quinta-feira, 30 de novembro de 2023

Η επεκτασιμότητα του κακού

Η επεκτασιμότητα του κακού

Η οικειοθελής αποχώρηση 500.000 στρατιωτικού προσωπικού από το έδαφος της Ανατολικής Γερμανίας, της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, που κατεχόταν από την ΕΣΣΔ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και μαζί με την αναχώρηση περισσότερων από τριών εκατομμυρίων συγγενών του ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού και των πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών. αλλά η αμερικανική στρατιωτική παρουσία συνεχίστηκε στη Γερμανία από την ίδια ημερομηνία, καθώς ολόκληρο το νησί της Οκινάουα παραμένει κατεχόμενο από τους Αμερικανούς.

Η αποχώρηση των Σοβιετικών θα ήταν αναπόφευκτη λόγω των αυξανόμενων πολιτιστικών ταλαιπωριών αυτής της εισβολής ασυμβίβαστες με την κανονικότητα, αναπόφευκτα οι ΗΠΑ θα σταματήσουν να καταλαμβάνουν τις 120 βάσεις στη Γερμανία και τις 119 βάσεις στην Οκινάουα κάπου στο μέλλον, με τον ίδιο τρόπο που άφησαν την Αφγανιστάν και μια μέρα θα φύγουν από τη Συρία και θα φύγουν από το έδαφος του Ιράκ.

Θα ήταν καλύτερο να το κάνετε αυτό υπομονετικά και προοδευτικά για να αποφύγετε τη διαφυγή, όπως να φύγετε από το Βιετνάμ και επίσης το Αφγανιστάν.

Μια μέρα η κατοχή των Νήσων Φώκλαντ θα έχει το ίδιο τέλος με το Αφγανιστάν για τους Βρετανούς.

Στην περίπτωση της κλιμάκωσης των αψιμαχιών στην πρώην Γιουγκοσλαβία που είχαν ως αποτέλεσμα τη βαλκανοποίηση της πρώην Δημοκρατίας, αυτή είναι η συνέπεια της προσπάθειας αναγκαστικής υποταγής.

Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, η πίεση για την απόλυση της κυρίαρχης εθνικιστικής κυβέρνησης είχε ως αποτέλεσμα την ανάδειξη μιας ισχυρής αντιδυτικής αντιαμερικανικής κυβέρνησης που έδιωξε τους αμερικανιστές και έχασε την ελίτ της επιχειρηματικότητας της Βενεζουέλας: χειρουργοί, γιατροί γενικά, μηχανικοί, υπολογιστές τεχνικοί, τεχνικοί στο πετρέλαιο, έχασαν την ευφυΐα και το πνευματικό τους κεφάλαιο, όπως συνέβη στην Κούβα.

Η πίεση κάνει τον γύρο του κόσμου και φτάνει στη Βραζιλία, την Αργεντινή, η οποία, απαγορευμένη να εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, διαλύθηκε χωρίς υποβρύχια, αεροσκάφη, χωρίς τεθωρακισμένα, συνεχίζει στη Βραζιλία για να παραδώσει τα νησιά και τα πλούτη της, τα οποία η Βενεζουέλα αρνείται.

Στη συνέχεια εκρήγνυται καθώς η Βενεζουέλα, η Κίνα, η Βολιβία και στο μέλλον η Βραζιλία διώκονται για να τους εμποδίσουν να ολοκληρώσουν τα δικά τους στρατηγικά έργα πυρηνικών υποβρυχίων, ατομικών βομβών και διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων.

Οι ΗΠΑ συνεχίζουν με την ίδια στρατηγική που απέτυχε στην Ουκρανία, τη Βενεζουέλα, την Κούβα, τη Βόρεια Κορέα, αλλά δεν έχουν αυτή την εκτίμηση, αντίθετα, ο αποκλεισμός της Κούβας έχει αναπαραχθεί στο Ιράν, τη Ρωσία και άλλες χώρες, με συνέπεια θα καταλήξει σε μπολιβαριανές ή κουβανικές ή βορειοκορεατικές δικτατορίες.

Με τη μοιραία και παρεξηγημένη Γαλλική Επανάσταση, δημιουργήσαμε την εισβολή της προμαρξιστικής φτώχειας χάρη στις αποκρυσταλλωμένες ιδέες της ειδωλολατρίας της φτώχειας.

Παλαιότερα, οι αυτοκρατορίες διήρκεσαν έως και τρεις χιλιετίες όπως η αιγυπτιακή, οκτώ αιώνες όπως η ρωμαϊκή, ή ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 978 ετών, οπότε το μυστικό ήταν ότι οι ηγέτες των κρατών πληρώνονταν και με πατρογονικότητα, που αντιγράφηκε από το έμποροι που επωφελήθηκαν και έγιναν πλούσιοι, έτσι η Ρωσική Ομοσπονδία κατάργησε τα βραβεία για τους ηγέτες που απαγορευόταν να πλουτίσουν με το κράτος, οι ηγέτες έγιναν φτωχοί δημόσιοι υπάλληλοι, έτσι ο πλουτισμός των κρατικών γραφειοκρατών έγινε παράνομος.

Επινοήσαμε τη διαφθορά των ηγετών που προσποιούνται ότι δεν κλέβουν από το κράτος, παριστάνοντας έτσι ότι θυσιάζονται για το κοινό καλό, αφαιρώντας τον μοναδικό λόγο της ανθρώπινης προσπάθειας από τη δουλειά τους, που είναι η αναζήτηση πλούτου.

Για να συμπληρώσουμε αυτήν την υποκρισία, δημιουργήσαμε προσωρινούς μονάρχες όπου, προσποιούμενοι ότι εγγυώνται τη δημοκρατία, εκλέγουν νέους βασιλιάδες με εντολές μερικών ετών που μπορούν ακόμη και να επανεκλεγούν, αλλά δημιουργούν αυτό το παράδοξο διακυβέρνησης και λόξυγγα διακυβέρνησης που διακόπτουν τις ενέργειες που ξεκίνησαν το προηγούμενο εκλεγμένο μέλος, προκαλώντας ασυνέχεια στις ζωές και τα έργα και τις προσδοκίες του έθνους.


Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político

Nenhum comentário: