ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΠΡΟΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΤΦ ΩΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗ

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΠΡΟΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΤΦ ΩΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗ

ROBERTO DA SILVA ROCHA

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η δραστηριότητα του STF στο δικαιοδοτικό σύστημα ήταν αυτή της συνήθους δικαστικής διάταξης εντός των συνταγματικών παραμέτρων της κατανομής των εξουσιών σύμφωνα με το άρθ. CF88 και EC. Ένα φαινόμενο έχει εμφανιστεί μεταξύ νομικών, συμπεριλαμβανομένου του Ives Gandra Martins και άλλων, συνταξιούχων υπουργών όπως ο συνταξιούχος υπουργός Celso de Mello, οι οποίοι διαφωνούν μεταξύ τους σχετικά με την έκταση της αρμοδιότητας του STF να ορίζει και να επαναπροσδιορίζει το πεδίο της νομικής ερμηνείας σε θέματα συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παραλείπονται στο CF88 και δεν ρυθμίζεται από τα νομοθετικά σώματα. Ορισμένοι θεωρούν αυτές τις υποθέσεις ως υπερβολική νομοθετική δραστηριότητα, ενώ άλλοι υπερασπίζονται τη νομοθετική υπερδραστηριότητα του STF για την κάλυψη νομικών κενών και την επίλυση της σημασιολογικής ασάφειας του κανονιστικού κειμένου.

Ι - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

I-a Εσωτερικοί Κανονισμοί του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου STF

RISTF Art. 179. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας μπορεί να υποβάλει στο Δικαστήριο εξέταση ομοσπονδιακού ή πολιτειακού νόμου ή κανονιστικής πράξης ώστε το Δικαστήριο να αποφασίσει την ερμηνεία του.

RISTF Art. 252. Όταν, από μια απόφαση που εκδόθηκε σε οποιοδήποτε Δικαστήριο ή Δικαστήριο, υπάρχει άμεσος κίνδυνος σοβαρής βλάβης στη δημόσια τάξη, υγεία, ασφάλεια ή οικονομικά, ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας μπορεί να ζητήσει την παραπομπή της υπόθεσης στο δικαστήριο. ότι τα αποτελέσματά της μπορεί να ανασταλούν, επιστρέφοντας πλήρη γνώση της διαφοράς στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, εκτός εάν η απόφαση περιορίζεται στο παρεμπίπτον ζήτημα, οπότε η γνώση περιορίζεται σε αυτό. Μοναδική παράγραφος. Η αίτηση παραπομπής δεν γίνεται παραδεκτή εάν η προσβαλλόμενη απόφαση έχει καταστεί οριστική και δεσμευτική ή εάν γίνει δεκτή προσφυγή με ανασταλτικό αποτέλεσμα.

RISTF Art. 354-ε. Η πρόταση για δημοσίευση, αναθεώρηση ή ακύρωση μιας δεσμευτικής περίληψης μπορεί να αφορά ένα ζήτημα αναγνωρισμένου γενικού αντίκτυπου, οπότε μπορεί να παρουσιαστεί από οποιοδήποτε Δικαστήριο αμέσως μετά την κρίση επί της ουσίας της υπόθεσης, για άμεση συζήτηση από το πλήρες Δικαστήριο στην ίδια συνεδρίαση. (Περιλαμβάνεται από την Τροποποίηση του Κανονισμού Αρ. 46, της 6ης Ιουλίου 2011)

RISTF Art. 1 Οι διατάξεις των Εσωτερικών Κανόνων που παρατίθενται παρακάτω τίθενται σε ισχύ με την ακόλουθη διατύπωση: «Άρθρο. 21. (…) § 1 (…) § 2 Ο εισηγητής μπορεί επίσης, σε περίπτωση σαφούς διαφωνίας με την Περίληψη, να κάνει αμέσως έκτακτη προσφυγή. § 3 Όταν ζητά ημερομηνία για την έκδοση απόφασης ή παρουσιάζει την υπόθεση στην ειδική ομάδα, ο εισηγητής αναφέρει στα πρακτικά εάν την υποβάλλει στην Ολομέλεια ή στην Επιτροπή, εκτός εάν το αρμόδιο όργανο καθορίζεται από τον απλό ορισμό της τάξης.

