les résumés, les critiques, les décisions et la jurisprudence ne font pas partie de la catégorie des lois.

Cela dit, il convient de résumer les cas récents qui ont suscité la curiosité et les débats populaires qui trouvent les expressions les plus variées dans les médias dans lesquels il est commenté que :

a) les relations stables avec des personnes du même sexe sont légales ;

b) les unions entre personnes de même sexe sont légales ;

c) la possession et la consommation récréative de ~32 grammes de marijuana sont légales ;

Par conséquent, il est nécessaire de déclarer et de réaffirmer immédiatement que ces concessions judiciaires (a ; b ; c) sont enregistrées et limitées au cas particulier et ne bénéficient qu'aux parties à l'action en cours d'examen qui ont reçu le jugement définitif.

Dans le cas contraire, chaque cas in casu constitue une violation de la législation en vigueur, qui viole d'abord ce que le Code civil définit sur le mariage comme une union stable entre des personnes qui sont un homme et une femme, l'art. 1514 et l'art. 1517 du Code civil, l'art. 226 de la Constitution fédérale de 1988 §3 et §5, avec les interdictions entre les parents ascendants et descendants, agrégés par filiation indirecte des beaux-enfants, et les parents par alliance, qui ne peuvent se marier, doivent remplir les conditions de qualification et observer les interdictions, les causes suspensives et les empêchements ; La loi sur le mariage et les lois réglementaires n'ont pas accepté l'union stable, par conséquent, il n'est pas du devoir du citoyen de respecter cette compréhension à ce sujet donnée par le STF.

Six ministres ont voté pour déclarer inconstitutionnel l'article e de la Loi sur les drogues n° 11.343/2006 dans le processus RE n° 635.659, qui prévoyait la criminalisation de cette pratique.

Ils sont : Gilmar Mendes (rapporteur), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (déjà à la retraite) et Cármen Lúcia.

Dias Toffoli a voté pour la reconnaissance de la constitutionnalité de l'article, mais a reconnu que la loi avait déjà dépénalisé la pratique depuis son origine – ce qui serait une infraction administrative et non pénale. Malgré cela, il a voté pour que le Tribunal pénal reste compétent pour traiter ces affaires.

Luiz Fux a suivi cette position.

Nunes Marques, Cristiano Zanin et André Mendonça ont été battus, votant pour maintenir la possession de marijuana pour usage personnel comme un délit.

La prochaine étape pour qu'elle devienne loi serait d'envoyer un amendement au vote et à la promulgation ultérieure et à la publication s'il est approuvé par le Sénat fédéral, ce qui n'a pas été fait. Par conséquent, cette décision de la Cour suprême est toujours en suspens, car elle n'est pas une loi et dépend de chaque consommateur de marijuana qui dépose une plainte pour garantir son droit déclaré dans un jugement définitif jusqu'à ce que le Congrès fasse de ces mesures une loi constitutionnelle.

IV - CONCLUSIONS

Il existe une différence entre une loi et une décision du STF ou de tout autre tribunal supérieur qui doit transmettre au Sénat national les décisions de l'ADIN, de l'ADECON, pour vote et approbation de l'annulation des lois et des délibérations qui violent le texte de la loi constitutionnelle art. 52, point X CF88, la modifiant, EC 45 art. 8 avec son effet contraignant approuvé par le SF avec les deux tiers des voix, et publication restreignant ou élargissant la portée de la loi, car le citoyen est obligé de se conformer aux lois promulguées et publiées au journal officiel de l'union, sinon, les décisions des tribunaux supérieurs ne sont obligatoires que dans les registres des procédures qui sont soumises au jugement au cas par cas dans les tribunaux compétents art. 103-A CF88, et n'affectent que les administrateurs publics.

Sont tenus de suivre les résumés de l'art. 103-A du STF :

a) les organes du pouvoir judiciaire ;

b) l'administration publique directe et indirecte ;

c) dans les domaines administratifs : fédéral, étatique, municipal, sans préjudice de ce qui peut être établi par la loi.

IV- Le résumé n'est pas une loi.

IV-a.1 - Le résumé a force obligatoire exclusivement sur les décisions dans des cas concrets dans les archives judiciaires, et son application par les agents publics dans les cas discrétionnaires peut être évaluée et analysée, qui ne sera finalement analysée que par le STF lui-même, conformément à l'art. 103-A CF88 §3, qui jugera si le désaccord est recevable ou non.

IV-a.2 - Par conséquent, si un pasteur évangélique n'est pas un agent de l'administration directe ou indirecte d'un organisme public ou un membre du pouvoir judiciaire des sphères fédérale, étatique ou municipale, il n'est pas soumis au respect des résumés contraignants et peut refuser d'accomplir des actes de mariage ou d'union stable dans sa sphère religieuse, et de la même manière, il ne manque pas de se conformer à la loi si sa conscience et ses croyances s'opposent à l'acte de consacrer une union homosexuelle dans son église. Il n'est pas non plus obligatoire d'accepter la présence d'un fumeur de marijuana dans votre église ou votre service religieux si vous le souhaitez et le décidez.

IV-a.3 - Le résumé est une ligne directrice jurisprudentielle administrative d'application stricte aux fonctionnaires publics dans tous les domaines ;

Iva.4 - La loi est coercitive erga omnes, objective et universelle.

V - BIBLIOGRAPHIE

1. BRÉSIL. Code civil. Organisé par Jorge Goetten. Dép. féd. SC. Brasília : CD, 2023.

2. BRÉSIL. Constitution (1988). Constitution de la République fédérative du Brésil. Chambre fédérale des députés, 65e éd. Brasília : CD, 2024.

3. BRÉSIL. Constitution (1988). Constitution de la République fédérative du Brésil. Amendement constitutionnel n° 45 de 2004. Modifie l'article. Modifie les art. 37, 40, 42, 48, 96, 149 et 201 de la Constitution fédérale et les dispositions de la Constitution fédérale, abroge l'alinéa IX du § 3 de l'art. 142 de la Constitution fédérale et les dispositions de l'amendement constitutionnel n° 20 du 15 novembre 1998, et contient d'autres dispositions. Chambre fédérale des députés, 65e éd. Brasília : CD, 2024.

4. BRÉSIL. Loi d'introduction aux normes du droit brésilien - LINDB. Organisé par Jorge Goetten. Rép. Féd. SC. Brasília : CD, 2023.

5. STF. Règlement intérieur de la Cour suprême fédérale - RISTF. Chambre fédérale des députés, 65e éd. Brasília : CD, 2024.

6. STF. Cour suprême fédérale. Site d'actualités Disponible sur <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

LEGIFERISERA PROAKTIVITET FÖR STF SOM PARALLELLLAGGIVARE

LEGIFERISERA PROAKTIVITET FÖR STF SOM PARALLELLLAGGIVARE

ROBERTO DA SILVA ROCHA

INTRODUKTION

STF:s verksamhet i jurisdiktionssystemet har varit normal rättslig bestämmelse inom de konstitutionella parametrarna för maktfördelningen enligt art. CF88 och EC. Ett fenomen har uppstått bland jurister, inklusive Ives Gandra Martins och andra, pensionerade ministrar som den pensionerade ministern Celso de Mello, som är oense sinsemellan om omfattningen av STF:s behörighet att definiera och omdefiniera omfattningen av juridisk tolkning i ämnen inklusive de som utelämnas i CF88 och inte reglerad av de lagstiftande kamrarna. Vissa betraktar dessa fall som överdriven lagstiftningsverksamhet, medan andra försvarar STF:s lagstiftande överaktivitet för att fylla juridiska luckor och lösa den semantiska oklarheten i regleringstexten.

I - BIBLIOGRAFISK GRANSKNING

I-a Interna regler för STF:s högsta federala domstol

RISTF Art. 179. Republikens åklagare kan förelägga domstolen en granskning av en federal eller statlig lag eller normativ handling så att domstolen kan avgöra dess tolkning.

RISTF Art. 252. När det, från ett beslut som avkunnats i någon domstol eller domstol, finns en omedelbar risk för allvarlig skada på allmän ordning, hälsa, säkerhet eller ekonomi, kan republikens åklagare begära att målet hänskjuts till domstolen, så att dess verkningar kan avbrytas, vilket ger full kännedom om tvisten till Högsta federala domstolen, om inte beslutet är begränsat till den tillfälliga frågan, i vilket fall kunskapen ska begränsas till detta. Enda stycket. En begäran om hänskjutande ska inte kunna tas upp till prövning om det överklagade beslutet har vunnit laga kraft eller om ett överklagande med uppskjutande verkan bifalls.

RISTF Art. 354-e. Förslaget om publicering, granskning eller upphävande av en bindande sammanfattning kan behandla en fråga med erkänd allmän återverkan, i vilket fall det kan läggas fram av valfri domare omedelbart efter domen i sak, för omedelbar överläggning av den fullständiga domstol vid samma sammanträde. (Inkluderat genom ändring av arbetsordningen nr 46, av den 6 juli 2011)

RISTF Art. 1 Bestämmelserna i de interna reglerna nedan ska träda i kraft med följande lydelse: "Art. 21. (...) 1 § (...) 2 § Föredraganden kan också, vid uppenbar oenighet med Sammanfattningen, omedelbart bevilja ett extraordinärt överklagande. 3 § När föredraganden begär ett datum för dom eller lägger fram ärendet för nämnden, ska föredraganden i protokollet ange om han överlämnar det till plenum eller nämnden, såvida inte det behöriga organet bestäms av den enkla klassificeringen.

RISTF Art. 326. Det åligger ordföranden för ursprungsdomstolen, efter överklagande av beslutet om avslag till den federala högsta domstolen, att undersöka tillåtligheten av det extraordinära överklagandet som lämnats in enligt villkoren i punkterna I till X i föregående artikel. Konst. 327. Den federala högsta domstolen är vid en rådssession exklusivt ansvarig för att undersöka argumentet om relevans för den federala frågan. § 1º En federal fråga ska anses relevant om den, på grund av dess inverkan på rättssystemet och med hänsyn till de moraliska, ekonomiska, politiska eller sociala aspekterna av målet, kräver en bedömning av det extraordinära överklagandet av domstolen. 2 § Beslut om vägran att behandla relevansargumentet får överklagas i sak.

