Lex Copiae et Demandae
Non ignota est oeconomis, quamquam nonnulli periti eam dubitant, et res etiam absurdiores, a sphaericitate Terrae, ad descensum hominis in Lunam, ad existentiam duorum generum—omnia interrogari possunt, sed sola methodus scientifica investigationis scientificae dubium pertinentem a pura pertinacia separare potest.
Lex copiae et demandae bonorum rariorum in studiis systematicis oeconomiae politicae coepit, quae simpliciter ut scientia oeconomica autonoma cognita est, cum suis methodis statisticis parametrizatis, quae modellatio oeconometrica appellantur, sustentatae a theoria morum socialium et methodo conclusionum inductarum, famosa methodo inductivista in magnis numeris fundata, quae nihil aliud est quam exemplum statisticum validatum per processus moderationis errorum standardis, ut deviatio standardis, et per methodos probationis hypothesium, ut methodus chi-quadrata, regressio linearis, regressio multiplex, et moderatio errorum sampling.
Haec omnia demonstrant, cum ad leges behaviorismi socialis ventum est, methodum statisticisticam praesupponere inclinationem—si non solam viam ad mores metiendos et comparandos—congruentem cum expectationibus socialibus.
Quodvis bonum rarum mores postulationis similes ei qui lex oblationis et postulationis appellatur producit. Hoc est, cum aliquid pluribus hominibus offertur quam intra certum tempus expleri potest, hoc bonum propter raritatem suam superaestimari potest, utilitate non obstante. Desiderium pluribus hominibus accessum habendi, disponibilitatem excedens, distortionem producit quae aestimationem extremam generat. Haec aestimatio non semper sumptui productionis respondet, nec etiam satisfactioni fruendi bono valde exigito respondet, ut cum desiderio tuliparum possidendi in Nederlandia accidit, quod paradigma fraudis bullae tuliparum generavit, ultimo bono desiderato pretio domus Amstelodami vendito.
Nunc dices insaniam collectivam fuisse ad hunc paroxysmum pervenire simpliciter propter certamen ostentationis cum tulipa et demonstrationis potentiae oeconomicae et prestigii socialis cum tulipa rara et rara.
Postquam bulla transiit, tulipæ oblivioni traditæ sunt et pars fabularum stultorum factae sunt, et indicis rerum mirabilium quas societas circa valores sociales construit, sicut sociologus Durkheim de societate et actibus socialibus ut rebus studii studuit.
Est merx quae per quinque milia annorum saltem rara mansit — professio a mulieribus tantum exercita, ex inopia copiae orta, quarum monopolium adhuc ius accessus exercet — id est, prostitutio.
Numquam in historia culturae humanae fuit copia sexus masculini professionaliter structurati et permanentis, sine certamine pro servitio prostitutionis femininae, sola lege copiae et postulationis explicata.
Disponibilitas accessus mulieribus explicat postulationem constantem, numquam ab alio factore interruptam, nec legibus moralibus, religiosis, policialibus vel politicis mutari potest. Prostitutio perseverat ut factor mercatus oeconomici propter inopiam copiae femininae et disponibilitatem accessus ad sexum femininum, qui semper restrictus et rarus est.
Lex gravitatis et lex copiae et postulationis revocari non possunt, et hoc communistae invenerunt. Attamen, in terris quae pertinaciter conantur moderari desideria humana de accessu ad rem raram, cum mercato nigro, ut dicitur, coexistere debuerunt, sive pro medicamentis narcoticis, sive pro prohibitione consumptionis alcoholis, sive pro bonis consumptionis raris ut chartis annonarum pro omnibus rebus in Cuba, et aeterna prostitutione feminina.
Primum faciendum est agnoscere realitatem inopiae copiae sexualis femininae, et accipere hanc copiam mitigatam esse, quamquam originem et mechanismos sociales, physiologicos vel psychologicos, vel causas hormonales et motiva libidinalia nescimus, veritas in hoc indubitato facto est, quod inopia copiae sexualis femininae in civilizatione aeternam hanc dependentiam a prostituta in omnibus societatibus, omnibus locis et omnibus temporibus producit.
Nenhum comentário:
Postar um comentário