RISTF Art. 326. Είναι ευθύνη του Προέδρου του Δικαστηρίου προέλευσης, μετά από έφεση της απορριπτικής απόφασης στο Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο, να εξετάσει το παραδεκτό της έκτακτης προσφυγής που ασκήθηκε σύμφωνα με τα σημεία Ι έως Χ του προηγούμενου άρθρου. Τέχνη. 327. Το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο, σε μια σύνοδο του Συμβουλίου, είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την εξέταση του επιχειρήματος της συνάφειας του ομοσπονδιακού ζητήματος. § 1º Ένα ομοσπονδιακό ζήτημα θεωρείται σχετικό εάν, λόγω των επιπτώσεών του στο νομικό σύστημα και λαμβάνοντας υπόψη τις ηθικές, οικονομικές, πολιτικές ή κοινωνικές πτυχές της υπόθεσης, απαιτεί την αξιολόγηση της έκτακτης προσφυγής από το Δικαστήριο. § 2º Κατά της απόφασης που απορρίπτει την επεξεργασία του σχετικού επιχειρήματος μπορεί να ασκηθεί έφεση επί της ουσίας.

Ι-β ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

Η Ολομέλεια του Ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστηρίου (STF) ολοκλήρωσε τη δίκη της αξίωσης μη συμμόρφωσης με θεμελιώδη αρχή (ADPF) 572 για να δηλώσει τη νομιμότητα και τη συνταγματικότητα της έρευνας (INQ) 4781, που ξεκίνησε με στόχο τη διερεύνηση της ύπαρξης για δόλιες ειδήσεις (fake news), συκοφαντικές κατηγορίες και απειλές κατά του Δικαστηρίου, των υπουργών και των μελών της οικογένειάς του.

Με δέκα ψήφους κατά μία, η κατανόηση του εισηγητή, Υπουργού Edson Fachin, υπερίσχυσε ότι ο ισχυρισμός περί μη συμμόρφωσης με θεμελιώδη αρχή (ADPF) 572, αντικείμενο του οποίου ήταν το διάταγμα 69/2019 της Προεδρίας του STF, το οποίο καθόρισε Η έναρξη της έρευνας είναι εντελώς αβάσιμη, «δεδομένης της παρότρυνσης για κλείσιμο του STF, των απειλών θανάτου ή φυλάκισης των μελών του και της εικαζόμενης ανυπακοής των δικαστικών αποφάσεων». Ο δικαστής Marco Aurélio ηττήθηκε και αποφάνθηκε υπέρ του ADPF.

I-c Εγκληματικές οργανώσεις

Στην ψηφοφορία του, ο δικαστής Celso de Mello σημείωσε ότι το STF έχει την εξαιρετική και άτυπη λειτουργία της διερεύνησης οποιασδήποτε πραγματικής ή πιθανής βλάβης στην ανεξαρτησία του και οι κανόνες του εσωτερικού κανονισμού του STF που υποστήριξαν την έναρξη της έρευνας πληρούν τις προϋποθέσεις για την προστασία και υπεράσπιση της τάξης και της συνταγματικότητας. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θα είχε νόημα να αφαιρεθούν από το Δικαστήριο όργανα που του επιτρέπουν να προστατεύει αποτελεσματικά τη δημοκρατική τάξη, το Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου και τον ίδιο τον θεσμό.

Για τον κοσμήτορα, η δόλια μηχανή ειδήσεων είναι παρόμοια με εγκληματικές οργανώσεις, αλλά με σκοπό τον εξαναγκασμό του θεσμού. Ο δικαστής Celso de Mello τόνισε ότι η υποκίνηση δημόσιου μίσους και η διάδοση αδικημάτων και απειλών δεν καλύπτονται από τη συνταγματική ρήτρα που προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης. ρυθμότητα έκφρασης και σκέψης.

Ι-δ Θεσμική αντίδραση

Ο πρόεδρος του STF, υπουργός Dias Toffoli, δήλωσε ότι, εδώ και αρκετό καιρό, το Δικαστήριο και οι υπουργοί του δέχονται επίθεση και απειλούνται η ακεραιότητα και η τιμή τους από ψηφιακές πολιτοφυλακές που επιδιώκουν να επιτεθούν στο θεσμό και το Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου. . Σύμφωνα με τον υπουργό, η έναρξη της ανάκρισης, με διάταγμα που υπέγραψε, αποτελεί προνόμιο θεσμικής αντίδρασης που κατέστη αναγκαία λόγω της κλιμάκωσης των επιθέσεων κατά του Δικαστηρίου. Υπενθύμισε ότι πήρε την πρωτοβουλία μόνο αφού σημείωσε την «αδράνεια ή τον εφησυχασμό εκείνων που θα έπρεπε να είχαν λάβει μέτρα για να αποτρέψουν την αύξηση του αριθμού και της έντασης τέτοιων επιθέσεων».