I-b PRECEDENS

Plenum för den federala högsta domstolen (STF) avslutade rättegången mot Claim of Non-compliance with a Fundamental Precept (ADPF) 572 för att förklara lagligheten och konstitutionaliteten av undersökningen (INQ) 4781, som inleddes med syftet att undersöka existensen om bedrägliga nyheter (falska nyheter), förtalande anklagelser och hot mot domstolen, dess ministrar och familjemedlemmar.

Med tio röster mot en rådde föredragandens, minister Edson Fachins, uppfattning att påståendet om icke-efterlevnad av en grundläggande föreskrift (ADPF) 572, vars syfte var förordning 69/2019 från ordförandeskapet för STF, som fastställde initieringen av utredningen, är helt ogrundad, "med tanke på uppmaningen att stänga STF, dess medlemmars döds- eller fängelseshot och den påstådda olydnaden mot rättsliga beslut". Domare Marco Aurélio besegrades och styrde till förmån för ADPF.

I-c Kriminella organisationer

I sin omröstning noterade domare Celso de Mello att STF har den extraordinära och atypiska funktionen att undersöka eventuella verkliga eller potentiella skador på dess oberoende, och reglerna i STF:s interna bestämmelser som stödde inledandet av utredningen kvalificerar sig som ett instrument till skydd och försvar av ordning och grundlag. Enligt honom skulle det inte vara meningsfullt att ta bort instrument från domstolen som gör det möjligt för den att effektivt skydda den demokratiska ordningen, den demokratiska rättsstaten och själva institutionen.

För dekanus liknar den bedrägliga nyhetsmaskinen kriminella organisationer, men i syfte att tvinga institutionen. Domare Celso de Mello betonade att uppvigling till allmänt hat och spridning av brott och hot inte omfattas av grundlagsklausulen som skyddar yttrandefriheten. uttrycks- och tankesätt.

I-d Institutionell reaktion

STF:s ordförande, minister Dias Toffoli, förklarade att domstolen och dess ministrar sedan en tid tillbaka har varit under attack och att deras integritet och ära hotats av digitala miliser som försöker attackera institutionen och den demokratiska rättsstaten. . Enligt ministern är inledandet av utredningen, genom en förordning undertecknad av honom, en prerogativ för institutionell reaktion som blev nödvändig på grund av upptrappningen av attacker mot domstolen. Han påminde om att han tog initiativet först efter att ha noterat "trögheten eller självbelåtenheten hos dem som borde ha vidtagit åtgärder för att förhindra ökningen av antalet och intensiteten av sådana attacker."

I-e Yttrandefrihet

Den enda som inte håller med, justitierådet Marco Aurélio anser att artikel 43 i STF:s interna bestämmelser, som stöder inledandet av utredningen, inte accepterades av 1988 års konstitution. För rättvisan var det en kränkning av det konstitutionella anklagande brottssystemet, som skiljer anklagarens funktioner åt, eftersom utredningsförfarandet inte inleddes av republikens åklagare, och denna initiala defekt förorenar dess behandling. Enligt honom har utredningarna som syfte kritiska uttalanden mot de ministrar som enligt hans uppfattning skyddas av yttrande- och tankefriheten.

II - ARBETSHYPOTES

Ett beslut av högre domstolar, nämligen: TST, STJ, STF, STM, kan generera bindande effekter med kraften av processuell vägledning vid utfärdande av straff som är begränsade till de jurisdiktioner och befogenheter som uteslutande är tillämpliga på det specifika fallet som analyseras i förfarandet, med efterlevnaden är obligatorisk för juridiska aktörer, direkta och indirekta förvaltningsorgan, med undantag för skillnader mellan domare och ministrar i högre domstolar som när som helst kan granska dessa rättspraxis, eller kongressen och de lagstiftande kamrarna (federala senaten och federala kammaren) har makten att utveckla en annan förståelse av rättspraxis och skapa lagar som reglerar rättsvetenskapen.

III - UTVECKLING

Denna text är avsedd att förtydliga för lekmän i materiell och formell rätt som huvudsakligen är förvirrad över beslut i brännande frågor som ännu inte har reglerats i grundlagen, grundlagsändringar, vanliga lagar, lagstiftande och verkställande dekret, kompletterande federala lagar, provisoriska åtgärder, resolutioner och administrativa regler.

Tesen för detta arbete är att rättspraxis som kallas rättspraxis tvingar domstolar och rättstillämpare att följa sina normativa och vägledande beslut, men medborgare som inte är parter i den rättsliga processen är undantagna, utom när de tillfälligtvis är parter i rättsprocessen; Vanliga medborgare som inte är rättstillämpare och inte är offentliga administratörer är inte skyldiga att följa och följa det som inte är lag, och behöver därför inte vara medvetna om eller respektera dem eftersom rättspraxis inte är lag. Ingen kan ursäkta sig från att följa lagen genom att hävda att de inte vet den, art. 3 LINDB dec lag 4567 av den 4 september 1942. Därför: sammanfattningar, översikter, avgöranden och rättspraxis är inte i kategorin lagar.

