Ιμπεριαλιστική Εκμετάλλευση
Τρία μοντέλα, τρία παραδείγματα, τρεις περιπτώσεις εμπορικής, πολιτικής, οικονομικής και εγωιστικής εκμετάλλευσης και απληστίας.
Ο βασιλιάς της πλατείας, ο Βολιβιανός δισεκατομμυριούχος που εκμεταλλεύτηκε τα ορυχεία αργύρου της Βολιβίας στο έπακρο και ξόδεψε την περιουσία από την πώληση των ορυκτών περιουσιακών στοιχείων της Βολιβίας.
Τη δεκαετία του 1960, υπήρχε ένας Λατινοαμερικανός Έλον Μασκ που αγόραζε όλα τα ποτά, το ουίσκι και τις γυναίκες στην Ευρώπη με την περιουσία από την πώληση αργύρου από τα ορυχεία της Βολιβίας, χωρίς να αφήνει τίποτα στους συμπατριώτες του Βολιβιανούς, και έζησε μια ζωή ατελείωτης πολυτέλειας μέχρι να εξαντληθεί το ορυχείο αργύρου. Το όνομά του: Αντένορ Πατίνο, ο οποίος αργότερα άρχισε να εκμεταλλεύεται τα μεγαλύτερα ορυχεία κασσίτερου στον κόσμο.
Έγινε διάσημος για τη διοργάνωση του πιο πλούσιου πάρτι στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία μέχρι εκείνη την ημερομηνία, στο οποίο παρευρέθηκαν 700 καλεσμένοι, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τις μεγαλύτερες διασημότητες του κόσμου της εποχής. Αυτή η εκδήλωση, μια απόδειξη της τεράστιας πολυτέλειας που σημάδεψε για πάντα το διεθνές τζετ σετ, περιλάμβανε Ευρωπαίους ευγενείς, αστέρες του Χόλιγουντ, εκατομμυριούχους και τραπεζίτες.
Η δεύτερη περίπτωση ήταν στην Αμάπα, με το μεγαλύτερο και μοναδικό απόθεμα μεταλλεύματος μαγγανίου χρήσιμο στην κατασκευή θωράκισης για πλοία και άρματα μάχης. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αξιοποιήθηκε στα όριά του και σήμερα η πολιτεία της Αμάπα εξαλείφεται από ΜΚΟ που ελέγχουν και ελαχιστοποιούν τα έργα εξερεύνησης και γεωργίας με την περίφημη γραμμή περιορισμού που χρησιμοποιείται στη στρατηγική παράλυσης των φτωχών χωρών, η οποία κυμαίνεται από την απλή υπεράσπιση των αυτόχθονων πληθυσμών έως τους κινδύνους των δασικών πυρκαγιών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της υπεράσπισης της δημοκρατίας, της εργασίας των σκλάβων, της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και τώρα το τελευταίο επιχείρημα αντίστασης, που είναι οι απειλές της εντροπικής υπερθέρμανσης του πλανήτη. Έτσι, οι ΗΠΑ πήραν το εκατό τοις εκατό των αποθεμάτων μαγγανίου της Αμάπα για να δημιουργήσουν ένα βουνό από αποθέματα ορυκτών ανοιχτών ορυχείων για να εγγυηθούν το μποϊκοτάζ των εξαγωγών που προέρχονταν προηγουμένως από τη Σοβιετική Ένωση λόγω του Ψυχρού Πολέμου.
Έτσι, εξάντλησαν ολόκληρο το κοίτασμα της Αμάπα λόγω της απληστίας των ΗΠΑ και μείναμε για αρκετά χρόνια χωρίς νέο κοίτασμα μαγγανίου. Λεηλάτησαν την περιοχή της Αμαπά, η οποία μετατράπηκε σε κράτος, στη συνέχεια εγκατέλειψαν και απαγόρευσαν οικονομικές δραστηριότητες στο όνομα ψεύτικων σημαιών περιβαλλοντικού προστατευτισμού και διάχυτων δικαιωμάτων, όπως κάνει πάντα το ΝΑΤΟ στην μετα-αποικιακή του οργή εναντίον των περιφερειακών χωρών.
Τέλος, η τρίτη περίπτωση κλοπής καουτσουκόδεντρων. Η Βραζιλία ήταν η πατρίδα των φυτειών καουτσούκ, του μαγικού χυμού που εξάγεται από το άγριο στέλεχος, μοναδικό στον κόσμο. Στη συνέχεια, οι ξένοι εγκαταστάθηκαν στη Μανάους, την πρωτεύουσα της πολιτείας Αμαζόνας, και εξήγαγαν και εκμεταλλεύονταν την ημι-σκλαβική εργασία των εργατών, οι οποίοι, στο τέλος του μήνα, χρωστούσαν πολύ περισσότερα από όσα λάμβαναν σε μισθούς, το ενοίκιο για το δωμάτιο ή το κρεβάτι στο κατάλυμα, το φαγητό, το νερό, το ποτό. Στο τέλος, ήταν πάντα χρεωμένοι στους εργολάβους από την Ευρώπη, και οι σκλάβοι εργάτες στρατολογούνταν γενικά από την Καατίνγκα, τα βορειοανατολικά, αναλφάβητοι, φτωχοί και πεινασμένοι. Αυτή ήταν η καλύτερη επιχείρηση στον κόσμο μετά το τέλος της αφρικανικής δουλείας.
Νόμιζαν ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Χρειάστηκε να κλέψουν σπορόφυτα για να διαδώσουν αυτό το φυτό, που προέρχεται αποκλειστικά από τον Αμαζόνιο, σε όλο τον κόσμο, και έφτιαξαν ένα αλάνθαστο σχέδιο για να ματαιώσουν όλα τα εμπόδια που είχαν θέσει οι βραζιλιάνικες αρχές για να αποτρέψουν την έξοδο σπορόφυτων καουτσουκόδεντρων από τη Βραζιλία.
Κατάφεραν να τα μεταφέρουν στην Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ, την Καμπότζη και την Ταϊλάνδη, και έτσι η Βραζιλία έχασε το μονοπώλιό της και τον πλούτο που έφερε στην περιοχή Μανάους, η οποία φτωχοποιήθηκε και εγκαταλείφθηκε οικονομικά και πολιτιστικά. Η πρώτη πόλη στη Βραζιλία που απέκτησε ηλεκτρικό ρεύμα επέστρεψε στην εποχή της ζούγκλας.
Nenhum comentário:
Postar um comentário