I-e Ελευθερία έκφρασης

Ο μόνος που διαφωνεί, ο δικαστής Marco Aurélio θεωρεί ότι το άρθρο 43 του Εσωτερικού Κανονισμού του STF, το οποίο υποστηρίζει την έναρξη της έρευνας, δεν έγινε δεκτό από το Σύνταγμα του 1988. Για τη δικαιοσύνη, υπήρξε παραβίαση του συνταγματικού καταγγελτικού ποινικού συστήματος, το οποίο διαχωρίζει τις λειτουργίες της κατηγορίας, αφού η ανακριτική διαδικασία δεν κινήθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και αυτό το αρχικό ελάττωμα μολύνει την επεξεργασία της. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι έρευνες έχουν ως αντικείμενο επικριτικές δηλώσεις κατά των υπουργών που κατά την άποψή του προστατεύονται από την ελευθερία έκφρασης και σκέψης.

II - ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μια απόφαση ανώτερων δικαστηρίων, συγκεκριμένα: TST, STJ, STF, STM, μπορεί να δημιουργήσει δεσμευτικά αποτελέσματα με τη ισχύ της δικονομικής καθοδήγησης στην έκδοση ποινών που περιορίζονται στις δικαιοδοσίες και τις αρμοδιότητες που ισχύουν αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη υπόθεση που αναλύεται στη διαδικασία, με η συμμόρφωσή του είναι υποχρεωτική για τους νομικούς φορείς, τους άμεσους και έμμεσους φορείς διοίκησης, εκτός από τις αποκλίσεις μεταξύ δικαστών και υπουργών ανώτερων δικαστηρίων που μπορούν ανά πάσα στιγμή να αναθεωρήσουν αυτές τις νομολογίες, ή το Κογκρέσο και τα νομοθετικά σώματα (Ομοσπονδιακή Γερουσία και Ομοσπονδιακό Επιμελητήριο) έχουν την εξουσία να αναπτύξει μια διαφορετική κατανόηση της νομολογίας και να δημιουργήσει νόμους που ρυθμίζουν το νομικό ζήτημα.

III - ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Αυτό το κείμενο προορίζεται να διευκρινίσει τους μη ειδικούς του ουσιαστικού και τυπικού δικαίου που βρίσκονται κυρίως σε σύγχυση σχετικά με αποφάσεις για φλέγοντα ζητήματα που δεν έχουν ακόμη ρυθμιστεί από συνταγματικό δίκαιο, συνταγματικές τροποποιήσεις, συνήθεις νόμους, νομοθετικά και εκτελεστικά διατάγματα, συμπληρωματικούς ομοσπονδιακούς νόμους, προσωρινά μέτρα, ψηφίσματα και διοικητικοί κανόνες.

Η θέση αυτής της εργασίας είναι ότι τα δικαστικά προηγούμενα που ονομάζονται νομολογία υποχρεώνουν τα δικαστήρια και τους δικηγόρους να συμμορφώνονται με τις κανονιστικές και κατευθυντήριες αποφάσεις τους, αλλά οι πολίτες που δεν συμμετέχουν στη νομική διαδικασία εξαιρούνται, εκτός εάν είναι παρεμπιπτόντως μέρη στη νομική διαδικασία. Οι απλοί πολίτες που δεν είναι νομικοί και δεν είναι δημόσιοι διαχειριστές δεν είναι υποχρεωμένοι να συμμορφώνονται και να τηρούν ό,τι δεν είναι νόμος και επομένως δεν χρειάζεται να τους γνωρίζουν ή να τους σέβονται επειδή η νομολογία δεν είναι νομική. Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την τήρηση του νόμου ισχυριζόμενος ότι δεν το γνωρίζει, άρθ. 3 LINDB dec law 4567 της 4ης Σεπτεμβρίου 1942. Επομένως: οι περιλήψεις, οι κριτικές, οι αποφάσεις και η νομολογία δεν ανήκουν στην κατηγορία των νόμων.

Τούτου λεχθέντος, αξίζει να συνυπολογίσουμε πρόσφατες περιπτώσεις που έχουν προκαλέσει την περιέργεια και τις δημοφιλείς συζητήσεις που βρίσκουν τις πιο ποικίλες εκφράσεις στα μέσα ενημέρωσης στα οποία σχολιάζεται ότι:

α) οι σταθερές σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου είναι νόμιμες·

β) οι ομόφυλες ενώσεις είναι νόμιμες.

γ) η κατοχή και η ψυχαγωγική κατανάλωση ~32 γραμμαρίων μαριχουάνας είναι νόμιμη.

Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να δηλωθεί αμέσως και να επιβεβαιωθεί ότι αυτές οι δικαστικές παραχωρήσεις (α; β; γ) είναι καταχωρημένες και περιορίζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση και ωφελούνται αποκλειστικά μόνο τα μέρη στην υπό εξέταση αγωγή που έλαβε την οριστική απόφαση.

Σε αντίθετη περίπτωση, κάθε περίπτωση in casu συνιστά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας, η οποία καταρχήν παραβιάζει όσα ορίζει ο Αστικός Κώδικας για τον γάμο ως σταθερή ένωση μεταξύ ατόμων που είναι άνδρας και γυναίκα, άρθρ. 1514 και άρθρ. 1517 ΑΚ, άρθ. 226 του Ομοσπονδιακού Συντάγματος του 1988 § 3 και § 5, με τις απαγορεύσεις μεταξύ ανιόντων και κατιόντων συγγενών, συγκεντρωμένες μέσω έμμεσης συσχέτισης θετών τέκνων και συγγενών από γάμο, που δεν μπορούν να παντρευτούν, πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις προσόντων και να τηρούν τις απαγορεύσεις, ανασταλτικές αιτίες , και εμπόδια? το καταστατικό του γάμου και οι κανονιστικοί νόμοι δεν αποδέχονταν τη σταθερή ένωση, επομένως, δεν είναι υποχρέωση του πολίτη να τηρήσει αυτήν την αντίληψη σχετικά με αυτό το θέμα που δόθηκε από το STF.

Έξι υπουργοί ψήφισαν για να κηρυχθεί αντισυνταγματικό το άρθρο ε του Ν. 11.343/2006 περί Ναρκωτικών στη διαδικασία RE Νο. 635.659, που προέβλεπε την ποινικοποίηση αυτής της πρακτικής.

Πρόκειται για τους: Gilmar Mendes (εισηγητής), Alexandre de Moraes, Edson Fachin, Luís Roberto Barroso, Rosa Weber (ήδη συνταξιούχος) και Cármen Lúcia.

Ο Ντίας Τοφφόλι ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης της συνταγματικότητας του άρθρου, αλλά αναγνώρισε ότι ο νόμος είχε ήδη αποποινικοποιήσει την πρακτική από την αρχή της – κάτι που θα ήταν διοικητικό και όχι ποινικό παράπτωμα. Παρά ταύτα, ψήφισε το Κακουργιοδικείο να παραμείνει αρμόδιο να χειριστεί αυτές τις υποθέσεις.

Ο Λουίζ Φουξ ακολούθησε αυτή τη θέση.

Οι Nunes Marques, Cristiano Zanin και André Mendonça ηττήθηκαν, ψηφίζοντας υπέρ της διατήρησης της κατοχής μαριχουάνας για προσωπική χρήση ως έγκλημα.

Το επόμενο βήμα για να γίνει νόμος θα ήταν η αποστολή μιας τροπολογίας για ψηφοφορία και η επακόλουθη ψήφιση και δημοσίευση εάν εγκριθεί από την Ομοσπονδιακή Γερουσία, κάτι που δεν έγινε. Ως εκ τούτου, αυτή η απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο εκκρεμεί ακόμη, καθώς δεν είναι νόμος και εξαρτάται από κάθε χρήστη μαριχουάνας που θα υποβάλει αγωγή για να εγγυηθεί το δικαίωμά του που δηλώνεται σε τελική απόφαση έως ότου το Κογκρέσο κάνει αυτά τα μέτρα συνταγματικό νόμο.

IV - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Υπάρχει διαφορά μεταξύ νόμου και απόφασης του STF ή οποιουδήποτε ανώτερου δικαστηρίου που πρέπει να διαβιβάσει στην Εθνική Γερουσία τις αποφάσεις των ADIN, ADECON, για ψήφιση και έγκριση ακύρωσης νόμων και διαβουλεύσεων που παραβιάζουν το κείμενο του συνταγματικού δικαίου . 52, στοιχείο X CF88, τροποποιώντας το, ΕΚ 45 άρθ. 8 με δεσμευτική ισχύ που εγκρίθηκε από το SF με τα δύο τρίτα των ψήφων, και δημοσίευση που περιορίζει ή διευρύνει το πεδίο εφαρμογής του νόμου, επειδή ο πολίτης υποχρεούται να συμμορφώνεται με τους νόμους που θεσπίζονται και δημοσιεύονται στην επίσημη εφημερίδα του σωματείου, διαφορετικά , οι αποφάσεις των ανώτερων δικαστηρίων είναι υποχρεωτικές μόνο στα πρακτικά των διαδικασιών που υπόκεινται σε κρίση κατά περίπτωση στα αρμόδια δικαστήρια άρθ. 103-A CF88 και επηρεάζουν μόνο τους δημόσιους διαχειριστές.