Som sagt, det är värt att sammanfatta de senaste fallen som väckt nyfikenhet och folkliga debatter som får de mest skiftande uttryck i media där det kommenteras att:

a) stabila relationer med personer av samma kön är lagliga;

b) samkönade fackföreningar är lagliga;

c) innehav och fritidskonsumtion av ~32 gram marijuana är lagligt;

Därför är det nödvändigt att omedelbart konstatera och bekräfta att dessa rättsliga eftergifter (a; b; c) är registrerade och begränsade till det särskilda fallet och uteslutande gynnar parterna i den undersökta talan som fick den slutliga domen.

I övrigt utgör varje fall in casu ett brott mot gällande lagstiftning, vilket först bryter mot vad civillagen definierar om äktenskap som en stabil förening mellan människor som är man och kvinna, art. 1514 och art. 1517 i civillagen, art. 226 i den federala konstitutionen från 1988 §3 och §5, med förbuden mellan uppstigande och nedstigande släktingar, sammanslagna via indirekt anknytning till styvbarn, och släktingar genom äktenskap, som inte kan gifta sig, måste uppfylla kvalifikationskraven och iaktta förbuden, suspensiva orsaker , och hinder; äktenskapsstadgan och reglerande lagar accepterade inte den stabila föreningen, därför är det inte medborgarens skyldighet att följa denna förståelse i detta ämne som ges av STF.

Sex ministrar röstade för att förklara artikeln oförenlig med grundlagen e i narkotikalagen nr 11 343/2006 i RE-processen nr 635 659, som föreskrev kriminalisering av denna praxis.

De är: Gilmar Mendes (föredragande), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (redan pensionerad) och Cármen Lúcia.

Dias Toffoli röstade för att erkänna artikelns konstitutionella grund, men erkände att lagen redan hade avkriminaliserat praxis sedan dess ursprung – vilket skulle vara ett administrativt och inte kriminellt fel. Trots detta röstade han för att brottmålsdomstolen förblir behörig att handlägga dessa fall.

Luiz Fux följde denna position.

Nunes Marques, Cristiano Zanin och André Mendonça besegrades och röstade för att behålla innehavet av marijuana för personligt bruk som ett brott.

Nästa steg för att bli lag skulle vara att skicka ett ändringsförslag för omröstning och efterföljande antagande och publicering om det godkändes av den federala senaten, vilket inte gjordes. Därför är detta beslut från Högsta domstolen fortfarande anhängigt, eftersom det inte är lag och beror på att varje marijuanaanvändare lämnar in en stämningsansökan för att garantera sin rätt som förklaras i en slutgiltig dom tills kongressen gör dessa åtgärder till en konstitutionell lag.

IV - SLUTSATSER

Det är skillnad mellan en lag och ett beslut av STF eller någon högre domstol som måste vidarebefordra till den nationella senaten besluten av ADIN, ADECON, för omröstning och godkännande av upphävande av lagar och överläggningar som strider mot texten i grundlagen art. . 52, artikel X CF88, modifiering av den, EC 45 art. 8 med dess bindande verkan godkänd av SF med två tredjedelar av rösterna, och publicering som begränsar eller utökar lagens räckvidd, eftersom medborgaren är skyldig att följa de lagar som antagits och publicerats i förbundets officiella tidning, annars , är de högre domstolarnas avgöranden endast obligatoriska inom protokollet över de förfaranden som är föremål för dom från fall till fall i de behöriga domstolarna art. 103-A CF88, och påverkar endast offentliga administratörer.

Följande är skyldiga att följa sammanfattningarna av STF art. 103-A:

a) Rättsväsendets organ.

b) direkt och indirekt offentlig förvaltning.

c) på administrativa områden: federala, statliga, kommunala, utan att det påverkar vad som kan fastställas i lag.

IV- Sammanfattningen är inte lag.

IV-a.1 - Sammanfattningen har bindande kraft uteslutande för beslut i specifika fall i domstolsprotokoll, och dess tillämpning av offentliga ombud i skönsmässiga mål kan bedömas och analyseras, vilket i slutändan endast kommer att analyseras av STF själv, enligt art. . 103-A CF88 §3, som kommer att bedöma om oenigheten är tillåtlig eller inte.

IV-a.2 - Därför, om en evangelisk pastor inte är en agent för direkt eller indirekt administration av ett offentligt organ eller en medlem av rättsväsendet i den federala, statliga eller kommunala sfären, är han inte föremål för efterlevnad av bindande sammanfattningar och kan vägra att utföra äktenskapshandlingar eller stabil förening inom sin religiösa sfär, och på samma sätt underlåter han inte att följa lagen om hans samvete och övertygelse motsätter sig handlingen att inviga en samkönad förening i sin kyrka. Det är inte heller obligatoriskt att acceptera närvaron av en kruka i din kyrka eller gudstjänst om du så önskar och bestämmer dig.

IV-a.3 - Sammanfattning är en administrativ rättsvetenskaplig riktlinje med strikt tillämpning på offentliga tjänstemän inom alla områden;

Iva.4 - Lagen är tvångsmässigt erga omnes, objektiv och allmängiltig.

