Αυτό είναι το έργο μου για τη Βραζιλία για τα επόμενα 200 χρόνια.

Αυτό είναι το έργο μου για τη Βραζιλία για τα επόμενα 200 χρόνια.

Ο κόσμος κινείται προς το κοινωνικό σύστημα, ή τη Φιλική Εταιρεία. Σύντομα δεν θα υπάρχει νόμισμα ή χρήμα. Το μέσο κυκλοφορίας θα είναι ψηφιακό, όπου όλοι θα πρέπει να έχουν ένα smartphone για να εκπληρώνουν τις κοινωνικές, εργασιακές, σχολικές, ερωτικές, φορολογικές, υγειονομικές και άλλες κοινωνικές, θρησκευτικές και νομικές υποχρεώσεις τους.

Οι χώρες θα αφήσουν πίσω τους αυτήν την ανησυχία με φυσικά σύνορα, άλλα υψηλότερα και εικονικά εμπόδια που ήδη υπάρχουν θα είναι πολύ πιο αυστηρά, με βάση τη γλώσσα, τα έθιμα, τον πολιτισμό, τη θρησκεία, την απόσταση και τη ζώνη ώρας.

Ολόκληρη η γη θα κατανεμηθεί σε περιοχές είκοσι χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων με διοικητική δομή και εξειδίκευση αφιερωμένη σε μια συγκεκριμένη οικονομική χρησιμότητα, από βιομηχανίες, εξόρυξη ορυκτών, γεωργία, πληροφορική, μελέτες, έρευνες, αλιεία, παραγωγές μέσων κ.λπ.

Οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα πού θα ζήσουν, ούτε ποιο επάγγελμα να επιλέξουν, ούτε ποιο μάθημα θα σπουδάσουν, θα υπάρχει ένα ανώτερο και κατώτερο όριο κενών θέσεων που πρέπει να καλυφθούν σύμφωνα με τον κοινοτικό και παγκόσμιο σχεδιασμό και τα ενδιαφέροντα.

Η χαοτική κατάσταση που ονομάζεται αγορά θα εξαφανιστεί.

Χωρίς υπερβάλλουσα προσφορά ή ζήτηση. Η εποχή της διαμάχης και του ανταγωνισμού μεταξύ εταιρειών και επαγγελματιών είναι πίσω μας.

Όχι πια αυτή η δυστοπική ουτοπία της αγοράς.

Η κύρια δραστηριότητα για την κατάληψη της κορυφής των μισθών θα είναι τα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.

Το κάστρο της επιστημονικής γνώσης είναι χτισμένο γύρω από τα Μαθηματικά, με τις κοινωνικές και καλλιτεχνικές επιστήμες να κατέχουν την τελευταία θέση στην προτεραιότητα του συστήματος.

Στο παρελθόν της Ελλάδας, η Φιλοσοφία ήταν ο κεντρικός κρίκος στο ελληνικό κοινωνικό σύστημα.

Στο Μεσαίωνα ήταν ο Χριστιανισμός. Το έχουμε περάσει αυτό και δεν λειτούργησε στον πολιτισμό.

Σήμερα ζούμε στο άκρο της υπεράσπισης όπου στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Γερμανία όπου η δικαστική υπηρεσία έχει μια παράλογη ηγεμονική σημασία και είναι ασυμβίβαστη με τις κοινωνικές απαιτήσεις, γιατί οι παραβιάσεις κανόνων προέρχονται κυρίως από τις αρχές και το κράτος.

Είναι δύσκολο για τους πρώην μαθητές και φίλους μου να καταλάβουν ότι οι κριτικές που κάνω στον κομμουνισμό απηχούν τον δυτικότροπο της αγοράς.

Η αναρχία σχετίζεται ιδεολογικά με τον κομμουνισμό του Μπουχάριν. Τι συμβαίνει λοιπόν με τον κόσμο;

Η Λιβύη του Καντάφ ή η Σουηδία, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και η Βόρεια Κορέα δεν είναι ούτε καπιταλιστικές ούτε κομμουνιστικές.

Υπάρχει μια γκρίζα περιοχή όπου οι μέθοδοι παραγωγής είναι αυστηρά καπιταλιστικές στο εργοστάσιο και πολλές μέθοδοι διοίκησης και λογιστικής και ανθρώπινου δυναμικού χρησιμοποιούν την παλιά ποιότητα των ατομικών κινήτρων που βασίζονται στην αξιοκρατική διάκριση, αφού ο Στάλιν εγκατέλειψε τις κάρτες μερίδας τροφίμων και τη λίστα αναμονής για παράδοση σπιτιών και αυτοκινήτων χρησιμοποιώντας ένα σύστημα βαθμολόγησης όπου κάθε άτομο λάμβανε ανάλογα με την επαγγελματική του αξιολόγηση και την παραγωγικότητά του.

Τότε ο κομμουνισμός ονομάστηκε σοσιαλισμός όπου ένα κρατικό συνταξιοδοτικό σύστημα φροντίζει για την υγεία και τον οικογενειακό προγραμματισμό και τον προϋπολογισμό.

Ο βαθμός οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας είναι πολύ περιορισμένος σε ορισμένα είδη περιουσιακών στοιχείων όπως ακίνητα και κοσμήματα με όρια που δεν υπάρχουν ανοιχτά ή τυπικά στον καπιταλισμό.

Όλα τα καθεστώτα που επιβάλλουν όρια στον πλούτο θεωρούνται κομμουνιστικά από τους πουριτανούς του καπιταλισμού. Αυτό είναι το οριακό φράγμα της βορειοαμερικανικής συνείδησης της ελευθερίας.

Η Ευρώπη αποδέχεται περισσότερο τους περιορισμούς στη συσσώρευση και συγκέντρωση των χρηματοοικονομικών και περιουσιακών στοιχείων, εκτός από την ελίτ των συναλλαγών και της κληρονομικής υψηλής κάστας.

RobertoR

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político