Οι παρακάτω υποχρεούνται να ακολουθούν τις περιλήψεις του άρθρου STF. 103-Α:

α) τα όργανα της δικαιοσύνης·

β) άμεση και έμμεση δημόσια διοίκηση.

γ) σε διοικητικούς τομείς: ομοσπονδιακός, κρατικός, δημοτικός, με την επιφύλαξη των όσων μπορεί να ορίσει ο νόμος.

IV- Η Περίληψη δεν είναι νόμος.

IV-a.1 - Η περίληψη έχει δεσμευτική ισχύ αποκλειστικά για αποφάσεις σε συγκεκριμένες υποθέσεις στα δικαστικά αρχεία και η εφαρμογή της από δημόσιους φορείς σε διακριτικές υποθέσεις μπορεί να αξιολογηθεί και να αναλυθεί, η οποία τελικά θα αναλυθεί μόνο από το ίδιο το STF, σύμφωνα με το άρθρο . 103-A CF88 §3, που θα κρίνει αν η διαφωνία είναι παραδεκτή ή όχι.

IV-a.2 - Επομένως, εάν ένας ευαγγελικός πάστορας δεν είναι εκπρόσωπος της άμεσης ή έμμεσης διοίκησης ενός δημόσιου φορέα ή μέλος του δικαστικού σώματος της ομοσπονδιακής, πολιτειακής ή δημοτικής σφαίρας, δεν υπόκειται σε συμμόρφωση με δεσμευτικές περιλήψεις και μπορεί να αρνηθεί να πραγματοποιήσει πράξεις γάμου ή σταθερής ένωσης στη θρησκευτική του σφαίρα, και με τον ίδιο τρόπο, δεν παραλείπει να συμμορφωθεί με το νόμο εάν η συνείδησή του και οι πεποιθήσεις του αντιτίθενται στην πράξη καθαγιασμού μιας ομοφυλοφιλικής ένωσης στην εκκλησία του. Ούτε είναι υποχρεωτικό να αποδεχτείτε την παρουσία ενός κεφαλιού στην εκκλησία ή τη λατρεία σας, εάν το επιθυμείτε και το αποφασίσετε.

IV-α.3 - Η περίληψη είναι μια διοικητική νομολογία αυστηρής εφαρμογής στους δημόσιους υπαλλήλους σε όλους τους τομείς.

Iva.4 - Ο νόμος είναι καταναγκαστικός erga omnes, αντικειμενικός και καθολικός.

V - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Αστικός Κώδικας. Διοργάνωση Jorge Goetten. Fed. Τμ. SC. Μπραζίλια: CD, 2023.

2. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Σύνταγμα (1988). Σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας. Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, 65η έκδ. Μπραζίλια: CD, 2024.

3. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Σύνταγμα (1988). Σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας. Συνταγματική Τροποποίηση Αρ. 45 του 2004. Τροποποιεί το άρθρο. Τροποποιεί τις τέχνες. 37, 40, 42, 48, 96, 149, και 201 του Ομοσπονδιακού Συντάγματος και διατάξεις του Ομοσπονδιακού Συντάγματος, καταργεί το στοιχείο IX της § 3 του άρθρ. 142 του Ομοσπονδιακού Συντάγματος και τις διατάξεις της Συνταγματικής Τροποποίησης Αρ. 20, της 15ης Νοεμβρίου 1998, και περιέχει άλλες διατάξεις. Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, 65η έκδ. Μπραζίλια: CD, 2024.

4. ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Νόμος εισαγωγής στους κανόνες του βραζιλιάνικου δικαίου – LINDB. Διοργάνωση Jorge Goetten. Fed. Αντιπρ. SC. Μπραζίλια: CD, 2023.

5. STF. Εσωτερικοί Κανονισμοί του Ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστηρίου – RISTF. Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, 65η έκδ. Μπραζίλια: CD, 2024.

6. STF. Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο. Ιστότοπος ειδήσεων Διαθέσιμος στη διεύθυνση <https://portal.stf.jus.br/noticias/verNoticiaDetalhe.asp?>

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político