V - BIBLIOGRAFI

1. BRASILIEN. civillagen. Arrangerad av Jorge Goetten. Fed. Avd. SC. Brasilia: CD, 2023.

2. BRASILIEN. Konstitution (1988). Förbundsrepubliken Brasiliens konstitution. Federala deputeradekammaren, 65:e uppl. Brasilia: CD, 2024.

3. BRASILIEN. Konstitution (1988). Förbundsrepubliken Brasiliens konstitution. Konstitutionell ändring nr 45 från 2004. Ändrar artikeln. Modifierar konst. 37, 40, 42, 48, 96, 149 och 201 i den federala konstitutionen och bestämmelserna i den federala konstitutionen upphäver punkt IX i § 3 i art. 142 i den federala konstitutionen och bestämmelserna i konstitutionellt tillägg nr 20 av den 15 november 1998 och innehåller andra bestämmelser. Federala deputeradekammaren, 65:e uppl. Brasilia: CD, 2024.

4. BRASILIEN. Law of Introduction to the Norms of Brazilian Law – LINDB. Arrangerad av Jorge Goetten. Fed. Rep. SC. Brasilia: CD, 2023.

5. STF. Interna regler för den federala högsta domstolen – RISTF. Federala deputeradekammaren, 65:e uppl. Brasilia: CD, 2024.

6. STF. Federal Högsta domstolen. Nyhetswebbplats Tillgänglig på <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

GESETZGEBUNGSPROAKTIVITÄT DES STF ALS PARALLELGESETZGEBER

GESETZGEBUNGSPROAKTIVITÄT DES STF ALS PARALLELGESETZGEBER

ROBERTO DA SILVA ROCHA

EINLEITUNG

Die Tätigkeit des STF im Rechtssystem war die einer normalen Rechtsvorsorge innerhalb der verfassungsmäßigen Parameter der Gewaltenteilung gemäß Art. CF88 und EG. Unter Juristen, darunter Ives Gandra Martins und andere, pensionierte Minister wie der pensionierte Minister Celso de Mello, ist ein Phänomen aufgetaucht, bei dem die Meinungsverschiedenheit über den Umfang der Kompetenz des STF besteht, den Umfang der Rechtsauslegung zu Themen zu definieren und neu zu definieren, einschließlich derer, die in CF88 ausgelassen und nicht von den gesetzgebenden Kammern geregelt werden. Einige betrachten diese Fälle als übermäßige Gesetzgebungstätigkeit, während andere die übermäßige Gesetzgebungstätigkeit des STF verteidigen, um rechtliche Lücken zu schließen und die semantische Unklarheit des Regulierungstextes zu beseitigen.

I - BIBLIOGRAPHISCHE ÜBERSICHT

I-a Interne Vorschriften des STF Oberster Bundesgerichtshof

RISTF Art. 179. Der Generalstaatsanwalt der Republik kann dem Gericht die Prüfung eines Bundes- oder Landesgesetzes oder eines normativen Aktes vorlegen, damit das Gericht seine Auslegung bestimmen kann.

RISTF Art. 252. Wenn aufgrund einer Entscheidung eines Gerichts oder Tribunals eine unmittelbare Gefahr einer ernsthaften Gefährdung der öffentlichen Ordnung, Gesundheit, Sicherheit oder Finanzen besteht, kann der Generalstaatsanwalt der Republik beantragen, dass der Fall an das Gericht verwiesen wird, damit seine Wirkungen aufgeschoben werden können, wobei dem Obersten Bundesgericht die vollständige Kenntnis des Streitfalls zurückgegeben wird, es sei denn, die Entscheidung beschränkt sich auf die Nebenfrage, in welchem ​​Fall die Kenntnis auf diese beschränkt ist. Einziger Absatz. Ein Antrag auf Verweisung ist nicht zulässig, wenn die angefochtene Entscheidung endgültig und bindend geworden ist oder wenn eine Berufung mit aufschiebender Wirkung zugelassen wird.

RISTF Art. 354-e. Der Vorschlag zur Veröffentlichung, Überprüfung oder Aufhebung einer verbindlichen Zusammenfassung kann eine Angelegenheit mit anerkannter allgemeiner Auswirkung betreffen. In diesem Fall kann er von jedem Richter unmittelbar nach dem Urteil in der Sache zur sofortigen Beratung durch das Plenum des Gerichts in derselben Sitzung vorgelegt werden. (Aufgenommen durch Änderung der Verfahrensordnung Nr. 46 vom 6. Juli 2011)

RISTF Art. 1 Die nachstehend aufgeführten Bestimmungen der internen Regeln treten mit folgendem Wortlaut in Kraft: „Art. 21. (…) § 1 (…) § 2 Der Berichterstatter kann im Falle einer eindeutigen Nichtübereinstimmung mit der Zusammenfassung auch sofort eine außerordentliche Berufung zulassen. § 3 Wenn der Berichterstatter einen Termin zur Urteilsverkündung beantragt oder den Fall dem Gremium vorlegt, gibt er in den Unterlagen an, ob er ihn dem Plenum oder dem Gremium vorlegt, es sei denn, das zuständige Gremium wird durch die einfache Bezeichnung der Klasse bestimmt.

