Πνευματική και ηθική απάτη
Η μεγαλύτερη πνευματική απάτη του 20ού αιώνα
Ποια θα ήταν η μεγαλύτερη πνευματική απάτη του 20ού αιώνα;
Πώς θα μπορούσε η όλη έννοια της ιστορίας του πολιτισμού να είναι απάτη χωρίς τον φόβο της καταπάτησης των στατιστικών μεθόδων και όλων των μεθόδων έρευνας στις δοκιμασίες της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας και της γεωγραφίας, χωρίς πραγματικές αποδείξεις;
Μπορεί να θεωρηθεί θρησκευτική απάτη;
Πώς μπορεί κάποιος να επανερμηνεύσει την ιστορία της ανθρωπότητας με μια τόσο καθολική, απόλυτη, παγκόσμια και καθοριστική έννοια, όπως είναι να υπαινίσσεται και να φαντάζεται ότι ένα πανομοιότυπο σκληρό φαινόμενο μπορεί να συμβεί σε όλο τον κόσμο, σε κάθε γεωγραφικό και χωροχρονικό τόπο, σαν να επρόκειτο, για παράδειγμα, για ένα φαινόμενο που μιλάει μια ενιαία παγκόσμια γλώσσα σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου, σε όλα τα σημεία της γεωγραφίας της γης, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. ενώ γίνεται ένα φυσικό μόνιμο φαινόμενο για χιλιάδες χρόνια;
Είναι δυνατόν να πρόκειται για ένα γεγονός που συνέβαινε στους ανθρώπινους πολιτισμούς και τους προ-πολιτισμούς για περισσότερα από 50.000 χρόνια και ανακαλύφθηκε μόλις τον εικοστό αιώνα. XX να θεωρείται τέτοιο φαινόμενο;
Σύμφωνα με τη θεωρία της παραβίασης του συλλογικού ασυνείδητου και του πνευματικού περιορισμού, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από τη φυλακή της συλλογικής συνείδησης.
Αυτό το φαινόμενο της κοινωνικά καθορισμένης φυλακής της συνείδησης παρατηρήθηκε, για παράδειγμα, στη φυλακή της ιστορικής συνείδησης, όπου η ανθρωπότητα δεν μπορούσε να δει καμία άλλη δυνατότητα διαφυγής από το φεουδαρχικό σύστημα, επειδή αυτό δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπήρχε εναλλακτική λύση στο φεουδαρχικό σύστημα. Είτε ήταν δούλος, είτε άρχοντας, είτε υποτελής, είτε ευγενής, είτε κληρικός, από τη στιγμή που γεννήθηκε σε αυτό το σύστημα που διήρκεσε 987 χρόνια, οι άνθρωποι δεν είχαν καμία πιθανότητα να αλλάξουν ή να ξεφύγουν από το αιώνιο πεπρωμένο τους όσο ζούσαν σε αυτό το κοινωνικό δίκτυο.
Στον Μεσαίωνα, όλα όσα έπρεπε να γνωρίζουν οι άνθρωποι τα πληροφορούνταν από τους μεσάζοντες του κλήρου.
Να υπακούουν χωρίς ερωτήσεις, να ακούν χωρίς περισυλλογή, να ζουν χωρίς άλλο σκοπό από το να υπηρετούν τον Θεό και τον Κύριό Του, να υπακούουν στον κλήρο και στις ευγενείς φεουδαρχικές τάξεις.
Είναι να εκπληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις, να παντρεύονται όποιον αποφασίζουν, να ζουν χωρίς λογική και να πεθαίνουν για την αποφασιστική κοινωνική τάξη.
Ο αριθμός των ανθρώπων που θα αμφισβητούσαν αυτή την κοινωνική τάξη εκ των έσω δεν θα επιβίωνε καν στην ιστορική καταγραφή. Ο εσωτερικός αγώνας γινόταν για να καλυφθούν τα κενά σε ισόβιες θέσεις που προέκυπταν από το θάνατο ή το θάνατο των μεταδότων τους, ή από απάτη, ή από δολοφονίες μεταξύ ευγενών και κληρικών, και έτσι αναπαράγονταν η φεουδαρχική τάξη.
