قانون دا سچا نظریہ
خیالات دے الجھے ہوئے جال دے وچکار جس تے قانونی نظریہ ساز اک سائنس دے طور تے انحصار کردے نیں، کجھ اصولاں دی تصدیق کرنا ضروری اے جنہاں تے انہاں چوں کوئی وی سوال کرن دی ہمت نئیں کردا، جس تے ہیوریسٹک تے ذہنی فریم ورک قائم کیتے جاندے ہن۔
نہ ای اسی قانونی نظریات تے نظریات تے مکاتب فکر وچ رجعت یا ہٹن دی کوشش کراں گے; ایہہ بے معنی ہووے گا، کیونکہ اوہ سارے نظریاتی، آدرشواد، اشرافیہ، نسل پرست، خود کفیل ہن، تے ایہناں چوں کوئی وی اپنے تھیورم، پوسٹولیٹس تے اصولاں نو بالکل ثابت نئیں کر سکدا، جویں کہ کسی وی سماجی علوم چ اے۔ اوہ محض اک روشن خیال فرد دے ذہن توں پیدا ہون آلے جرات مندانہ مفروضے ہن جہڑا اپنی مجموعی، ٹوٹولوجیکل، سولیپسٹک تے ذاتی حکمت دے نال انسانیت دی رہنمائی کرن دا ارادہ رکھدا اے۔
اک سماجی سائنس دے طور تے قانونی نظریات انسان دی ناقصیت نو تسلیم کردے ہوئے، بنیادی تنازعات دی بنیاد تے حقیقت دے اپنے آدرشوادی نظریے دے نال اک قسم دے معاشرے دی وضاحت تے جواز پیش کرن دی کوشش کردے ہن۔
اسی قانون دے تمام نظریات نو اک منظم نقطہ نظر دے حق چ خارج کرن دی کوشش کرنے آں جہڑا قانون نو اک تکنیک دے طور تے سمجھن دے نقطہ نظر توں قانون دے بارے چ تمام اصولاں تے تمام نظریات تے نظریات نو عبور کردا اے۔
اس طرح، قانون محض اک اجہی تکنیک اے جہڑی اپنے دستی کتاباں وچ بیان کرن تے سماجی تے انفرادی رویے دی توقعات دی بنیاد تے نامکمل تے عملی قوانین تے طریقہ کار نو ضم کرن دی کوشش کردی اے۔
اک تکنیک دے طور تے قانون دے نظریے دے بارے وچ دوجا دعویٰ قانونی پیشہ ور افراد دے کم نو سمجھدا اے، انہاں دی نفسیاتی حدود نو تسلیم کردا اے، کہ اک واحد شخص زندگی دے اک مرحلے دی تفہیم وچ کمزوریاں، خامیاں تے فرق نو نئیں سمجھ سکدا یا تسلیم نئیں کر سکدا جہدے وچ تنازعات شامل ہن۔ اس وجہ توں، قانون دی مشق دو ادھیاں وچ تقسیم کیتی گئی اے، دفاع تے استغاثہ دی مخالفت کردے ہوئے، اک اجہے فرد دے تصور دی عملی ناممکنیت دی بنیاد تے جہڑا حقیقی، حقیقی حل دے مفاد وچ اپنی تردید کرکے کسی مسئلے نو حل کرن دا ارادہ رکھدا اے، بھاویں اوہ اس نوں جاندے ہون۔
اس لیی، اسی تھیسس نو تردید توں وکھ کردے آں تے حقیقی تنازعہ دے مرکزیت دے پیرامیٹر دی تلاش دی نقل کرن دے لی دوناں دی حقیقی تے تکمیلی کوششاں نو نظر انداز کرن دا ڈرامہ کردے آں۔
اک تکنیک دے طور تے تے اک سماجی عمل دے طور تے، اس نو ہر ویلے تبدیل کرن دی لوڑ اے۔ جے ایہ کسے نظریے، نظریہ یا تصور دا نتیجہ ہوندا، تے ایہدے وچ زیادہ استحکام تے عارضی مستقل مزاجی ہوندی۔ اصولی طور تے، اس چ مستقل، آفاقی تے بنیادی بنیاداں دی کمی اے، اس لیی اس دی عارضی نوعیت، ٹرانسمیوٹیبلٹی، لچک تے ہنگامی اے۔ اس دے لیی اعلیٰ عدالتاں دے ذریعے لچکدار، عارضی تے غیر مستحکم فقہی تشریحات دی لوڑ اے جہڑی دوبارہ تشریح، توسیع، پابندی تے استعفیٰ دیندی اے - محض الفاظ تے اک کھیڈ، کیونکہ قانون محض اک اجہی تکنیک اے جہڑی دعویاں دے اک سیٹ دی ہیرا پھیری تے لاگو ہوندی اے جہڑی اک عام صورتحال نو بیان کردی اے جہنوں دو اطراف دے متن دے ذریعے اک حقیقی صورتحال دے مطابق ڈھالنا ضروری اے، دفاع تے ضمنی استغاثہ الگ ہو گیا، کیونکہ دوویں دھراں اک دوجے دیاں فکری کمزوریاں تے فراڈاں نوں جاندیاں نیں تے جدلیات دے قاعدے دی بنیاد تے ایہناں ونڈاں تے حداں دا احترام کردیاں نیں، جہڑا انصاف دے منچن دی کھیڈ نوں تشکیل دیندا اے، جہڑا کہ برابری تے تناسب ہونا چاہیدا اے۔ انصاف دی بجائے، ایہ قانون دے عدالتی اطلاق دی اک تکنیک اے۔
Nenhum comentário:
Postar um comentário