RISTF Art. 326. Es obliegt dem Präsidenten des Ursprungsgerichts, bei Berufung gegen den Ablehnungsbescheid an den Bundesgerichtshof die Zulässigkeit der gemäß den Punkten I bis X des vorigen Artikels eingelegten außerordentlichen Berufung zu prüfen. Art. 327. Der Bundesgerichtshof ist in einer Ratssitzung ausschließlich für die Prüfung des Relevanzarguments der Bundesfrage zuständig. § 1º Eine Bundesfrage gilt als relevant, wenn sie aufgrund ihrer Auswirkungen auf das Rechtssystem und unter Berücksichtigung der moralischen, wirtschaftlichen, politischen oder sozialen Aspekte des Falles die Beurteilung der außerordentlichen Berufung durch den Gerichtshof erfordert. § 2º Gegen die Entscheidung, mit der die Bearbeitung des Relevanzarguments abgelehnt wird, kann eine Berufung in der Sache eingelegt werden.

I-b PRÄZEDENTEN

Das Plenum des Obersten Bundesgerichts (STF) hat die Verhandlung über die Klage wegen Nichteinhaltung eines Grundsatzes (ADPF) 572 abgeschlossen, um die Rechtmäßigkeit und Verfassungsmäßigkeit der Untersuchung (INQ) 4781 zu erklären, die mit dem Ziel eingeleitet wurde, die Existenz betrügerischer Nachrichten (Fake News), verleumderischer Anschuldigungen und Drohungen gegen das Gericht, seine Minister und Familienmitglieder zu untersuchen.

Mit zehn zu einer Stimme setzte sich das Verständnis des Berichterstatters, Minister Edson Fachin, durch, dass die Klage wegen Nichteinhaltung eines Grundsatzes (ADPF) 572, deren Gegenstand die Verordnung 69/2019 des Präsidiums des STF war, die die Einleitung der Untersuchung festlegte, völlig unbegründet ist, „angesichts der Anstiftung zur Schließung des STF, der Todes- oder Gefängnisdrohungen seiner Mitglieder und des angeblichen Ungehorsams gegenüber Gerichtsentscheidungen“. Richter Marco Aurélio unterlag und entschied zugunsten der ADPF.

I-c Kriminelle Organisationen

In seiner Abstimmung stellte Richter Celso de Mello fest, dass die STF die außerordentliche und untypische Funktion hat, jeden tatsächlichen oder potenziellen Schaden an ihrer Unabhängigkeit zu untersuchen, und dass die Regeln der internen Vorschriften der STF, die die Eröffnung der Untersuchung unterstützten, als Instrument zum Schutz und zur Verteidigung der Ordnung und Verfassungsmäßigkeit gelten. Ihm zufolge hätte es keinen Sinn, dem Gericht Instrumente zu entziehen, die es ihm ermöglichen, die demokratische Ordnung, den demokratischen Rechtsstaat und die Institution selbst wirksam zu schützen.

Für den Dekan ist die betrügerische Nachrichtenmaschine ähnlich wie kriminelle Organisationen, aber mit dem Ziel, die Institution zu zwingen. Richter Celso de Mello betonte, dass die Anstiftung zum öffentlichen Hass und die Verbreitung von Straftaten und Drohungen nicht durch die Verfassungsklausel abgedeckt sind, die die Meinungs- und Gedankenfreiheit schützt.

I-d Institutionelle Reaktion

Der Präsident des STF, Minister Dias Toffoli, erklärte, dass das Gericht und seine Minister seit einiger Zeit angegriffen werden und ihre Integrität und Ehre von digitalen Milizen bedroht werden, die die Institution und den demokratischen Rechtsstaat angreifen wollen. Laut dem Minister ist die Eröffnung der Untersuchung durch eine von ihm unterzeichnete Verordnung ein Vorrecht der institutionellen Reaktion, das aufgrund der Eskalation der gegen das Gericht verübten Angriffe notwendig wurde. Er erinnerte daran, dass er die Initiative erst ergriffen habe, nachdem er die „Trägheit oder Selbstgefälligkeit derjenigen festgestellt hatte, die Maßnahmen hätten ergreifen sollen, um die Zunahme der Zahl und Intensität solcher Angriffe zu verhindern.“

I-e Meinungsfreiheit

Der einzige, der anderer Meinung ist, ist Richter Marco Aurélio, der der Ansicht ist, dass Artikel 43 der internen Vorschriften des STF, der die Eröffnung der Untersuchung unterstützt, nicht von der Verfassung von 1988 akzeptiert wurde. Für den Richter gab es einen Verstoß gegen das verfassungsmäßige Anklagesystem, das die Funktionen der Anklageerhebung trennt, da das Ermittlungsverfahren nicht vom Generalstaatsanwalt der Republik eingeleitet wurde und dieser anfängliche Mangel seine Bearbeitung beeinträchtigt. Ihm zufolge haben die Untersuchungen kritische Aussagen gegen die Minister zum Ziel, die seiner Ansicht nach durch die Meinungs- und Gedankenfreiheit geschützt sind.

II - ARBEITSHYPOTHESE

Eine Entscheidung höherer Gerichte, nämlich: TST, STJ, STF, STM, kann verbindliche Wirkungen mit der Kraft einer Verfahrensanleitung bei der Verhängung von Urteilen erzeugen, die auf die ausschließlich für den im Verfahren analysierten konkreten Fall geltenden Gerichtsbarkeiten und Kompetenzen beschränkt sind, wobei ihre Einhaltung für Rechtsakteure sowie direkte und indirekte Verwaltungsorgane obligatorisch ist, mit Ausnahme von Meinungsverschiedenheiten zwischen Richtern und Ministern höherer Gerichte, die diese Rechtsprechung jederzeit überprüfen können, oder dem Kongress und den gesetzgebenden Kammern (Bundessenat und Bundeskammer), die die Befugnis haben, ein anderes Verständnis der Rechtsprechung zu entwickeln und Gesetze zu erlassen, die die Rechtsprechungsangelegenheit regeln.

III - ENTWICKLUNG

Dieser Text soll Laien im materiellen und formellen Recht Klarheit verschaffen, die vor allem bei Entscheidungen zu drängenden Fragen, die noch nicht durch Verfassungsrecht, Verfassungsänderungen, einfache Gesetze, Gesetzes- und Durchführungsverordnungen, ergänzende Bundesgesetze, einstweilige Maßnahmen, Beschlüsse und Verwaltungsvorschriften geregelt wurden, verwirrt sind.

Die These dieser Arbeit ist, dass Präzedenzfälle, sogenannte Fallrechtsprechung, Gerichte und Rechtspraktiker dazu verpflichten, ihre normativen und richtungsweisenden Entscheidungen einzuhalten, aber Bürger, die nicht am Rechtsverfahren beteiligt sind, davon ausgenommen sind, außer wenn sie zufällig am Rechtsverfahren beteiligt sind; normale Bürger, die keine Rechtspraktiker und keine öffentlichen Verwalter sind, sind nicht verpflichtet, das einzuhalten und zu befolgen, was kein Gesetz ist, und müssen es daher nicht kennen oder respektieren, weil Fallrecht kein Gesetz ist. Niemand kann sich von der Einhaltung des Gesetzes entschuldigen, indem er behauptet, es nicht zu kennen, Art. 3 LINDB dec Gesetz 4567 vom 4. September 1942. Daher: Zusammenfassungen, Rezensionen, Urteile und Fallrecht fallen nicht in die Kategorie der Gesetze.

Dennoch lohnt es sich, aktuelle Fälle, die Neugier geweckt haben, und populäre Debatten, die in den Medien die unterschiedlichsten Ausdrücke finden, zusammenzufassen, in denen kommentiert wird, dass:

a) stabile Beziehungen mit Menschen des gleichen Geschlechts legal sind;

b) gleichgeschlechtliche Partnerschaften sind legal;

c) der Besitz und Freizeitkonsum von ~32 Gramm Marihuana ist legal;

Daher muss sofort festgestellt und bekräftigt werden, dass diese gerichtlichen Zugeständnisse (a; b; c) registriert und auf den jeweiligen Fall beschränkt sind und ausschließlich den Parteien in der untersuchten Klage zugute kommen, die das endgültige Urteil erhalten haben.

Andernfalls stellt jeder Fall in casu einen Verstoß gegen die geltende Gesetzgebung dar, der zunächst gegen das verstößt, was das Zivilgesetzbuch über die Ehe als stabile Verbindung zwischen Menschen definiert, die ein Mann und eine Frau sind, Art. 1514 und Art. 1517 des Zivilgesetzbuchs, Art. 226 der Bundesverfassung von 1988 §3 und §5, mit den Verboten zwischen aufsteigenden und absteigenden Verwandten, die über die indirekte Abstammung von Stiefkindern zusammengefasst sind, und angeheirateten Verwandten, die nicht heiraten können, müssen die Qualifikationsanforderungen erfüllen und die Verbote, aufschiebenden Gründe und Hindernisse beachten; Das Ehegesetz und die Regulierungsgesetze akzeptierten die stabile Verbindung nicht, daher ist es nicht die Pflicht des Bürgers, dieses Verständnis des STF zu diesem Thema zu beachten.

Sechs Minister stimmten dafür, den Artikel für verfassungswidrig zu erklären. e des Drogengesetzes Nr. 11.343/2006 im RE-Prozess Nr. 635.659, das die Kriminalisierung dieser Praxis vorsah.

Es handelt sich um: Gilmar Mendes (Berichterstatter), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (bereits im Ruhestand) und Cármen Lúcia.

Dias Toffoli stimmte für die Anerkennung der Verfassungsmäßigkeit des Artikels, räumte jedoch ein, dass das Gesetz die Praxis seit ihrer Entstehung bereits entkriminalisiert hatte – was ein administratives und kein strafrechtliches Vergehen wäre. Trotzdem stimmte er dafür, dass das Strafgericht weiterhin für die Behandlung dieser Fälle zuständig bleiben sollte.

Luiz Fux folgte dieser Position.

Nunes Marques, Cristiano Zanin und André Mendonça unterlagen und stimmten dafür, den Besitz von Marihuana für den persönlichen Gebrauch als Verbrechen beizubehalten.