Στη φεουδαρχική τάξη, μόνο μια μικρή ομάδα γραφειοκρατικών διανοουμένων και κληρικών είχε το προνόμιο να εξετάζει τους παπύρους και να μεταβιβάζει έτσι τα μυστικά της γραφής και της ανάγνωσης στους κληρονόμους τους, και μόνο ένα άτομο επιλέγονταν ως μαθητευόμενος στα μυστικά των παπύρων, τα οποία, φυσικά, μπορούσε να διαβάσει και να γράψει ένας από τους 20.000, 50.000 ή 100.000 ανθρώπους.
Οι πάπυροι ήταν χειρόγραφοι και ο καθένας μπορούσε να πληρώσει υψηλή τιμή για το πραγματικό κείμενο, έτσι η αρχαία και μεσαιωνική λογοτεχνία επιβίωσε μέχρι τις αρχές της Αναγέννησης, όταν ο Γουτεμβέργιος δημιούργησε τον πρώτο μηχανικό εκδοτικό οίκο στην Ευρώπη και εκλαΐκευσε τα βιβλία για τη Δύση.
Ο μεσαιωνικός κόσμος ήταν ένας κλειστός κόσμος, χωρίς κυκλοφορία χρημάτων, χωρίς κυκλοφορία αγαθών, χωρίς κυκλοφορία προϊόντων, χωρίς κυκλοφορία ανθρώπων, χωρίς κυκλοφορία ιδεών, χωρίς κυκλοφορία ειδήσεων, οπότε δεν υπήρξε καμία αλλαγή σε εκείνον τον κόσμο.
Πώς είναι δυνατόν για οποιονδήποτε να παράγει συμπεριφορά διαφορετική από αυτή που αναμένεται από τον περιορισμένο κόσμο του;
Πώς μπορεί ένα μουσουλμανικό αγόρι να σκέφτεται διαφορετικά από τις μοναδικές προσδοκίες που του παρουσιάζονται στον μικρό και περιορισμένο κόσμο του;
Έξω από το σύστημα πεποιθήσεών του, αυτός ο μικρός μουσουλμάνος δεν είχε άλλη επιλογή κοινωνικής αναφοράς, δεν είχε οικογένεια, άλλη πίστη, φίλους, ρίζες, και έξω από τον μουσουλμανικό του κόσμο θα ήταν ξένος.
Ήταν ένας κόσμος όπου δεν υπήρχε νύχτα, όπου τίποτα δεν συνέβαινε στο τέλος της ημέρας μέχρι να επιστρέψει ο ήλιος στο φως.
Ήταν ένας κόσμος χωρίς ραδιοφωνικά δίκτυα, εφημερίδες, τηλεόραση, διαδίκτυο, φαξ, μόνο γράμματα από όσους μπορούσαν να τα διαβάσουν, ειδήσεις που ανακοινώνονταν ζωντανά στις πλατείες, γιατί δεν υπήρχαν μεγάφωνα ή ηχεία, ούτε τηλέφωνα ή smartphones, ούτε κοινωνικά δίκτυα όπως το facebock ή το whatsapp, γιατί εκείνες τις μέρες του απροσπέλαστου, η επικοινωνία γινόταν με βάρκες, ιστιοφόρα και άμαξες.
Έτσι, χωρίς να προσδιορίσουμε το αρχαίο πλαίσιο και τις δυσκολίες της ροής των ιδεών και των πληροφοριών, σε έναν κόσμο όπου οι Έλληνες εφηύραν τα δημόσια σχολεία μόλις τον πέμπτο αιώνα π.Χ. και παρείχαν εκπαίδευση μόνο στο 5% έως 10% των πολιτών, μια κατηγορία που εξαιρούνταν από τις γυναίκες, τους δούλους, τους ξένους και τους αποστεωμένους.
Έτσι, σε εκείνον τον κόσμο των τυφλών, των κωφών και των βουβών, οι προνομιούχοι ήταν
*** Translated with www.DeepL.com/Translator (free version) ***
*** Translated with www.DeepL.com/Translator (free version) ***
Nenhum comentário:
Postar um comentário