Ποια είναι η αιτία του πλούτου των ατόμων και όχι των εθνών;

Ποια είναι η αιτία του πλούτου των ατόμων και όχι των εθνών;

Από τη Βιομηχανική Επανάσταση στο Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ τον 19ο αιώνα, κανένας ακτήμονας δεν είχε μερίδιο στον πλούτο, μένοντας με τα υπολείμματα στη συναισθησία της προόδου που μοιράζεται στις αστικές φτωχογειτονιές όπου η φτώχεια εξελίχθηκε από απόλυτη σε σχετική.

Δεν έχει νόημα να υπάρχουν δισεκατομμυριούχοι σε μια κοινωνία για να βελτιώσουν το συνολικό επίπεδο ευημερίας.

Ο πλούτος δεν διανέμεται αυτόνομα, δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε ότι ένα πλούσιο Κράτος βελτιώνει τη ζωή του πληθυσμού του μέσω της συναισθησίας, η προσπάθεια δεν μεταφράζεται άμεσα σε όλους.

Η μόνη διαδικασία που απέφερε αποτελέσματα ήταν το κράτος πρόνοιας EBES με βάση τη διανομή φόρων και ένα ανώτατο όριο στον πλούτο, και όχι την εξάλειψη των πλουσίων, αλλά την εξάλειψη των φτωχών.

Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός παραβιάζουν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και περιορίζουν σοβαρά την ελευθερία, οδηγώντας τους ανθρώπους σε δύο άκρα:

1 - απάθεια λόγω της έλλειψης εγωιστικών κινήτρων για πρόοδο και ματαιοδοξία και τη διαφοροποίηση των ανθρώπινων ικανοτήτων και των εξαιρετικών ταλέντων εξαιρετικών ανθρώπων που δεν ταιριάζουν στον μέσο όρο. και

2 - από την άλλη πλευρά, μπορεί να προκαλέσει εξέγερση και δολιοφθορά στο πολιτικό σύστημα ενόψει των σοβαρών συνθηκών κοινωνικού ελέγχου της ελευθερίας γνώμης, επιλογής θρησκείας, επιλογής πολιτικών και εργασιακών αποχρώσεων, κοινωνικών, στοιχειωδών δικαιωμάτων κίνησης και οικονομικών και εμπορική οργάνωση, επιχείρηση.

Το EBES εγγυάται όλες τις ελευθερίες και εξαρτάται από την είσπραξη φόρων για την αναδιανομή των κερδών δίκαια στην κορυφή και διακριτικά στην οικονομική βάση χωρίς να δημιουργεί παρασιτισμό, που είναι το επόμενο βήμα για τη βελτίωση του EBES, το οποίο δεν έχει ακόμη επιτευχθεί ακόμη και στη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Δανία , Φινλανδία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία και άλλα κράτη που δεν έχουν δηλωθεί και δεν αναγνωρίζονται για πρακτικές EBES, αλλά όπου δεν υπάρχουν χρεώσεις για φάρμακα, κατανάλωση νερού και ηλεκτρισμού, αλλά υπάρχει δωρεάν πλήρες σχολείο, δωρεάν πλήρες ή μερικό φαγητό και δωρεάν ή επιδοτούμενη μεταφορά .

Αναπτύχθηκαν αστικές συσκευές, όπως ποιοτικά δημόσια μέσα μεταφοράς και μισθοί σε πολλαπλές κλίμακες με κλίμακα μικρότερη από πέντε φορές μεταξύ της υψηλότερης και της χαμηλότερης αμοιβής των εργαζομένων.

Η σύγχυση μεταξύ του πλούτου των εθνών και του πλούτου των ανθρώπων προέρχεται από το παράδοξο όπου μια φτωχή χώρα μπορεί να έχει δισεκατομμυριούχους, αλλά μια πλούσια χώρα μπορεί να έχει πολλή φτώχεια.

Το προφανές και ανεξήγητο παράδοξο είναι ότι μια πλουσιότερη χώρα έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να έχει πλουσιότερους ανθρώπους, αλλά δεν περιορίζει ή εξαλείφει την απόλυτη φτώχεια, αντίθετα, οι πλούσιες χώρες επιβάλλουν ένα πολύ υψηλό εμπόδιο στους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στα υψηλότερα επίπεδα ευημερίας προκαλεί δυσλειτουργική κοινωνική ανομία, όπως με τους αυτοαποξενωμένους νεαρούς Ιάπωνες χικικομόρες που κρύβονται από την κοινωνία, όπως οι αυτοκτονικοί νεαροί Σουηδοί και οι Νοτιοκορεάτες, γιατί για να ενταχθούν στην πλούσια κοινωνία των πλούσιων χωρών πρέπει να σπουδάσουν για περισσότερα από 20 χρόνια. και να εξαλείψουν τους ισχυρούς ανταγωνιστές τους για να φτάσουν στην νικήτρια κοινωνική παράμετρο ή να γεννηθούν με ένα εξαιρετικό ταλέντο.

Στις φτωχότερες κοινωνίες, το επίπεδο της εκπαιδευτικής ικανότητας που απαιτείται για την επιβίωση και την κοινωνική ένταξη είναι σχεδόν μηδενικό όσον αφορά τις εκπαιδευτικές απαιτήσεις και τις κοινωνικές δεξιότητες, γεγονός που καθιστά τους πολίτες ψυχολογικά πιο σταθερούς και χωρίς τόσο πολύ άγχος και χωρίς υψηλές προσδοκίες κοινωνικής προόδου και θέσης στην κοινωνία. κοινότητα στην οποία ζουν, και λογικά μειώνει την εμπειρία της αίσθησης της αποτυχίας, της απογοήτευσης, της ήττας και της κοινωνικής καταδίκης συλλογικά και αμοιβαία.

Roberto da Silva Rocha, professor universitário e cientista político