Der nächste Schritt, um Gesetz zu werden, wäre, eine Änderung zur Abstimmung und anschließenden Verabschiedung und Veröffentlichung zu senden, wenn sie vom Bundessenat genehmigt wird, was nicht geschehen ist. Daher steht diese Entscheidung des Obersten Gerichtshofs noch aus, da es sich nicht um ein Gesetz handelt und davon abhängt, dass jeder Marihuanakonsument eine Klage einreicht, um sein in einem endgültigen Urteil erklärtes Recht zu garantieren, bis der Kongress diese Maßnahmen zu einem Verfassungsgesetz macht.

IV - SCHLUSSFOLGERUNGEN

Es besteht ein Unterschied zwischen einem Gesetz und einer Entscheidung des STF oder eines höheren Gerichts, das die Entscheidungen von ADIN, ADECON, zur Abstimmung und Genehmigung der Aufhebung von Gesetzen und Beratungen, die gegen den Text des Verfassungsgesetzes Art. 52, Punkt X CF88 verstoßen, an den Nationalen Senat weiterleiten muss, wobei dieser Artikel EG 45 geändert wird. 8 mit seiner verbindlichen Wirkung, die von der SF mit zwei Dritteln der Stimmen genehmigt wird, und Veröffentlichungen, die den Geltungsbereich des Gesetzes einschränken oder erweitern, da der Bürger verpflichtet ist, die erlassenen und im Amtsblatt der Union veröffentlichten Gesetze einzuhalten, andernfalls sind die Entscheidungen der höheren Gerichte nur in den Protokollen der Verfahren verbindlich, die von Fall zu Fall von den zuständigen Gerichten entschieden werden müssen, Art. 103-A CF88, und betreffen nur öffentliche Verwalter.

Die folgenden Personen sind verpflichtet, den Zusammenfassungen des STF Art. 103-A zu folgen:

a) Organe der Justiz;

b) direkte und indirekte öffentliche Verwaltung;

c) in Verwaltungsbereichen: Bund, Länder, Gemeinden, unbeschadet dessen, was gesetzlich festgelegt werden kann.

IV- Die Zusammenfassung ist kein Gesetz.

IV-a.1 - Die Zusammenfassung ist ausschließlich für Entscheidungen in bestimmten Fällen in Gerichtsakten bindend, und ihre Anwendung durch öffentliche Bedienstete in Ermessensfällen kann beurteilt und analysiert werden, was letztendlich nur vom STF selbst gemäß Art. 103-A CF88 §3 analysiert wird, der beurteilen wird, ob die Meinungsverschiedenheit zulässig ist oder nicht.

IV-a.2 - Wenn ein evangelischer Pfarrer daher kein Bediensteter der direkten oder indirekten Verwaltung einer öffentlichen Stelle oder Mitglied der Justiz des Bundes-, Landes- oder Gemeindebereichs ist, unterliegt er nicht der Einhaltung verbindlicher Zusammenfassungen und kann sich weigern, Eheschließungen oder dauerhafte Verbindungen in seinem religiösen Bereich vorzunehmen, und in gleicher Weise verstößt er nicht gegen das Gesetz, wenn sein Gewissen und seine Überzeugungen dem Akt der Weihe einer gleichgeschlechtlichen Verbindung in seiner Kirche entgegenstehen. Es ist auch nicht zwingend erforderlich, die Anwesenheit eines Kiffers in Ihrer Kirche oder Ihrem Gottesdienst zu akzeptieren, wenn Sie dies wünschen und entscheiden.

IV-a.3 – Zusammenfassung ist eine verwaltungsrechtliche Richtlinie mit strikter Anwendung auf öffentliche Bedienstete in allen Bereichen;

Iva.4 – Das Gesetz ist zwingend erga omnes, objektiv und universell.

V – BIBLIOGRAPHIE

1. BRASILIEN. Zivilgesetzbuch. Organisiert von Jorge Goetten. Fed. Dep. SC. Brasília: CD, 2023.

2. BRASILIEN. Verfassung (1988). Verfassung der Föderativen Republik Brasilien. Bundesabgeordnetenkammer, 65. Ausgabe. Brasília: CD, 2024.

3. BRASILIEN. Verfassung (1988). Verfassung der Föderativen Republik Brasilien. Verfassungsänderung Nr. 45 von 2004. Ändert den Artikel. Ändert die Art. 37, 40, 42, 48, 96, 149 und 201 der Bundesverfassung und Bestimmungen der Bundesverfassung, hebt Punkt IX von § 3 von Art. 142 der Bundesverfassung und Bestimmungen der Verfassungsänderung Nr. 20 vom 15. November 1998 auf und enthält weitere Bestimmungen. Bundesabgeordnetenkammer, 65. Aufl. Brasília: CD, 2024.

4. BRASILIEN. Einführungsgesetz zu den Normen des brasilianischen Rechts – LINDB. Organisiert von Jorge Goetten. Bundesabgeordneter SC. Brasília: CD, 2023.

5. STF. Geschäftsordnung des Obersten Bundesgerichtshofs – RISTF. Bundesabgeordnetenkammer, 65. Aufl. Brasília: CD, 2024.

6. STF. Oberster Bundesgerichtshof. Nachrichten-Website verfügbar unter <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político